Στα τέλη του 2012, όταν ιδρύθηκε το ιταλικό πολιτικό κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας (Fratelli d’Italia), λίγοι θα στοιχημάτιζαν ότι σε λιγότερο από μια δεκαετία θα προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Ακόμη και στις πιο τρελές στιγμές αισιοδοξίας της, η επικεφαλής του κόμματος, Τζόρτζια Μελόνι, δύσκολα θα μπορούσε να ονειρευτεί ότι το κόμμα της θα ήταν μια μέρα όχι μόνο το πρώτο κόμμα του ιταλικού κεντροδεξιού συνασπισμού, αλλά και της ιταλικής πολιτικής συνολικά.
Ο κεντροδεξιός συνασπισμός αποτελείται από τρία πολιτικά κόμματα: το ακροδεξιό κόμμα Λέγκα, το κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας και το δεξιό κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, το Forza Italia. Από την άλλη πλευρά, ο κεντροαριστερός συνασπισμός αποτελείται από το Δημοκρατικό Κόμμα (PD), του οποίου ηγείται ο Ενρίκο Λέτα, και το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Movimento Cinque Stelle, M5S), με επικεφαλής τον Τζουζέπε Κόντε.
Τα Αδέλφια της Ιταλίας έχει χαρακτηριστεί ως μετα-φασιστικό ή νεοφασιστικό κόμμα. Οι πολιτικές του κόμματος επικεντρώνονται σε μια μεγάλη καμπάνια για την αύξηση των γεννήσεων και την προστασία της ιταλικής οικογένειας, με γενναιόδωρα επιδόματα τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά, παράλληλα με επενδύσεις στην κοινωνική στέγαση. Αυτό διαφέρει από τις οικονομικές πολιτικές της Λέγκα, οι οποίες βασίζονται σε ένα μείγμα νεοφιλελεύθερων και αυταρχικών θέσεων, χωρίς «πασπάλισμα» κλεμμένων θέσεων από την αριστερά – όπως κάνει η Μελόνι αναφορικά κυρίως με τις πολιτικές στην εργασία και τη στέγαση.
Η μεγάλη άνοδος των Αδελφών της Ιταλίας, ιδίως από το 2018 και μετά, έχει αιφνιδιάσει ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο της Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010, τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης ήταν απασχολημένα με το να κοιτάζουν αλλού, από τις μεταπολίτευση του Μπερλουσκόνι και τις συναφείς παρατάξεις του «Berlusconismo» και του «anti-Berlusconismo», τον νεοφιλελεύθερο τεχνοκράτη Μάριο Μόντι, και στη συνέχεια στη γρήγορη άνοδο και πτώση του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, καθώς και στη δυναμική που έφερε το M5S, το οποίο ίδρυσε ο Μπέπε Γκρίλο, φέρνοντάς το από τις πλατείες των πόλεων στο κοινοβούλιο.
Μόλις πρόσφατα το κόμμα της Μελόνι άρχισε να τραβά την προσοχή των διεθνών μέσων ενημέρωσης ως σοβαρός διεκδικητής της νίκης στις ιταλικές βουλευτικές εκλογές του 2023. Όμως, με την αυξανόμενη δημοτικότητα του κόμματος, αναδύεται και ένα ερώτημα σχετικά με τη βασική ιδεολογία του: τη θέση του φασισμού στο κόμμα.
Οι Αδελφοί της Ιταλίας και άλλα ακροδεξιά και δεξιά κόμματα κρύβουν ένα μείγμα φασισμού και λαϊκισμού πίσω από την ολοένα και πιο μοντέρνα ετικέτα της «εθνικής κυριαρχίας» (souverainism),που υποστηρίζει τη διατήρηση της πολιτικής ανεξαρτησίας ενός έθνους ή μιας περιοχής. Η Λέγκα και οι Αδελφοί της Ιταλίας συγκεντρώνουν μαζί ένα υψηλό ποσοστό, το οποίο θα τους έδινε τη δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά, στο κεντροαριστερό στρατόπεδο, η κατάσταση παραμένει ομιχλώδης, ενώ στην αριστερά οι εσωτερικές συγκρούσεις την έχουν σχεδόν εξαφανίσει. Μια κατάσταση πολιτικά ερεβώδης, από την οποία δύσκολα θα ξεφύγει το επόμενο διάστημα, «τραβώντας» προς τα κάτω συνολικά την ευρωπαϊκή αριστερά.
