Μάνια Μπικώφ: «Η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι τα μόνα μας όπλα»
«Η Πολωνία σε αντίστοιχη περίπτωση στο προσφυγικό είχε κλείσει τα σύνορά της, τώρα είναι αλληλέγγυα. Δεν μπορώ να μη το σχολιάσω», είπε μεταξύ άλλων.
Η πρώην διεθνής πολίστρια και διασώστρια, Μάνια Μπικώφ, βρίσκεται στην Ουκρανία με την εθελοντική διασωστική ομάδα «SaveLife Lifeguard Hellas SAR Volunteer» και μίλησε Στο Κόκκινο για τα όσα συμβαίνουν στο Λβιβ αλλά και τα σύνορα της Ουκρανίας με την Πολωνία.
Πιο συγκεκριμένα, περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο συνεργάζεται η ομάδα της με τις αντίστοιχες οργανώσεις των Ουκρανών προκειμένου να φτάσει η βοήθεια στους ανθρώπους που την χρειάζονται. «Από την πρώτη μέρα έχουμε έρθει σε επαφή με τις αντίστοιχες ομάδες που λειτουργούν Ουκρανοί και γνωρίζουμε ότι το υλικό πηγαίνει στους ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη. Βλέπουμε εικόνες που είναι πολύ σκληρές.
Στηρίζουμε μία ομάδα που στέλνει καθημερινά τρόφιμα και φάρμακα στο Χάρκοβο, όπως στους τρόφιμους ενός γηροκομείου όπου το προσωπικό έχει αποχωρήσει και είναι πραγματικά μόνοι τους» σημείωσε.
«Οι άνθρωποι αντιστέκονται στο κύμα φόβου»
Για την αντίδραση των κατοίκων του Λβιβ στο άκουσμα των σειρήνων η Μάνια Μπικώφ εξήγησε πως «Οι άνθρωποι αντιστέκονται στο κύμα φόβου, ατάραχοι εξωτερικά γιατί μέσα τους είμαι σίγουρη ότι βασανίζονται πάρα πολύ, έβγαλα μία φωτογραφία όπου κάποια παιδάκια έπαιρναν γλειφιτζούρια με την ουκρανική σημαία και έβγαζαν φωτογραφίες.
Είναι ένας λαός απίστευτα ευγενικός, άνθρωποι οικογενειάρχες που νοιάζονται πάρα πολύ για κάθε μέλος της οικογένειάς τους, σαν κάθε οικογένεια βέβαια, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μετακινήσουν τους ανθρώπους τους. Χθες μεταφέραμε ένα κορίτσι 21 ετών που η οικογένειά του είναι στο Χάρκοβο, η μαμά του με ένα μωρό δύο μηνών που δεν μπορεί να φύγει αυτή τη στιγμή.
«Όσα χέρια και να υπήρχαν εδώ δεν θα έφταναν»
Μεταφέραμε και δύο σκυλιά μιας οικογένειας, δεν υπάρχουν τρένα, οι αναμονές είναι πάρα πολύ μεγάλες, απίστευτες ουρές, όσα χέρια και να υπήρχαν εδώ δεν θα έφταναν.
Θέλω να πω και κάτι εντυπωσιακό, η ίδια η ουκρανική κυβέρνηση δεν βοηθάει καθόλου μα καθόλου τους πολίτες της να βγουν έξω από τη χώρα, υπάρχουν ουρές χιλιομέτρων που ερμηνεύεται σε χρόνο από 10 έως 14 ώρες, με πάρα πολύ κρύο, όρθιες μανάδες με παιδάκια στην αγκαλιά, οι άντρες μένουν πίσω και αποχαιρετούν τις οικογένειές τους. Γραφειοκρατία απίστευτη, τρεις και πλέον έλεγχοι.
Έπρεπε ένα βράδυ να περάσουμε τα σύνορα πεζοί για να μεταφέρουμε μια γυναίκα σε πολύ σοβαρή κατάσταση πάνω σε φορείο, χρειάστηκε να κάνουμε φασαρία στα μπλόκα για να τα καταφέρουμε. Μια ομάδα Ελλήνων από το Λουξεμβούργο έπρεπε να μεταφέρει εκτός Ουκρανίας τέσσερα άτομα, τελικά τα δύο δεν ήρθαν ποτέ καθώς ο σύζυγος δεν τα κατάφερε, έπαθε καρδιακή ανακοπή και έχασε τη ζωή του περιμένοντας τη σειρά.
«Είναι ένα ποτάμι ανθρώπων που δεν σταματά ποτέ η ροή του»
Είναι άγριες συνθήκες, κάντε το εικόνα, ηλικιωμένοι και παιδιά όρθιοι μέσα στο κρύο για 10 – 12 ώρες, αν δεν υπήρχαν οι εθελοντές, είναι ένα ποτάμι ανθρώπων που δεν σταματά ποτέ η ροή του. Δεν βλέπω καμία βοήθεια από την ουκρανική κυβέρνηση, πρόκειται για άμαχο πληθυσμό που απλώς θέλει να σώσει τη ζωή του.
Η Πολωνία σε αντίστοιχη περίπτωση στο προσφυγικό είχε κλείσει τα σύνορά της, τώρα είναι αλληλέγγυα. Δεν μπορώ να μη το σχολιάσω. Εμείς είμαστε εδώ για τους ανθρώπους, γιατί πιστεύουμε στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη αλλά οι κρατικοί μηχανισμοί κάνουν επιλογή, επίσης δεν βλέπεις ποτέ να βγαίνει από την Ουκρανία πολίτης άλλου χρώματος, δεν γνωρίζουμε που είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι και που πηγαίνουν αλλά βγαίνουν μόνο οι Ουκρανοί, ξανθοί, λευκοί κλπ. Στην Πολωνία, λοιπόν, που είχαν κλείσει τα σύνορά τους για όλους τους άλλους πρόσφυγες, βρίσκουν αμέσως κατοικία και εργασία στους πρόσφυγες από την Ουκρανία, απίστευτη οργάνωση».
Καταλήγοντας, η Μάνια Μπικώφ επισήμανε: «Όποιος θέλει να βοηθήσει ας επιλέγει μικρούς οργανισμούς και ομάδες που θα ξέρει σίγουρα ότι θα πάνε στα σωστά χέρια. Η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι το μόνο μας όπλο».
