Στον απολογισμό όλων των θετικών αποτελεσμάτων που έφερε η διαδικασία της δίκης, δεν είναι μόνο η καταδίκη των Νεοναζί σαν αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή μια εγκληματική οργάνωση. Ο πολυετής αγώνας των δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής και η απόφαση της έδρας απέδειξε αυτό που όλοι γνωρίζαμε: πως η δειλία είναι το πρώτο χαρακτηριστικό των ναζί. Του ανθρώπου που οργανωμένα μπορεί να δολοφονήσει εν ψυχρώ έναν άνθρωπο φωνάζοντας «αίμα, τιμή», αλλά μετά οδύρεται γιατί δεν μπορεί να αντέξει το «κελί» της φυλακής. Παρά το γεγονός πως τα κελιά που είχαν προφυλακιστεί το 2013, και στα οποία πολλοί απ’ αυτούς πέρασαν το προβλεπόμενο 18μηνο της προφυλάκισης τους, το «μπουντρούμι» –όπως το χαρακτήριζαν οι ίδιοι- έμοιαζε περισσότερο με δίκλινο δωμάτιο, φτηνού μεν, ξενοδοχείου δε. Σίγουρα δεν πέρασαν τον χρόνο κράτησης τους, σε κελιά όπως αυτά που περιγράφονται από κάθε κρατούμενο και κρατούμενη.
Αξίζει να δημοσιευτούν σήμερα φωτογραφίες από τα συγκεκριμένα κελιά στα οποία κρατούνταν και να συγκριθούν με τα κελιά που πρέπει να εκτίσει την ποινή του ο κάθε φτωχοδιάβολος, διότι οι πληροφορίες που έρχονται στο φως μέχρι στιγμής, αναφέρουν πως ο επερχόμενος εγκλεισμός τους θα γίνει ξανά σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους στις φυλακές Κορυδαλλού ή στις φυλακές Μαλανδρίνου, και πως θα αντιμετωπιστούν σαν κρατούμενοι ειδικής κατηγορίας. Αυτό σημαίνει πως ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ο Ηλίας Κασιδιάρης, ο Γιάννης Λαγός, ο Γιώργος Γερμενής, ο Ηλίας Παναγιώταρος και ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος θα τοποθετηθούν σε ατομικά κελιά, θα προαυλίζονται διαφορετικές ώρες και δεν θα έχουν καμιά σχέση με άλλους κρατούμενους.
Κι αυτό συμβαίνει όταν οι εικόνες και οι περιγραφές κρατουμένων προκαλούν τρόμο και αγανάκτηση. Όταν παραμένουν στοιβαγμένοι σε θαλάμους μέχρι και 20 άνθρωποι εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων, όταν ακόμη και καρκινοπαθείς σε τελικό στάδιο αναγκάζονται να κοιμούνται σε στρώματα με κοριούς, όταν μέχρι και το νοσοκομείο των φυλακών είναι γεμάτο κατσαρίδες, όταν οι γυναικείες φυλακές της Θήβας φιλοξενούν παιδιά χωρίς την ελάχιστη υποδομή.
Είναι πασιφανές πως από το «αίμα-τιμή» απέμεινε τελικά μόνο το αίμα και η τιμή όσων δολοφόνησαν ή προσπάθησαν να δολοφονήσουν. Η εικόνα των «παλικαριών με τις μαύρες μπλούζες που θα κάνουν τη γη να τρέμει», ακυρώθηκε από τους ίδιους, όταν όλοι ανεξαιρέτως εκλιπαρούσαν είτε οι ίδιοι, είτε μέσω των συνηγόρων τους για ελαφρυντικά. Όταν έκλαιγαν σε δημόσια θέα για να τους λυπηθεί το δικαστικό σύστημα που επιτέλους τους γύρισε την πλάτη ή όταν επιστράτευσαν τυφλούς πατεράδες. άρρωστες μανάδες και μωρά παιδιά, για να κερδίσουν τις αναστολές των ποινών τους.
Η ουσία δεν είναι προφανώς να υπάρξει μια επιτηδευμένα τιμωρητική μεταχείριση προς τα ηγετικά στελέχη που -κατά πάσα πιθανότητα- θα περάσουν ένα χρονικό διάστημα εντός των φυλακών. Αλίμονο, αν ενισχύαμε την άποψη πως οποιοσδήποτε κρατούμενος θα πρέπει να τιμωρηθεί κατ’ εξαίρεση με έναν άλλο τρόπο απ’ αυτόν που προβλέπει το σωφρονιστικό σύστημα. Είναι η ίδια άποψη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το ίδιο σύστημα για να τιμωρήσει όσο θέλει, όποιον θέλει, όποτε το θέλει. Η επιδίωξη είναι να μην υπάρξει ειδική μεταχείριση για ακόμη μια φορά, κάτι που μοιάζει ήδη να προετοιμάζεται. Η ειδική μεταχείριση είναι άλλωστε εκείνη που έφερε την ατιμωρησία και η ατιμωρησία είναι εκείνη που όπλισε επαναλαμβανόμενα το χέρι τους, για να συνεχίσουν να επαναλαμβάνουν εγκληματικές πράξεις. Το διακύβευμα είναι ένα: Να μην υπάρξει και πάλι ευνοϊκή μεταχείριση των χρυσαυγιτών από το πολιτικό και το δικαστικό σύστημα ή τις διωκτικές αρχές. Όχι ξανά.
