Ο Γιώργος Παγουλάτος, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών αποτιμά θετικά την απόφαση της συνόδου των Βρυξελλών και προειδοποιεί για τις τεράστιες απαιτήσεις, που προκύπτουν για κράτος και ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα, έτσι ώστε να απορροφηθούν τα προβλεπόμενα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης σε μια κατεύθυνση μόνιμης βελτίωσης της παραγωγικής ικανότητας της χώρας.
Δηλώσεις στη ROSA και στο δημοσιογράφο Κώστα Αργυρό.
Τελικά ήταν τα αποτελέσματα της συνόδου καλύτερα ή χειρότερα από ότι περιμένατε;
Νομίζω ότι είναι αυτά που περιμέναμε, υπό την έννοια ότι περιμέναμε μια πολύ σκληρή διαπραγμάτευση. Ολες οι διαπραγματεύσεις για τους ευρωπαϊκούς προϋπολογισμούς είναι πολύ σκληρές, είναι διαπραγματεύσεις μηδενικού αθροίσματος. Η κάθε χώρα προσπαθεί να πάρει όσο μπορεί περισσότερα. Είναι διαπραγματεύσεις που καταλήγουν σε «αιματηρές» περικοπές σε σχέση με την αρχική πρόταση της Κομισιόν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έλεγα ότι το αποτέλεσμα είναι ιστορικής σημασίας. Η Ευρώπη έχει κάνει ένα άλμα εμπρός, μετά από τη σημερινή απόφαση, σε σχέση με το πού βρισκόταν. Παρά το γεγονός ότι η αρχική πρόταση για το Ταμείο Ανάκαμψης έχει περικοπεί, ιδίως σε ότι αφορά την αναλογία επιχορηγήσεων και δανείων.
Δεν είναι υπερβολικός ο χαρακτηρισμός «άλμα»;
Το καινοφανές στοιχείο που έχουμε εδώ είναι ότι για πρώτη φορά η ΕΕ εκδίδει χρέος και μάλιστα χρέος της τάξης πολλών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για να επιχορηγήσει σε μεγάλο βαθμό τα κράτη-μέλη με στόχο να χρηματοδοτήσουν επενδυτικές δαπάνες. Αυτό είναι κάτι καινοφανές και εξαιρετικά τολμηρό, σε σχέση με το που βρισκόμασταν μερικούς μήνες πριν και προφανώς δεν θα μπορούσε να είχε επέλθει χωρίς αυτή την καταστροφική πανδημία, αλλά και χωρίς και τη σημαντική μεταστροφή στη στάση της Γερμανίας. Η οποία ενώ παραδοσιακά ήταν κατά των επιχορηγήσεων και της κοινής έκδοσης χρέους, τώρα όχι μόνο τα δέχτηκε, αλλά μπήκε και μπροστά μαζί με την κυβέρνηση Μακρόν στο πλευρό των κυβερνήσεων του Νότου για ένα πολύ τολμηρό πακέτο.
Η Σκα Κέλλερ μίλησε για ένα δηλητηριασμένο κλίμα, μετά τις αντεκκλήσεις και τις βαρειές κουβέντες που ακούστηκαν. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της λειτουργίας της ΕΕ;
Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα δεν αφήνουν πολύ μεγάλο αποτύπωμα, δεν επηρεάζουν πολύ αρνητικά και με διαρκή τρόπο την ΕΕ. Γνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις, αμιγώς διακυβερνητικές είναι πολύ σκληρές. Θυμίζω ότι το 2000 στη Νίκαια είχαν χρειαστεί περισσότερες από τέσσερις ημέρες και το κλίμα εκεί ήταν ακόμα πιο δηλητηριώδες από ότι ήταν αυτές τις μέρες. Ετσι λειτουργεί η Ευρώπη. Ο τρόπος για να το δούμε είναι να εστιάσουμε στη μεγάλη εικόνα. Και η μεγάλη εικόνα είναι ότι αυτό το πακέτο ανάκαμψης των 750 δισ. είναι μια επίδειξη -μεταξύ των άλλων- διασυνοριακής αλληλεγγύης μεταξύ των Ευρωπαίων.
Η Ελλάδα θα έχει πρόσβαση σε πάνω από 30 δισ. από την επόμενη χρονιά. Τι πρέπει να κάνει για να τα αξιοποιήσει πλήρως και σχετικά γρήγορα;
Αυτό το τεράστιο ποσό, που είναι το μεγαλύτερο που έχει έρθει ποτέ στη χώρα, ειδικά για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα εγείρει πολύ υψηλές απαιτήσεις, σε ότι αφορά τη διαχειριστική μας δυνατότητα και τη δυνατότητα απορρόφησης. Πρέπει το ελληνικό κράτος να τρέξει με ταχύτητες που δεν έχει τρέξει ποτέ στο παρελθόν, για να υποβάλει προτάσεις. Projects, επενδυτικές προτάσεις οι οποίες όχι απλώς να οδηγήσουν στο να απορροφήσουμε αυτό τον «πακτωλό των πόρων», αλλά να τους κατευθύνουμε προς τους τομείς της «ψηφιακής σύγκλισης» και της «πράσινης μετάβασης» με ένα τρόπο, που θα αυξήσει και θα βελτιώσει μακροπρόθεσμα την παραγωγική ικανότητα της οικονομίας. Ο πήχυς είναι πολύ ψηλά, γιατί το ελληνικό κράτος και ο ιδιωτικός τομέας και η περιφερειακή διοίκηση στην Ελλάδα δεν έχουν επιδείξει τέτοιες ικανότητες στο παρελθόν. Αρα οι απαιτήσεις τώρα είναι ασυνήθιστα υψηλές.
Κύριε Παγουλάτο ευχαριστούμε για τη συνομιλία.
