Εσωκομματικά πυρά για το εργασιακό νομοσχέδιο – Νέοι τριγμοί στην κυβέρνηση

Από την πρώτη κιόλας μέρα εισαγωγής του αντεργατικό νομοσχεδίου στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές της Βουλής, υπήρξαν σοβαρές αντιρρήσεις, ακόμη και από την ίδια τη Νέα Δημοκρατία.

Πιο συγκεκριμένα, η εργατολόγος Άννα Ευθυμίου εξέφρασε τις αντιρρήσεις της, ζητώντας βελτιώσεις και ασφαλιστικές δικλείδες σε διατάξεις του νομοσχεδίου.

Μεταξύ άλλων υπογράμμισε πως η ελαστικοποίηση των όρων εργασίας δε δημιουργεί νέες επενδύσεις, ενώ εξέφρασε αντιρρήσεις για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Η Άννα Ευθυμίου είπε επίσης «όχι» στην καταστρατήγηση του δικαιώματος στην επαναπρόσληψη και ζήτησε στελέχωση του ΣΕΠΕ.

Χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ιδιαίτερης σημασίας και με αυτήν έννοια «πρέπει να είναι πλήρες και ολοκληρωμένο». Τόνισε πως «αν ένα νομοσχέδιο αποτελεί μεταρρύθμιση αυτό δεν κρίνεται εκ των προθέσεων αλλά εκ του αποτελέσματος, […] από το πόσο μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή θα έχει».

Η Άννα Ευθυμίου, άφησε σαφείς αιχμές εναντίον του Κωστή Χατζηδάκη σε σχέση με τους στόχους του νομοσχεδίου κάνοντας λόγο για τη μνημονιακή κρίση από τη διάρκεια της οποίας ήταν πασίδηλο πως η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας δεν δημιουργεί νέες επενδύσεις. Είπε πως, «ποτέ οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν έθεσαν ως προτεραιότητα το εργασιακό ζήτημα αλλά τη γραφειοκρατία, το φορολογικό σύστημα, την κωλυσιεργία στη δικαιοσύνη».

Λέγοντας πως εκπροσωπεί την γενιά των 30άρηδων που βίωσε την οικονομική κρίση αλλά και την κρίση της πανδημίας, ανέφερε εμφατικά πως η γενιά αυτή έχει ως απαίτησή της τη «δημιουργία νέων θέσεων εργασίας καλά αμειβόμενων με βιώσιμο τρόπο».

Καταλήγοντας η βουλευτής συνόψισε τα σημεία που θα ζητήσει αλλαγές.

• Πρώτον, για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας είπε πως «δεν υπάρχει σχέση ισοτιμίας μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου, υπάρχει σχέση εξάρτησης, άρα σε τυχόν κακόβουλες προθέσεις εργοδοτών εμείς πρέπει να θέσουμε εκείνα τα εχέγγυα έτσι ώστε η διάταξη αυτή να λειτουργήσει υπέρ του εργαζόμενου. Δεν πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στην απελευθέρωση των ατομικών συμβάσεων έναντι μιας βασικής αρχής της αρχής της συλλογικότητας, της συλλογικής διαπραγμάτευσης».
• Δεύτερον, «ως προς το δικαίωμα της επιλογής μεταξύ απόλυσης, καταγγελίας και ακυρότητας της σύμβασης εργασίας έχω το δικαίωμα να επιλέξω πρόσθετη αποζημίωση. Είναι θεμελιώδες εργασιακό δικαίωμα και θεμελιώδης λίθος του εργασιακού δικαίου η επαναπρόσληψη. Θα πρέπει λοιπόν να προσέξουμε έναντι κάποιας πρόσθετης αποζημίωσης να μην καταστρατηγηθεί αυτό το δικαίωμα. Δική μου πρόταση είναι να γίνεται μόνο με αίτημα του εργαζόμενου και όχι του εργοδότη».
• Τρίτον, είναι σημαντική η αναβάθμιση του ΣΕΠΕ αλλά χρειάζεται και στελέχωση. «Εκτιμώ ότι χρειάζονται διπλάσιες προσλήψεις με την κατάρτιση και επανακατάρτιση που χρειάζεται, μαζί με τεχνολογικό εξοπλισμό, διασύνδεση πληροφοριακών συστημάτων, οικονομικούς πόρους. Για να μπορέσει να λειτουργήσει το ΣΕΠΕ όχι φυσικά όπως η ΑΑΔΕ, δηλαδή ένας εισπρακτικός μηχανισμός γιατί δεν είναι, αλλά να λειτουργήσει προληπτικά για τα εργατικά ατυχήματα αλλά και συμφιλιωτικά».