Ο πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είχε όλα τα χαρακτηριστικά αυτού που αποκαλούμε «εκλογικός ανασχηματισμός». Αυτό προκύπτει από την πεποίθηση ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα πάει ενδεχομένως σε διπλές εκλογές το φθινόπωρο, προκείμενου να «κάψει» την απλή αναλογική, έχοντας βέβαια ξεμπερδέψει με ένα μεγάλο μέρος του εμβολιασμού για τον κορονοιό. Με βάση τις επιλογές αυτές, επομένως, έδωσε ένα σαφές στίγμα για το πως θα πορευτεί από εδώ και πέρα μέχρι τις επόμενες δύο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
*Του Χρήστου Ρούκου
Το νέο Υπουργικό Συμβούλιο αριθμεί πλέον 59 μέλη, αριθμό ρεκόρ για τα Ελληνικά πολιτικά δεδομένα. Το προηγούμενο ρεκόρ ανήκει επίσης στον Κ. Μητσοτάκη με 54 μέλη, την περίοδο σχηματισμού κυβέρνησης, μετά την επικράτησή του στις εκλογές του Ιουλίου του 2019. Ενδεικτικά αναφέρω πώς η πρώτη και η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα απαριθμούσαν 49 και 45 μέλη αντίστοιχα. Χαρακτηριστικό επίσης είναι πως, ο σημερινός Πρωθυπουργός, είχε δηλώσει λίγο πριν τις εκλογές σε συνέντευξή του, ότι «η εικόνα των τεράστιων υπουργικών σχημάτων, που ο καθένας παίρνει μια καρέκλα μόνο και μόνο για να κρατηθούν οι κομματικές ισορροπίες, είναι ενοχλητική τόσο λειτουργικά, όσο και αισθητικά» και ακόμα πως το υπουργικό σχήμα που θα δημιουργούσε ο ίδιος θα ήταν μικρότερο και χωρίς κανέναν αναπληρωτή υπουργό, καθώς «οι αναπληρωτές υπουργοί δεν έχουνε λόγο ύπαρξης». Αυτό πλέον απέχει παρασάγγας από την πολιτική πραγματικότητα καθώς, και το καινούργιο Υπουργικό Συμβούλιο είναι πολυπληθέστερο όλων, αλλά και διατηρήθηκε ο θεσμός του αναπληρωτή υπουργού (πέντε αναπληρωτές υπουργοί), ασχέτως που δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο ύπαρξης. Ακόμα, για να καταλάβετε το πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, σκεφτείτε ότι στην Ισπανία των 47 εκατομμυρίων κατοίκων, η κυβέρνηση απαρτίζεται από 22 άτομα, στην Ιταλία των 60 εκατομμυρίων κατοίκων από 21 και, τέλος, στη Γαλλία των 67 εκατομμυρίων κατοίκων από μόλις 16 άτομα!
Πέρα όμως από τον αριθμό των μελών της κυβέρνησης, προκύπτει κι ένα άλλο θέμα, πολύ πιο σοβαρό: το ποιους επέλεξε για το κάθε χαρτοφυλάκιο και το τι μηνύματα θέλει να στείλει με αυτές τις επιλογές. Είδαμε, λοιπόν, την «αναβάθμιση» του Μάκη Βορίδη από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στο Υπουργείο Εσωτερικών, την μετακίνηση στο Υπουργείο Εργασίας του Κωστή Χατζηδάκη από το Υπουργείο Ενέργειας, το οποίο αναλαμβάνει πλέον ο Κώστας Σκρέκας (Υπουργός Ανάπτυξης στην κυβέρνηση Σαμαρά), την προσθήκη της Σοφίας Βούλτεψη ως υφυπουργού μεταναστευτικής πολιτικής με αντικείμενο την ένταξη των προσφύγων, την υπουργοποίηση του Νίκου Γιατρομανωλάκη, του πρώτου ανοιχτά ομοφυλόφιλου Υπουργού στην Ελλάδα, και τέλος, τις αποχωρήσεις τριών μεγάλων «γαλάζιων» στελεχών, του Τάκη Θεοδωρικάκου, του Γιάννη Βρούτση και του Γιώργου Κουμουτσάκου. Επίσης, ο Θάνος Πλεύρης ανέλαβε την θέση του αναπληρωτή Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου. Οι συγκεκριμένες επιλογές δείχνουν μια σαφή τάση να εγκαταλειφθεί η κεντροδεξιά-φιλελεύθερη ταυτότητα της ΝΔ και να υιοθετηθεί μια πιο νεοφιλελεύθερη και πιο ακροδεξιά πλατφόρμα. Αυτό το επιβεβαιώνει και το γεγονός της μη ανάθεσης σημαντικών θέσεων σε κεντρώα και κεντροαριστερά στελέχη.
Ένα άλλο γεγονός που προκαλεί εντυπώσεις και δείχνει πως ο Πρωθυπουργός δεν έχει σχεδόν καμία επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα είναι η μη απομάκρυνση αποτυχημένων Υπουργών. Έτσι, οι Σταϊκούρας, Παναγιωτόπουλος, Καραμανλής. Κικίλιας, Γεωργιάδης, Κεραμέως, Μενδώνη, Θεοχάρης, Χρυσοχοΐδης κλπ., παρέμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους, ενώ έχουν αποτύχει παταγωδώς σε οικονομία, εθνική άμυνα, υποδομές και μεταφορές, υγεία, ανάπτυξη κι επενδύσεις, παιδεία, πολιτισμό, τουρισμό και δημόσια τάξη, αντίστοιχα. Βέβαια, η αλλαγή οποιουδήποτε από τους συγκεκριμένους Υπουργούς θα ήταν και μια ταυτόχρονη παραδοχή της αποτυχίας καθώς και της ανεπάρκειάς του. Συνεπώς, παρέμειναν στις θέσεις τους και θα συνεχίσουν, πλέον και με τις «ευχές» του Πρωθυπουργού, το καταστροφικό και άκρως επιζήμιο, για την Ελληνική κοινωνία, έργο τους. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως για την παρούσα κυβέρνηση είναι πιο σημαντική η επικοινωνία από την ορθή άσκηση δημόσιας πολιτικής.
Αλλά μιας και αναφέρθηκα στο θέμα της επικοινωνίας, ούτε σε αυτό το κομμάτι φαίνεται να τα καταφέρνει ιδιαίτερα η κυβέρνηση. Πόσο καλό είναι επικοινωνιακά να υπουργοποιείς κάποιον που είχε ψεκάσει Πρύτανη με πυροσβεστήρα για να διαλύσει συνεδρίαση και που ήταν από τους βουλευτές υπέρ του Τάματος του Έθνους; (Κατσαφάδος). Πόσο καλό είναι επικοινωνιακά να κάνεις υφυπουργό-υπεύθυνη για την ένταξη των προσφύγων κάποια που είχε πει την φράση «δίπλα στους Ρομά, μένουν άνθρωποι» και που έσπευσε να καλύψει και να υπερασπιστεί τον επίσης υπουργοποιημένο πλέον, Γιώργο Στύλιο, όταν είπε μέσα στη Βουλή στη Λιάνα Κανέλλη ότι «χρειάζεται Κασιδιάρη»; (Βούλτεψη). Πόσο καλό είναι επικοινωνιακά να διατυμπανίζεις στα ΜΜΕ την σεξουαλική ταυτότητα Υπουργού σου (Γιατρομανωλάκης) για να δείξεις ότι έχεις προοδευτικό πρόσημο, την ώρα που έχεις καταψηφίσει σύμφωνο συμβίωσης, νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου και την διάταξη που επέτρεψε σε ομόφυλα ζευγάρια, που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, να γίνουν ανάδοχοι γονείς;. Πόσο καλό είναι επικοινωνιακά να κάνεις αναπληρωτή κυβερνητικό εκπρόσωπο τον συνήγορο των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου; (Πλεύρης). Τέλος, πόσο καλό είναι επικοινωνιακά να δίνεις καίριο Υπουργείο, υπεύθυνο για την διεξαγωγή εκλογών, σε κάποιον που επιθυμεί την «θεσμική εξόντωση της Αριστεράς ούτως ώστε να μην ξανακυβερνήσει ποτέ», πρώην Πρόεδρο της Νεολαίας της ΕΠΕΝ του χουντικού Παπαδόπουλου, άνθρωπο που κυκλοφορούσε με τσεκούρι στους δρόμους, ακροδεξιό και αντισημίτη;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα γίνονται εύκολα αντιληπτές από τον καθένα. Ο συγκεκριμένος ανασχηματισμός είχε μόνο έναν και μοναδικό σκοπό: να μοιράσει τις καρέκλες για να μη μείνει κανένας δυσαρεστημένος. Καμία ουσιαστική αλλαγή δεν προέκυψε και ούτε άλλαξε η ισορροπία δυνάμεων στο εσωτερικό της ΝΔ. Η ακροδεξιά φράξια συνεχίζει να έχει το πάνω χέρι και να καθορίζει την ατζέντα. Στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούν πως σύντομα, με το που το επιτρέψει η πανδημία, η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές, ενώ δεν αποκλείουν και την πιθανότητα αιφνιδιασμού ως προς τον χρόνο αυτών. Το μόνο σίγουρο είναι πως μιλάμε για μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε αποδρομή, έχει καταρρεύσει σε όλα τα επίπεδα και σύντομα, υπό το βάρος της ανεπάρκειάς της, θ’ αναγκαστεί να πάρει αποφάσεις, ούτως ώστε να εξασφαλίσει το πολιτικό της μέλλον, το οποίο φαντάζει αβέβαιο.
*Ο Χρήστος Ρούκος είναι πολιτικός επιστήμονας.
