Τα ξημερώματα της Κυριακής 500 περίπου νεαροί έδωσαν μάχη με την αστυνομία και προέβησαν σε λεηλασίες στο κέντρο της πόλης «δι ασήμαντον αφορμή». Γιατί άραγε;
Γράφει ο Κώστας Αργυρός
Ισως να έφταιγε που το συμβάν καταγράφηκε ξημερώματα Κυριακής και οι ενημερωτικές σελίδες υπολειτουργούσαν. Αμήχανος ο γερμανικός Τύπος προσπαθούσε να καταλάβει και να εξηγήσει τι ήταν αυτό, που οδήγησε ομάδες νεαρών σε μαζικές λεηλασίες και συγκρούσεις με την αστυνομία για μια ολόκληρη νύχτα με αποτέλεσμα τον τραυματισμό δεκάδων και την προσαγωγή τουλάχιστον 24 νεαρών.
Με βάση όλες τις υπάρχουσες πληροφορίες όλα ξεκίνησαν όταν η αστυνομία επιχείρησε να ελέγξει για «ουσίες» ένα 17χρονο, που έπαιρνε μέρος σε ένα αυτοσχέδιο νυχτερινό πάρτυ σε μια πλατεία στο κέντρο της πόλης, αφού τα μπαρ παραμένουν ακόμα κλειστά. Οταν οι φίλοι του αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει έσπευσαν προς βοήθεια και γρήγορα προέκυψε μια μάχη, στην οποία πήραν μέρος τουλάχιστον 500 νεαροί, ενώ η αστυνομία της πόλης αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια και από δυνάμεις της περιφέρειας για να καταφέρει τελικά τα ξημερώματα της Κυριακής να ελέγξει την κατάσταση. Περίπου 40 καταστηματάρχες βρήκαν τα μαγαζιά τους σπαμένα και λεηλατημένα.
Τι ήταν λοιπόν αυτό στη Στουτγκάρδη αναρωτιούνται πολλοί αιφνιδιασμένοι; Μήπως μια καθυστερημένη αντίδραση, ένα απωθημένο του κλεισίματος λόγω πανδημίας; Ενα μεμονωμένο περιστατικό μιας «μεθυσμένης αγέλης»; Ή μήπως κάτι περισσότερο; Πολιτικές και αστυνομικές αρχές δηλώνουν ότι δεν πρέπει να επιτρέψουν να συμβεί ξανά κάτι τέτοιο. Και η ντόπια ακροδεξιά, ζηλεύοντας τη δόξα του Τραμπ έβγαλε γρήγορο πόρισμα, ότι τα επεισόδια ήταν έργο της Antifa και μεταναστών. Είναι γνωστή έτσι κι αλλιώς για την ευκολία της να εργαλειοποιεί προς όφελός της οποιοδήποτε περιστατικό.
Το ερώτημα όμως παραμένει και είναι πολύ βαθύτερο; Τι είναι αυτό που μπορεί για μια ασήμαντη αφορμή να οδηγήσει νέα παιδιά να πάρουν σιδερόβεργες και ξύλα στα χέρια και να αρχίσουν να τα σπάνε;
Τέτοια περιστατικά έχουμε δει να συμβαίνουν κατά καιρούς στα γκέτο της Γαλλίας ή στις μαραζωμένες γειτονιές της αποβιομηχανοποιημένης (βόρειας συνήθως) Αγγλίας. Αλλά στη Γερμανία; Στην πιο ευημερούσα χώρα της Ευρώπης και μάλιστα σε μια πόλη σύμβολο της βιομηχανικής της ισχύος, σε ένα από τα πιο πλούσια και εύφορα κρατίδια της χώρας, τη Βάδη-Βυρτεμβέργη.
Προφανώς δεν φταίει ο κορωνοϊός. Oύτε πρόκειται για «μιμητισμό» με αφορμή τις διαδηλώσεις κατά του ρατσισμού στις ΗΠΑ. Είναι κάτι παραπάνω. Πίσω από την φαινομενική ευδαιμονία, που κάνει νοικοκυραίους να κοιμούνται ήσυχοι και πολλούς γείτονες της να την «ζηλεύουν» η γερμανική κοινωνία έχει και αυτή τους δικούς της σκελετούς. Οι ανισότητες και εκεί διευρύνονται, υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας που ζει με τα «απολύτως αναγκαία», υπάρχουν νεολαίοι που δε βλέπουν πώς θα ξεκολλήσουν από το μέλλον του ανειδίκευτου εργάτη, που τον «νοικιάζουν» με τις ώρες.
Με άλλα λόγια και στη Γερμανία υπάρχει θυμός και οργή στη νεολαία. Υπάρχει και συσσωρευμένη αλλά ανέκφραστη βία. Μπορεί να μην εκδηλώνεται τόσο συχνά όσο σε κάποιες άλλες γειτονικές χώρες, αλλά όποιος κοιτάξει κάτω από την επιφάνεια θα την αναγνωρίσει εύκολα. Η Στουτγκάρδη ήταν ένα καμπανάκι. Για ένα πρόβλημα που δεν θα «σβήσει» με ηθικολογίες πολιτικών και περιπολίες αστυνομικών.
