Πέδρο Αλμοδόβαρ: Εγώ κάνω ταξικό, πολιτικό κινηματογράφο με τις γυναίκες πρωταγωνίστριες
Ο μεγάλος Ισπανός κινηματογραφιστής Πέδρο Αλμοδόβαρ, σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα Repubblica, μίλησε για τη βία, την καταπίεση και το φόβο μέσα στη δικτατορία του Φράνκο, αλλά και για την ελευθερία, τα νακρωτικά, την κοινωνική και δημιουργική πραγματικότητα που ακολούθησε με την πτώση του καθεστώτος.
«Παρότι – ευτυχώς – η οικογένειά μου δεν θρήνησε νεκρούς από το φρανκικό καθεστώς, ακόμη συγκινούμε όταν βλέπω στην τηλεόραση μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους να έχουν την ψευδαίσθηση ότι βρέθηκαν τα οστά των αγαπημένων τους προσώπων», τόνισε ο Αλμοδόβαρ, ο οποίος υπογράμμισε ότι νιώθει «γεμάτος» και «ικανοποιημένος» από τον «αέρα ελευθερίας» που έπνεε με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, παραδεχόμενος επίσης ότι έκανε χρήση ναρκωτικών γιατί η κοκαΐνη του έδινε «ζωντάνια, ευφράδεια και κοινωνικότητα».
«Ο ισπανικός λαός προετοιμαζόταν για τον θάνατό του Φράνκο και την πτώση του καθεστώτος. Η μετάβαση στη δημοκρατία απελευθέρωσε μια βαθιά καταπιεσμένη κοινωνία, ήρθε η νυχτερινή ζωή, το κίνημα πανκ, η Μαδρίτη έγινε η πιο ελεύθερη πόλη, ένα κορίτσι μπορούσε να κυκλοφορεί στους δρόμους στις 3 τα ξημερώματα χωρίς κίνδυνο», πρόσθεσε.
«Εγώ κάνω ταξικό, πολιτικό κινηματογράφο, με τις γυναίκες να έχουν την απόλυτη ηθική και αυτονομία. Πολλοί κριτικοί με μίσουν για αυτό, παρότι στην αρχή της καριέρας μου με εξυμνούσαν», συμπλήρωσε μεταξύ άλλων ο Ισπανός σκηνοθέτης.
Η νέα του ταινία, «Madres paralelas», στην οποία πρωταγωνιστούν η Πενέλοπε Κρουζ και η Μιλένα Σμιτ, αφηγείται την ιστορία δύο ανύπαντρων γυναικών που συναντιούνται σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου όπου και οι δύο πρόκειται να γεννήσουν. Η μία μεσήλικη, που τραβά το δικό της δύσκολο δρόμο, περήφανη για τις επιλογές της, η άλλη είναι έφηβη και φοβισμένη. Οι δύο γυναίκες δημιουργούν έναν ισχυρό δεσμό μεταξύ τους καθώς και οι δύο αντιμετωπίζουν τη μητρότητα από διαφορετική οπτική γωνία.
