Χρυσούλα Ζαχαροπούλου: Νέα μαρτυρία σοκ εναντίον της – «Είπα ότι πονούσα αλλά εκείνη συνέχιζε»

Και τρίτη καταγγελία σε βάρος της Χρυσούλας Ζαχαροπούλου, της νέας υφυπουργού Ανάπτυξης, Γαλλοφωνίας και Διεθνών Συνεργασιών της κυβέρνησης Μακρόν.

Η ίδια, είναι πλέον μέλος της κυβέρνησης μετά την επανεκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στα τέλη Μαΐου, και προέρχεται από τον ιατρικό κόσμο, καθώς είναι κατ’ επάγγελμα γυναικολόγος. Πλέον, κατηγορείται για μη συναινετική διείσδυση στο πλαίσιο ιατρικής διαδικασίας.

Η Χρυσούλα Ζαχαροπούλου, πρώην ευρωβουλεύτρια που είχε δραστηριοποιηθεί ιδιαιτέρως ενεργά στην Επιτροπή για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, έχει επιτελέσει μεγάλο έργο σε σχέση με την ενδομητρίωση. Η πρώτη κατηγορία εναντίον της για βιασμό έγινε στις 25 Μαΐου, από πρώην ασθενή της, ενώ στις 16 Ιουνίου ακολούθησε δεύτερη καταγγελία με όμοιες κατηγορίες εναντίον της.

Όπως γράφει ο δημοσιογράφος Χρήστος Δεμέτης στο News 24/7, μια τρίτη γυναίκα, 26 ετών, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι συμβουλεύτηκε στο παρελθόν τη γυναικολόγο για προβλήματα ενδομητρίωσης. Σύμφωνα με την ίδια, βίωσε τη συνάντηση μαζί της «τουλάχιστον ως σεξουαλική επίθεση», αλλά δεν είχε προχωρήσει σε καταγγελία. «Νόμιζα ότι κανείς δεν θα με πίστευε, αλλά σήμερα είναι διαφορετικά» είπε χαρακτηριστικά, δηλώνοντας παρόλα αυτά απρόθυμη να προχωρήσει σε επώνυμη καταγγελία ακόμη και τώρα.

Το BFMTV αναφέρει πως εκτός από τις δύο καταγγελίες που βρίσκονται σε πλαίσιο εξέτασης από την εισαγγελία του Παρισίου, ακόμη τρεις γυναίκες «καταγγέλλουν σοβαρή ψυχολογική βία στις συνεδρίες με τη Ζαχαροπούλου, κατά τις οποίες αισθάνθηκαν ταπεινωμένες, κακοποιημένες και έβγαιναν κλαίγοντας από το γραφείο της».

Η γυναικολόγος κατηγορείται ότι πραγματοποίησε ιατρικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της κολπικής ή ορθικής διείσδυσης, χωρίς να έχει ζητήσει τη συγκατάθεση των ασθενών της. Οι δύο γυναίκες μίλησαν μάλιστα σε τηλεοπτική εκπομπή του TMC που μεταδόθηκε αυτή την Τετάρτη.

Η πρώτη γυναίκα ανέφερε ότι αρνήθηκε την εξέταση του ορθού κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη γιατρό τον Ιανουάριο του 2016, πράξη την οποία ωστόσο της επέβαλε η γυναικολόγος. «Έκλαιγα σιωπηλά. Είπα ότι πονούσα αλλά εκείνη συνέχισε», ανέφερε.

Η δεύτερη ενάγουσα είχε συμβουλευτεί τον γυναικολόγο για προβλήματα ενδομητρίωσης και περιγράφει γεγονότα που χρονολογούνται τον Ιούνιο του 2016. Αφηγείται ότι είχε υποβληθεί σε «κολπική εξέταση χωρίς προειδοποίηση. Άρχισα να πονάω αλλά εκείνη συνέχισε”. Ανέφερε πως και αυτή υποβλήθηκε σε ορθική εξέταση χωρίς τη συγκατάθεσή της, μια διαδικασία που όπως λέει “ήταν βάναυση, εντελώς βίαιη και επώδυνη». Ανέφερε ακόμη πως βρίσκεται σε περίοδο μετατραυματική, την οποία δυσκολεύεται όπως σημειώνει, να διαχειριστεί ακόμη και σήμερα. «Όλα τα νεαρά κορίτσια πριν από εμένα, έφυγαν από τη συνάντηση μαζί της δακρυσμένα».

Η Δικαιοσύνη καλείται τώρα να αποφασίσει αν αυτές οι καταγγελίες έχουν βάση και αν θα λάβουν ποινικό χαρακτήρα. Η εν εξελίξει έρευνα θα καθορίσει αν υπήρξε βιασμός ή γυναικολογική βία. Η υφυπουργός δεν έχει προχωρήσει ακόμη σε κάποιο σχόλιο ενώ όπως ανέφερε ο δικηγόρος της, η ίδια «δεσμεύεται από το ιατρικό απόρρητο και δεν μπορεί να μιλήσει για τους ασθενείς της».

Η Ζαχαροπούλου εργαζόταν επί σειρά στο πλευρό του γυναικολόγου Émile Daraï, ο οποίος επίσης κατηγορείται για είκοσι «ύποπτα» περιστατικά βιασμών. Η εισαγγελία του Παρισιού προσφάτως ξεκίνησε έρευνα εναντίον του.

Ο γενικός διευθυντής του Hôpitaux de Paris (AP-HP), όπου έλαβαν χώρα τα περιστατικά που καταγγέλλονται, ανέφερε τη Τετάρτη πως “δεν υπήρξε ποτέ κανένα παράπονο από συναδέλφους για τη κ. Ζαχαροπούλου. Η ίδια έχει παλέψει στο πλευρό των γυναικών και δίνει προτεραιότητα στα ζητήματα υγείας».

Το 2021, το Εθνικό Συμβούλιο Γάλλων Γυναικολόγων και Μαιευτήρων (CNGOF) δημοσίευσε έναν χάρτη συμβουλευτικής προκειμένου να προστατεύσει τους ασθενείς. Υπενθυμίζει, μεταξύ άλλων, ότι η γυναικολογική επίσκεψη “δεν πρέπει να επηρεάζει την ιδιωτική ζωή των ασθενών” και ότι «η προφορική συμφωνία της γυναίκας λαμβάνεται πριν από οποιαδήποτε κλινική εξέταση».

Παράλληλα ο Κώδικας Δημόσιας Υγείας της Γαλλίας σημειώνει πως «καμία ιατρική πράξη ή θεραπεία δεν μπορεί να συμβαίνει ή να επιτρέπεται χωρίς τη συγκατάθεση του ατόμου και η συγκατάθεση αυτή μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή».