Η κορεάτικη τηλεόραση βρίσκεται στη μέση μιας ριζικής αναγέννησης ⠀

Προς το τέλος της ευχαριστήριας ομιλίας του στα βραβεία Όσκαρ 2020, ο συγγραφέας του «Parasite» Han Jin-Won φρόντισε να τοποθετήσει την ταινία του στο πλαίσιο της κινηματογραφικής κουλτούρας της χώρας του. «Όπως υπάρχει το Χόλιγουντ στις ΗΠΑ, στην Κορέα έχουμε το Chungmuro. Θα ήθελα να μοιραστώ αυτή την τιμή με όλους τους παραμυθάδες και τους κινηματογραφιστές στο Chungmuro». Ήταν μια στιγμή διεθνούς επικύρωσης από τη «δυτική»κουλτούρα ψυχαγωγίας και επάξια αναγνώριση για έναν εθνικό κινηματογράφο που σε μεγάλο βαθμό αναπτύσσευται σε ανεξάρτητες art house προβολές για σκληροπυρηνικούς σινεφίλ.

Δύο χρόνια αργότερα, οι (νοτιο) κορεάτικες ταινίες και σειρές έχουν πολλαπλασιαστεί παγκοσμίως. Τον περασμένο μήνα, το Netflix ανακοίνωσε ότι θα κυκλοφορήσει 25 πρωτότυπες κορεατικές σειρές και ταινίες το 2022, μετά τα ρεκόρ τηλεθέασης που σημείωσαν το 2020 τα «Squid Game» και «My Name». Αυτές οι παραγωγές είναι αξιοσημείωτες πρωτίστως για τις ιστορίες που αναδεικνύουν. Στιλιστικά εντυπωσιακές και κοινωνικά συνειδητοποιημένες, αποκλίνουν από την παραδοσιακές παραγωγές στο διαδίκτυο, ξεφεύγοντας από πλαίσια λογοκρισίας και καθαρά εμπορικής εκμετάλλευσης από την κυβέρνηση της Σεούλ.

Περιοριζόμενη από αυστηρούς κανονισμούς μετάδοσης, η κορεατική τηλεόραση τις τελευταίες δύο δεκαετίες απεικόνιζε κόσμους ιδανικά πλασμένους και χαρακτήρες ομοιόμορφα φτιαγμένους εξωτερικά. Πίσω από τη βιτρίνα των αξιών και της κοινωνικής προόδου, η κυρίαρχη ιδεολογία στη Νότια Κορέας παραμένει εχθρική προς τις γυναίκες, τις μειονότητες και τις ευάλωτες οικονομικά ομάδες. Πρόκειται για ένα κράτος το οποίο, στο μυαλό της πολιτικής του ελίτ, ορίζεται από τις εντάσεις μεταξύ της κομφουκιανής του ιστορίας και της σύγχρονης τεχνολογίας υψηλής τεχνολογίας. Πρόκειται για μια σύγκρουση που κορυφώθηκε με την εκλογή του αυτοαποκαλούμενου «αντιφεμινιστή» Yoon Suk-Yeol στην προεδρία νωρίτερα αυτό το μήνα.⠀

Το Netflix και άλλες πλατφόρμες streaming έχουν αφαιρέσει τα φίλτρα της κρατικής ρύθμισης από τη σύγχρονη κορεάτικη τηλεόραση. Η απομάκρυνση από την εξυγιαντική ποπ κουλτούρα που αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο το κορεάτικο κράτος επιθυμεί να παρουσιάσει τη χώρα του έχει συνοδεύσει αυτή τη μετακίνηση από τη μικρή οθόνη στον φορητό υπολογιστή. Το αποτέλεσμα ήταν η άνθηση μιας πιο ριζοσπαστικής αφήγησης σχετικά με την κοινωνική κουλτούρα και όσα ζουν, για όσα ανησυχούν και προβληματίζονται στην πραγματικότητα οι Κορεάτες πολίτες, κυρίως οι νεότερες γενιές.