ArteΚino Festival 2021: Ταινίες από όλο τον κόσμο που αγγίζουν σύγχρονα κοινωνικά θέματα
Στην έκτη του χρονιά, το online κινηματογραφικό φεστιβαλ Artekino, με τη σφραγίδα του Arte, διεξάγεται μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου, με μια επιλογή ταινιών απ’ όλον τον κόσμο που ξεχωρίζουν για τη φρέσκια, τολμηρή και ανανεωτική ματιά τους στο σύγχρονο σινεμά.
Ανάμεσά τους βραβευμένες ταινίες στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου, υπογραφές που ορίζουν τη σύγχρονη φιλμική κουλτούρα, ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ (ή και τα δύο μαζί) που δοκιμάζουν τα όρια και ένας ολόκληρος κόσμος φτιαγμένος από το κινηματογραφικό εδώ και τώρα. Στις ταινίες που επιλέχθηκαν για φέτος συμπεριλαμβάνεται και ο μεγάλος θριαμβευτής της φετινής Χρυσής Αρκτου Ράντου Ζούντε με την ταινία του «Uppercase Print», κι αυτή παραγωγής 2020, όπως και το «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό».
{Πατώντας πάνω σε κάθε τίτλο ταινίας μπορείτε να τη δείτε δωρεάν}
Uppercase Print του Ράντου Ζούντε (Ρουμανία, 2020, 128′)
Η ιστορία του Μούγκουρ Καλινέσκου, ενός Ρουμάνου εφήβου που ζωγράφιζε με γκράφιτι μηνύματα διαμαρτυρίας εναντίον του καθεστώτος του Νικολάε Τσαουσέσκου και συνελήφθη, ανακρίθηκε και τελικά έγινε αποδιοπομπαίος τράγος των μυστικών υπηρεσιών. Ο αντισυμβατικός Ρουμάνος του «Δεν Με Ενδιαφέρει αν Μείνουμε στην Ιστορία ως Βάρβαροι» και της Χρυσής Αρκτου «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» σε μια δραματοποιημένη εξιστόρηση μιας ιστορίας που συγκλόνισε τη Ρουμανία, ιστορική όσο και διαχρονική αλλά και – δυστυχώς – επίκαιρη για την ελευθερία του λόγου και την αντίσταση στον κόσμο σήμερα.
Oasis του Ιβαν Ικιτς (Σερβία, Ολλανδία, Σλοβενία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Γαλλία, 2020, 122′)
Η φιλία ανάμεσα στη Μαρία και στην Ντράγκανα δοκιμάζεται όταν ερωτεύονται αμφότερες τον Ρόμπερτ, που είναι και αυτός τρόφιμος στο ίδιο ίδρυμα για άτομα με νοητικές δυσκολίες. Η δίψα των τριών εφήβων για ανεξαρτησία και ανθρώπινη επαφή, ενισχυμένη από τα πρωτόγνωρα αισθήματα ζήλιας και επιθυμίας, έρχεται σε σύγκρουση με τους κανόνες ενός ασφυκτικού περιβάλλοντος. Με πρωταγωνιστές αληθινούς τρόφιμους, αυτή η συγκινητική ιστορία αυτοπροσδιορισμού και ελευθερίας διεισδύει στα άδυτα ενός αθέατου κόσμου που η κοινωνία επιλέγει να αγνοεί. Επίσημη πρεμιέρα και διάκριση στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Η ιστορία τριών μικρών επαναστατων, της μικρής Βίτκα, της ξαδέλφης της Λαρίσα και του αγορίου της Σκαρ στην ουκρανική επαρχία. Η Λαρίσα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι μετά το θάνατο του πατέρα της, το χωριό την εξοστρακίζει επειδή αγαπάει τον μικροεγκληματία Σκαρ, μέχρι που η Λαρίσα μαθαίνει τη μυστική ιστορία της γιαγιάς της. Από τα νέα ταλέντου του ουκρανικού σινεμά, επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου, βραβείο των κριτικών της Ουκρανίας για την ανακάλυψη του 2018.
Nocturnal της Ναταλί Μπιανσερί (Ηνωμένο Βασίλειο, 2019, 84’)
Η Λόρι, μια μικρή κυνική μαθήτρια δημιουργεί μια μυστική φιλία με τον Πιτ, ένα μεγαλύτερο της άντρα που έχει πάθει εμμονή μαζί της. Θέμα που προκαλεί, κινηματογράφος που μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας.
Sami Joe and I (Sami, Joe und ich) της Καρίν Χέμπερλαϊν (Ελβετία, 2020, 94’)
Η Σαμί, ο Τζο και η Λεϊλά είναι έτοιμοι για το πιο «μεγάλο» καλοκαίρι της ζωής τους. Το σχολείο έχει μόλις τελειώσει και η ζωή είναι γεμάτη πιθανότητες. Αυτό που θα έρθει όμως θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που περιμένουν τα τρία παιδιά. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ της Ζυρίχης, συμμετοχές σε πολλά φεστιβάλ νεανικού κινηματογράφου.
Call me Marianna (Mów mi Marianna) της Καρολίνα Μπιελάφσκα (Πολωνία, 2015, 75’)
H Μαριάνα είναι μια γοητευτική γυναίκα 40 ετών που έχει μόλις μηνύσει τους γονείς της προσπαθώντας να αλλάξει φύλο. Συνειδητοποιώντας ότι θα χάσει κάτι που αγαπάει πολύ – την οικογένειά της – θα έρθει αντιμέτωπη και με τις θυσίες που πρέπει να κάνει η ίδια για να είναι ο εαυτός της. Ευαισθησία και κοινωνικός προβληματισμός στην ταινία της Καρολίνα Μπιελάφσκα που διακρίθηκε στα φεστιβάλ του κόσμου (ανάμεσά τους το Λοκάρνο, το Queer Lisboa και άλλα).
LOMO: The Language of Many Others της Τζούλια Λάνγκχοφ (Γερμανία, 2017, 101′)
Η οικογένεια Σάκλβικ ζει σε μια πλούσια περιοχή του Βερολίνου. Η μητέρα Κρίστα και ο πατέρας Μάικλ θέλουν να προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά τους, τον Καρλ και την Ανα, δίδυμα που βρίσκονται στην τελευταία τάξη του σχολείου. Ο Καρλ αποφασίζει να μοιραστεί την περίοδο αυτή της ζωής τους μέσα από ένα ανώνυμο blog που δίνει στους αναγνώστες του τη δυνατότητα να ελέγχουν τη ζωή του.
Inner Wars της Μάσα Κοντάκοβα (Ουκρανία, Γαλλία, 2020, 68′)
Χιλιάδες γυναίκες εντάχθηκαν στον ουκρανικό στρατό το 2014, λίγες ωστόσο βρέθηκαν στο μέτωπο του πολέμου ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία. Το φιλμ της Μάσα Κοντάκοβα μεταφέρεται στην εμπόλεμη ζώνη για να ακολουθήσει τη ζωή τριών γυναικών, φέρνοντας τη δημιουργό του αντιμέτωπη με τον εμφύλιο σπαραγμό και τον κίνδυνο για την ίδια της τη ζωή.
Petit Samedi της Παλόμα Σερμόν-Ντάι (Βέλγιο, 2020, 75′)
Ο Νταμιέν Σαμντί ζει σε ένα χωριό στη Γουαλονία. Δουλεύει περιστασιακά ως κηπουρός και έχει πολύ στενή σχέση με τη μητέρα του. Μια ζωή που δεν προδίδει καθόλου πως ο Σαμντί ήταν χρήστης ηρωίνης για περισσότερα από 20 χρόνια.
Jiyan της Σουχέιλα Σβενκ (Γερμανία, 2019, 71′)
Η Χαγιάτ έχει έρθει στο Βερολίνο μαζί με το συζυγό της Χαρούν για να χαρίσουν μια καλύτερη ζωή στο αγέννητο παιδί τους. Ολα τους τα υπάρχοντα είναι μια μικρή βαλίτσα και οι εφιάλτες της Χαγιάτ από τη ζωή στη Συρία που θα ζωντανέψουν όταν θα ανακαστούν να συγκατοικήσουν με τον θείο του Χαρούν και η Χαγιάτ θα κινδυνέψει να χάσει το παιδί μετά από μια έντονη περίοδο στρες. Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία για την γεννημένη στη Σουηδία αλλά μεγαλωμένη στην Τουρκία και μόνιμη κάτοικο Γερμανίας πια, Σουχέιλα Σβενκ.
The Last to See Them (Gli ultimi a vederli vivere) της Σάρα Σούμα (Γερμανία, 2019, 79′)
Στην ηλιόλουστη επαρχία της νότιας Ιταλίας, μια οικογένεια αγροτών, απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο θα έρθει αντιμέτωπη με το χειρότερο εφιάλτη. Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Σάρα Σούμα, επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Wood and Water του Γιόνας Μπακ (Γερμανία, 2021, 85′)
Φτάνοντας στη συνταξιοδότηση μια μητέρα αφήνει πίσω της τη μοναχική ζωή στη Γερμανία και ταξιδεύει στο Χονγκ Κονγκ, το μέρος στο οποίο βρίσκεται ο γιος της, χαμένος από τον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια. Ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Βερολίνου για το συγκινητικό, ευαίσθητο ντεμπούτο μεγάλου μήκους του Γιόνας Μπακ.
