Η δολοφονία του Κλοντιάν Ράσα είχε ως συνέπεια να ξεφύγει η κατάσταση μέσα σε λίγα λεπτά, με το χριστουγεννιάτικο δέντρο που είχε τοποθετηθεί έξω από το υπουργείο να παραδίδεται στις φλόγες και αν θυμίζει τον Δεκέμβρη του 2008, όταν συνέβη το ίδιο στο χριστουγεννιάτικο δέντρο του Συντάγματος.
Το πλήθος θέλησε να διαμαρτυρηθεί για τη δολοφονία του Ράσα, ο οποίος έπεσε νεκρός το βράδυ της Τρίτης στην περιοχή Λαπράκε των Τιράνων από πυρά αστυνομικού, όπως ακριβώς είδαμε να συμβαίνει στην Αθήνα, με την υπόθεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Φαντάζει σαν ένα κακόγουστο αστείο, αλλά η ομοιότητα των περιστατικών και των εικόνων σε κάνει να αισθάνεσαι, ότι ζεις ένα déjà vu.
Η ανεξέλεγκτη βία και η μαζική αντίδραση, που βλέπουμε στις δύο περιπτώσεις, είναι συνέπεια της διάρρηξης ενός θεμελιώδους συμβολαίου μεταξύ κοινωνίας, σωμάτων ασφαλείας και κρατικών αρχών. Όταν εκείνοι, που έχουν επιφορτιστεί με το βάρος της τήρησης του νόμου προς όφελος των πολιτών, τους δολοφονούν, τότε είναι ξεκάθαρο ότι η κοινωνική εξέγερση και ο λαΪκός αναβρασμός θα κορυφωθούν.
Η κρατική βία παρότι αντλεί μια -περιορισμένη- νομιμοποίηση από τον λαό, στην πραγματικότητα υπενθυμίζει πάντοτε ότι ζούμε σε μια κοινωνία ανισοτήτων. Και αυτό γιατί πάντοτε θα λογοδοτεί στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία και ποτέ απευθείας στους πολίτες. Γι’ αυτό όταν στρέφεται -εντελώς αναίτια- εναντίον των πολιτών του φανερώνεται αυτός ο χαρακτήρας της, που στην πραγματικότητα συνεπάγεται και της θλιβερής συνειδητοποίησης της καχεκτικότητας των σύγχρονων αστικών δημοκρατιών.
Είναι σαφώς θλιβερές οι εικόνες, των χριστουγεννιάτικων δέντρων που καίγονται, καθότι για τους περισσότερους αποτελούν σύμβολα μιας εποχής αθωότητας. Ωστόσο, όταν πια έρχεται η στιγμή, που η αγανάκτηση των πολιτών δεν διστάζει να καταστρέψει ακόμα και αυτά, είναι σίγουρο πως η συνειδητοποίηση της οδυνηρής πραγματικότητας διαψεύδει την αθωότητα και φανερώνει τα κοινωνικό-πολιτικά ζητήματα,που αποφεύγουμε να κοιτάξουμε κατάματα.
Όπως εξάλλου, περιέγραψε πολύ στοχευμένα ο γνωστός σχεδιαστής, Μαρκ Τζέικομπς, με αφορμή την καταστροφή ενός καταστήματος από διαδηλωτές του Black Lives Matter:
«ΠΟΤΕ μην τους αφήσετε να σας πείσουν ότι ένα σπασμένο τζάμι ή μια σπασμένη περιουσία είναι βία. Η πείνα είναι ΒΙΑ. Το να μην έχεις σπίτι είναι ΒΙΑ. Ο πόλεμος είναι ΒΙΑ. Ο βομβαρδισμός ανθρώπων είναι ΒΙΑ. Ο ρατσισμός είναι ΒΙΑ. Η ανωτερότητα της λευκής φυλής είναι ΒΙΑ. Η έλλειψη περίθαλψης είναι ΒΙΑ. Η μόλυνση των υδάτινων πόρων για το ΚΕΡΔΟΣ είναι ΒΙΑ Οι περιουσίες μπορούν να αντικατασταθούν, οι ανθρώπινες ζωές ΟΧΙ».
Τα δύο καμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα, σαφώς δεν επιλύουν το πρόβλημα, ούτε φέρνουν πίσω τους νεκρούς. Όμως υπενθυμίζουν τα όρια της βίας που πρέπει να έχει η εξουσία στους πολίτες και τις συνέπειες, που προκαλούνται όταν τα παραβιάζει.
