Επρεπε να χτυπήσει ο ιός τις μεγάλες βιομηχανίες του κρέατος στη Γερμανία για να βγουν οι σκελετοί από τις ντουλάπες τους.
Σχόλιο του Κώστα Αργυρού
Οποιος παρακολουθεί καθημερινά τα γερμανικά δελτία ειδήσεων δε μπορεί παρά να ανατριχιάζει με τα όσα σιγά σιγά βγαίνουν στην επιφάνεια για τις συνθήκες εργασίας στις μεγάλες γερμανικές βιομηχανίες κρέατος. Εκεί που λες, «πιο χαμηλά δεν γίνεται» έρχεται το επόμενο ρεπορτάζ για να σου αποκαλύψει ότι ακόμα δεν έχει φανεί ο πάτος. Δεν είναι μόνο ότι κάθε μέρα εμφανίζονται και περισσότερα κρούσματα από τη μεγάλη επιχείρηση στην περιοχή του Γκούτερσλο. Τα «σποραδικά» κρούσματα, που στην αρχή προσπάθησε να υποβαθμίσει η εταιρία έγιναν την επόμενη μέρα εκατοντάδες και μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα άγγιξαν τις 3.000, οδηγώντας σε καραντίνα ολόκληρη την περιοχή που αριθμεί περίπου 400.000 κατοίκους.
Οι ειδικοί εξηγούν γιατί τα σφαγεία αποδεικνύονται ο πιο αγαπημένος χώρος για τον κορωνοϊό. Υγρασία, χαμηλές θερμοκρασίες, συνωστισμός. Αλλωστε το συγκεκριμένο σφαγείο και επεξεργαστήριο δεν ήταν το πρώτο, στο οποίο εκδηλώθηκαν μαζικά κρούσματα. Και αυτό ακριβώς δείχνει και την ανευθυνότητα της συγκεκριμένης επιχείρησης, αφού τουλάχιστον από τα μέσα Μαΐου ήταν γνωστό ότι οι συγκεκριμένοι χώροι είναι «περιοχές υψηλού κινδύνου».
Αυτά που κάνουν ωστόσο τον «ανυποψίαστο Γερμανό νοικοκυραίο» να ανατριχιάζει είναι οι αποκαλύψεις για τις συνθήκες μέσα στις οποίες παράγεται «κρέας φτηνό, για όλο το λαό». Και μάλιστα όχι μόνο το γερμανικό, αφού η συγκεκριμένη εταιρία εξάγει και σε μια σειρά από χώρες από τη γειτονική Ολλανδία μέχρι τη μακρινή Κίνα. Για αυτό και μιλάμε για «βιομηχανία» με τζίρο 6,1 δισ. (2018) και περίπου 9.000 εργαζόμενους. Μόνο που αυτοί οι εργαζόμενοι δεν είναι οι περισσότεροι Γερμανοί, ούτε έχουν μια εξασφαλισμένη απασχόληση. Πάνω από τους μισούς είναι «νοικιασμένοι» από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Λιθουανία κλπ. Με ότι συνεπάγεται αυτό για το καθεστώς και την ασφάλειά τους. Για περίπου 6 ευρώ την ώρα «κόβουν» κρέας σε συνθήκες που όχι μόνο δεν υπακοούν στις τωρινές αυστηρές προδιαγραφές λόγω covid-19, αλλά ούτε στις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής και ατομικής προστασίας περασμένων δεκαετιών. Συχνά εργάζονται 10 και 12 ώρες χωρίς διακοπή. Επιπλέον υποχρεώνονται να κοιμούνται τρεις-τρεις σε στρώματα σε δωμάτια που τους νοικιάζει ο «μεσίτης», πληρώνοντας 300 ευρώ ενοίκιο και 100 ευρώ για τη μεταφορά τους από το «σπίτι» στο εργοστάσιο.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι όπως έλεγε την Τετάρτη το βράδυ ο ανταποκριτής της γερμανικής τηλεόρασης όλα αυτά ήταν λίγο πολύ γνωστά. Καταγγελίες είχαν υπάρξει, όπως και υποσχέσεις ότι οι συνθήκες θα βελτιωθούν, αλλά τίποτα δεν είχε γίνει. Η συγκεκριμένη βιομηχανία παρέμεινε μια «κρεατομηχανή» για εργάτες. Ή «λεφτομηχανή» αν προτιμάτε.
Δεν είναι η μόνη. Πριν μερικά χρόνια ο εμβληματικός δημοσιογράφος Γκύντερ Βάλραφ είχε «μεταμφιεστεί» σε «αλλοδαπό εργάτη» και είχε δείξει τον τρόπο με τον οποίο οι μεγάλες αλυσίδες των σούπερ μάρκετς καταφέρνουν να παράγουν για παράδειγμα τόσο φτηνά φρέσκα ψωμάκια για τους πελάτες κατώτερων εισοδημάτων. Εκμεταλλευόμενα δηλαδή στο έπακρο ανυπεράσπιστους, ανειδίκευτους εργάτες που ρίσκαραν ακόμα και τη ζωή τους για να βγάζουν γρήγορα και μαζικά γεμάτες καυτές λαμαρινές, από φούρνους που δεν σταματούσαν να καίνε. Και τότε είχε υπάρξει μια ανάλογη έκπληξη και αγανάκτηση από τη μεριά των ΜΜΕ και των αρχών. Αλλά όπως αποδεικνύεται οι κρεατομηχανές, που τρέφονται με ανθρώπινο κρέας δεν έπαψαν ποτέ να λειτουργούν. Τώρα ο ιός ήρθε για να τρυπώσει πίσω από την όμορφη βιτρίνα της ακμάζουσας και ευημερούσας γερμανικής κοινωνίας και να ανοίξει ξεδιάντροπα ακόμα μια ντουλάπα με πολλούς σκελετούς.
