Κill The Bill: Η βρετανική νεολαία μάχεται κατά της αστυνομικής βίας

«Πάντα γνωρίζαμε ότι αυτό το νομοσχέδιο θα ηττηθεί στους δρόμους» λέει η 24χρονη καλλιτέχνης και ακτιβίστρια Μία Σκοτ, προσθέτοντας ότι «η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να νιώσουν οι πολίτες αληθινή ασφάλεια, αντίθετα θέλει να τους στερεί σταδιακά τα δικαιώματά τους, την ελευθερία τους, αδιαφορώντας για την κοινωνική δικαιοσύνη».

Μιλώντας στο rosa.gr για το νομοσχέδιο για την αστυνομική βία της κυβέρνησης του Μπόρις Τζόνσον στη Μεγάλη Βρετανία, η Σκοτ υπογραμμίζει ότι δεν καταπολεμά την έμφυλη και αστυνομική βία, αντίθετα αυξάνει τις αστυνομικές εξουσίες, περιορίζει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, ακολουθώντας ένα πνεύμα καταστολής και περιορισμού θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα με το νομοσχέδιο Χρυσοχοΐδη για τις συναθροίσεις.

«Αυτό που βλέπουμε είναι ότι η κυβέρνηση Τζόνσον επικροτεί και θωρακίζει παραβατικές ενέργειες της αστυνομίας αντί να τις περιορίζει» προσθέτει η Σκοτ. Στις κινητοποιήσεις για τη Σάρα Έβεραρντ, που έπεσε θύμα βιασμού και δολοφονήθηκε από αστυνομικό, αποτυπώνεται το τοξικό, επικίνδυνο και ανεξέλεγκτο καθεστώς μίσους μέσα στο οποίο δρουν θύλακες της βρετανικής αστυνομίας.

Η πραγματική δύναμη και αντίστασης βρίσκεται στις κοινότητες

«Το βαθύ, δομικό πρόβλημα λειτουργίας της αστυνομίας και η απουσία ελέγχου αναπτύσσεται σε πολλές άλλες χώρες, όπως έχουμε δει να συμβαίνει πρόσφατα στην Χιλή, στην Ελλάδα, την Τουρκία, στην Ισπανία, και βέβαια στις ΗΠΑ» προσθέτει στο rosa.gr η Μπέλα Ραντ, 22 ετών, ακτιβίστρια που συμμετέχει σε πολλά φεμινιστικά κινήματα στο Λονδίνο. «Η πραγματική δύναμη βρίσκεται στις κοινότητες και επειδή ακριβώς βλέπουμε που πηγαίνει η κατάσταση, σχεδιάζουμε να θωρακίσουμε τις κοινότητές μας με ανθρώπους που θα μας παράσχουν νομική υποστήριξη, πιέζοντας παράλληλα και βουλευτές των Εργατικών και μέλη αριστερών κινημάτων για να φέρουν τακτικά το θέμα σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο» προσθέτει η Ραντ.

Ο Νικ Πόρτερ, 25 ετών, που σπουδάζει ανθρωπολογία στο SOAS και συμμετέχει και εκείνος ενεργά στις πρωτοβουλίες κατά του νομοσχεδίου του Τζόνσον, σημειώνει ότι «είναι τραγελαφική η υποκρισία της κυβέρνησης, που μιλά για ‘Ημέρα Ελευθερίας’ -αναφορικά με την άρση των περιορισμών για τον Covid- και την ίδια ακριβώς περίοδο προχωρά στην ψήφιση ενός νομοσχεδίου που επιτίθεται ευθέως στις πολιτικές ελευθερίες των πολιτών», προσθέτοντας ότι «ο δρόμος ακόμα είναι μακρύς και όσο οι Τόρις προχωρούν σε τέτοια τερατουργήματα, τόσο θα μεγαλώνει το κίνημα και θα μπαίνουν κι άλλοι νέοι, κι άλλοι πολίτες στις τάξεις του.

Πολλές συλλογικότητες της πρωτοβουλίας «Kill the Bill», με  επικεφαλής το Black Music Movement, το All Black Lives UK και το Sisters Uncut, έχουν κινητοποιηθεί και αναμένεται να εντείνουν τη δράση τους το επόμενο διάστημα ενάντια στο νομοσχέδιο. Ήδη από την δολοφονία της Έβεραρντ, πολλές συγκεντρώσεις έχουν πραγματοποιηθεί σε αρκετές πόλεις, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στο Μπρίστολ και στο Λονδίνο, οι συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων ήταν σκληρές.

Αναιμική η στήριξη των κινητοποιήσεων κατά του νομοσχεδίου από τους Εργατικούς

Διεθνείς οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η Διεθνής Αμνηστία, έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο Τζόνσον, υπογραμμίζοντας πως «οδηγεί τη Μεγάλη Βρετανία πίσω σε σκοτεινές εποχές». Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, σύμφωνα και με τους τρεις ακτιβιστές που συνομιλήσαμε, είναι ότι η στήριξη από την αντιπολίτευση στο κίνημα κατά του νομοσχεδίου δεν είναι δυναμική μέχρι τώρα. «Η ηγεσία των Εργατικών δεν έχει κινηθεί με μεγάλο ενδιαφέρον για το θέμα, ούτε υπάρχουν αρκετοί βουλευτές που φέρνουν το θέμα στο δημόσιο διάλογο, στα ΜΜΕ, έτσι ώστε να ενημερωθεί καλύτερα ο κόσμος για το τι ψηφίζεται στο κοινοβούλιο» υπογραμμίζει η Μία Σκοτ, με τον Νικ Πόρτερ να συμπληρώνει ότι «κυρίως η πτέρυγα του Τζέρεμι Κόρμπιν κινητοποιείται, συμμετέχει και ενημερώνει, όχι η πλειοψηφία των Εργατικών που δηλώνουν αντίθετοι στο νόμο, αλλά στην πράξη δεν κάνουν και πολλά για να μην περάσει».

Η Μπέλα Ραντ σημειώνει ακόμα ότι η Μεγάλη Βρετανία αντιμετωπίζει ήδη σοβαρά ζητήματα θεσμοθετημένου ρατσισμού εντός του αστυνομικού σώματος. «Οι μαύροι πολίτες έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να τους σταματήσουν αστυνομικοί και να τους ψάξουν χωρίς λόγο, να τους χτυπήσουν ή ακόμη και να βασανιστούν σε κάποιο κρατητήριο. Το νομοσχέδιο που εισηγείται η κυβέρνηση αναμένεται να επιδεινώσει την κατάσταση και τα ήδη μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν».

Ώρα να ενωθούν οι κοινότητες και οι συλλογικότητες

H οργάνωση Sisters Uncut, που δραστηριοποιείται κυρίως σε ζητήματα έμφυλης βίας, τονίζει ότι η κοινωνική πίεση θα αυξάνεται όσο η κυβέρνηση κάνει πως δεν βλέπει τι συμβαίνει με τη βία κατά των γυναικών, συνεχίζοντας να καταπατά θεμελιώδη δικαιώματα, ειδικά μέσα στην πανδημία. «Τώρα είναι πραγματικά η ώρα να ενωθούν οι κοινότητες, οι συλλογικότητές μας και η κοινωνία συνολικά και να ανακαλύψουμε τι μας ενώνει με τους γείτονές μας και τους συμπολίτες μας ενάντια σε αυτό το νομοσχέδιο» δήλωσαν μέλη της οργάνωσης σε μια διαμαρτυρία που διοργάνωσαν στο Λονδίνο στις 7 Ιουλίου.

«Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση των Συντηρητικών δεν θα κάνει πίσω. Όπως επίσης γνωρίζουμε ότι και εμείς δεν θα κάνουμε πίσω και στην Μεγάλη Βρετανία και στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο, γιατί αυτό που διεκδικούμε είναι δίκαιο, πέρα και πάνω από κόμματα. Οι διεκδικήσεις μας είναι οικουμενικές, είναι οι ίδιες και στην Ελλάδα, και στη Γαλλία, και στη Κολομβία και παντού. Κανείς δεν πρέπει να φοβάται να βγει από το σπίτι του για να διαμαρτυρηθεί. Πρέπει να είμαστε ασφαλείς – και για να το καταφέρουμε πρέπει να οργανωθούμε» συμπλήρωσε ο Πόρτερ, πριν κλείσουμε τη συνομιλία μας για να προετοιμάσουν άλλη μια κινητοποίηση στο Λονδίνο για το θέμα της αστυνομικής βίας.