Μ. Απατζίδη στη ROSA: H κυβέρνηση βλέπει τον «κορονοϊό ως ευκαιρία» για να επιβάλει τις ιδεοληψίες της
Η βουλεύτρια του ΜέΡΑ25, Μαρία Απατζίδη μίλησε στη ROSA για μια σειρά ζητημάτων, με τη νέα γενιά και τα διακυβεύματά της να μπαίνουν σε πρώτο πλάνο. Τα προβλήματα της πληγωμένης γενιάς των 25 έως 40 ετών, η αστυνομική βία, η κλιματική αλλαγή, η ισότητα μεταξύ των φύλων, οι διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και η νεανική επιχειρηματικότητα, είναι οι βασικοί άξονες της συζήτησης.
Όπως τόνισε η κ. Αμπατζίδη συχνά οι καπιταλιστικές κρίσεις αντιμετωπίστηκαν ως ευκαιρία από το κεφάλαιο και τοην πολιτική ελίτ: “Στις δυσκολότερες εποχές των Μνημονίων κάποιοι επιτήδειοι είχαν δει την «κρίση ως ευκαιρία». Σήμερα η κυβέρνηση βλέπει τον «κορονοϊό ως ευκαιρία» για να επιβάλει στην ελληνική κοινωνία τις ιδεοληψίες της, πράγμα που δεν θα μπορούσε να κάνει υπό κανονικές συνθήκες”.
Γι’ αυτό και όπως η ίδια υπογραμμίζει: “Δεν νοιάζει την κυβέρνηση αν η χώρα μας θα χάσει αυτό το δυναμικό καλά καταρτισμένων επιστημόνων και επαγγελματιών”.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στον ισχυρό ρόλο της μόρφωσης και της επένδυσης στη νεοφυή επιχειρηματικότητα, προβάλλοντας την ανάγκη για ένα νέο εκπαιδευτικό μοντέλο:”Οι άξονές μας είναι το δημοκρατικό- αντιαυταρχικό σχολείο, που προάγει την κουλτούρα του διαλόγου και της πολυπολιτισμικότητας, τον συνταγματικό πατριωτισμό, τη συλλογική ταυτότητα ως αλληλεπίδραση του ελληνικού με το οικουμενικό, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει τις ιδιαιτερότητες κάθε τοπικής περιοχής και πολιτισμικής ομάδας, ιδίως των «μειονοτήτων»”.
Η συνέντευξη:
Η νέα γενιά, και συγκεκριμένα οι ηλικίες 25-40 ετών, βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο της οικονομικής κρίσης και της προδιαγεγραμμένης ύφεσης. Θα πρέπει να μιλάμε για μια «χαμένη γενιά», μετά και την βαθιά κρίση του 2008, ή όχι;
Οι νέοι των ηλικιών 25 έως 40 ετών βρίσκονται σε μεγάλη επαγγελματική επισφάλεια, ενώ είναι συνήθως υψηλής κατάρτισης επιστήμονες και επαγγελματίες. Πολλοί αναγκάζονται να ξενιτευτούν. Κι εγώ ανήκω σε αυτή τη γενιά και ξέρω για τι μιλάω. Για αυτή τη γενιά πρέπει να αγωνιστούμε να μείνει στην Ελλάδα. Προσπαθώ με τα μέσα του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ερωτήσεις και επίκαιρες ερωτήσεις, να δώσω μάχη για να μην ξενιτευτεί η γενιά μας. Αλλά η απάντηση της κυβέρνησης είναι η απαξίωση. Δεν νοιάζει την κυβέρνηση αν η χώρα μας θα χάσει αυτό το δυναμικό καλά καταρτισμένων επιστημόνων και επαγγελματιών. Και ενώ η γενιά αυτή των νέων έδειξε κατά την τρέχουσα επιδημία του κορονοϊού την επιθυμία της να συνδράμει επαγγελματικά σε όσες θέσεις χρειαζόταν. Ενώ υπάρχουν μεγάλες ανάγκες για προσωπικό λ.χ. στον χώρο της υγείας. Και ενώ πρόκειται για μια γενιά που μπορεί να βοηθήσει τον ευρύτερο δημόσιο τομέα στα θέματα νέων τεχνολογιών, που μόνο κατ’ όνομα ασπάζεται η κυβέρνηση. Η γενιά αυτή, στην οποία ανήκω κι εγώ, δεν είναι «χαμένη». Χαμένη θα βγει η χώρα μας αν απωλέσει τους ανθρώπους αυτούς με υψηλή κατάρτιση εξαιτίας της αδιαφορίας της κυβέρνησης, η οποία ενδιαφέρεται μόνο για έναν συνδυασμό επιβολής νεοφιλελεύθερων πολιτικών και βολέματος ενός κομματικού κράτους «ημετέρων».
Μετά την άρση της καραντίνας, είδαμε και πάλι περιστατικά αστυνομικής καταστολής και αυθαιρεσίας σε πλατείες, είδαμε προσαγωγές και γενικότερα μια τιμωρητική διαθέση των αστυνομικών αρχών προς τη νεολαία. Πως το ερμηνεύετε αυτό;
Στις δυσκολότερες εποχές των Μνημονίων κάποιοι επιτήδειοι είχαν δει την «κρίση ως ευκαιρία». Σήμερα η κυβέρνηση βλέπει τον «κορονοϊό ως ευκαιρία» για να επιβάλει στην ελληνική κοινωνία τις ιδεοληψίες της, πράγμα που δεν θα μπορούσε να κάνει υπό κανονικές συνθήκες. Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή παίρνει μια ιδεολογική ρεβάνς. Στην ουσία θέλει να θέσει εκτός νόμου τη φυσική παρουσία των πολιτών σε καίριους δημόσιους χώρους με πολιτικό φορτίο, όπως είναι οι πλατείες. Η αστυνομική βία είναι ασύμμετρη. Στέλνονται ΜΑΤ στην Αγία Παρασκευή και η ΔΕΛΤΑ χρησιμοποιεί δακρυγόνα και κάνει συλλήψεις και προσαγωγές στην Κυψέλη.
Θυμίζουμε ότι η πλατεία ως δημόσιος χώρος έχει καταστεί το σύμβολο αντίστασης και σύγκρουσης στην εποχή των μνημονίων. Η κυβέρνηση έχει τη φυσική αποστροφή της εξουσίας προς την πλατεία ως χώρο πολιτικών ζυμώσεων. Κατά τη Judith Butler, στις πλατείες με τη σωματική παρουσία επιτελούνται τα νέα πολιτικά σώματα που έχουν σημασία. Είναι αναμενόμενο ότι η κυβέρνηση θα θέλει πλατείες «αποστειρωμένες», που η μόνη επιτρεπτή κανονικότητά τους θα είναι ο καταναλωτισμός με τραπεζάκια και καφετέριες και με την πανταχού παρούσα αστυνομία να παραφυλάει.
Όχι τυχαία το κυβερνών κόμμα είχε ως προεκλογικό λάβαρο την «ανακατάληψη» της πλατείας των Εξαρχείων. Αυτό που δεν πέτυχε τόσους μήνες, προσπαθεί να το πετύχει τώρα με τον «κορονοϊό ως ευκαιρία». Στην Αγία Παρασκευή ο σκοπός ήταν η εμπορική αξιοποίηση της πλατείας. Εργαλειοποιήθηκε η πανδημία ως πρόσχημα, ώστε να χαθεί η πολιτική σημασία της πλατείας και να έχει αυτή μόνο εμπορική χρήση.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης της πανδημίας η κυβέρνηση έκανε κυρίως τα δύο πράγματα στα οποία έχει καθεστωτική έφεση: επικοινωνιακή διαχείριση και αστυνομική καταστολή. Με τα 20 εκατομμύρια που διέθεσε έχει μίντια πρόθυμα να παίξουν το αφήγημά της. Διχάζοντας τον ελληνικό λαό σε «υπεύθυνους αρίστους» και σε «ανεύθυνους των πλατειών». Ως ΜέΡΑ25 στηρίζουμε τις υγειονομικές προβλέψεις, αλλά είμαστε αντίθετοι στη δαιμονοποίηση της πλατείας. Είμαστε αντίθετοι στο να χρησιμοποιεί η κυβέρνηση την πανδημία για να περάσει αυτό που ήταν πάντοτε η ατζέντα της. Η τιμωρητική διάθεση της κυβέρνησης είναι, όπως λέτε, προς τη νεολαία. Αλλά είναι και προς την πλατεία ως ένα χώρο ζυμώσεων, ως ένα χώρο σωματικής επιτέλεσης των πολιτικών αξιών.
Η χώρα μας βρίσκεται και πάλι στις τελευταίες θέσεις στο σχετικό πίνακα της ΕΕ αναφορικά με τις ρατσιστικές επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ. Ποιες πολιτικές θα μπορούσαν να βελτιώσουν αυτή την εικόνα και να ενισχύσουν την ορατότητα και ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων;
Η πολιτική του ΜέΡΑ25 έχει τρεις άξονες: Πλήρη εξίσωση των δικαιωμάτων ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Καμία διάκριση με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό. Επέκταση της ίσης μεταχείρισης και στην υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, πέραν της αναδοχής. Θεωρούμε ότι οι αγώνες για την ορατότητα και την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων πάνε χέρι χέρι με τους αγώνες για περισσότερη δημοκρατία. Στην πραγματικότητα, η τήρηση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ είναι η κορύφωση του προοδευτικού δημοκρατικού προτάγματος που αρχίζει με τον Διαφωτισμό. Οι αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφότητας είναι σήμερα επίκαιρες κατ’ εξοχήν στους κοινωνικούς αγώνες των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Για αυτό θεωρούμε ότι οι αγώνες αυτοί δεν αφορούν μόνο σε μία επιμέρους κατηγορία συνανθρώπων και συμπολιτών, αλλά είναι η εμπροσθοφυλακή του συνολικού αγώνα ενάντια στον φασισμό, τον συντηρητισμό και την καταστολή.
Ο αγώνας αυτός είναι και νομοθετικός. Αλλά είναι και ένας αγώνας στον δρόμο και στις συνειδήσεις. Να δείξουμε ότι όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες απλά δεν θα ανεχτούμε άλλο το μπούλινγκ, τις ρατσιστικές και σεξιστικές επιθέσεις, το να γίνονται τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα αποδιοπομπαίοι. Στη χώρα μας, είχαμε δυστυχώς μέχρι και φόνους, όπως συνέβη με τον Ζακ Κωστόπουλο. Αλλά είχαμε και μαζικές συλλογικές ανταποκρίσεις της κοινωνίας που έδειξαν ότι τα εγκλήματα της απάνθρωπης συντήρησης δεν θα είναι πια ανεκτά. Δυστυχώς σήμερα, αν και μέρος της κυβέρνησης αυτοπαρουσιάζεται ως φιλελεύθερο, η καταστολή είναι με δομικό τρόπο η καρδιά της κυβερνητικής πολιτικής. Η απάντηση πρέπει να είναι μια συνολική αντίσταση ορατότητας, από το κοινοβούλιο μέχρι τις πλατείες και τους δρόμους.
Όλο αυτό το νεανικό και δυναμικό τμήμα της κοινωνίας που κινητοποιείται για την κλιματική αλλαγή μπορεί να ασκήσει αποτελεσματική πίεση στις πολιτικές ηγεσίες; Ή μήπως πρόκειται για ένα παγκόσμιο κίνημα που θα «ξεφουσκώσει»;
Είναι ένα νεανικό κίνημα, το οποίο παρουσίασε μεγάλη συνέπεια. Ως ΜεΡΑ25 στηρίζουμε τους νέους, επιμένοντας στις οικολογικές θέσεις μας που είναι η εναντίωση στις εξορύξεις και της χρήση ορυκτών καυσίμων καθώς και η απεξάρτηση από τον λιγνίτη στο πλαίσιο ενός προγράμματος Πράσινης Μετάβασης, που μπορεί να αντιστρέψει την Κλιματική Καταστροφή.
Οι νέοι που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις στρέφονται ενάντια στις πολιτικές που υποθηκεύουν το μέλλον των νέων και των επόμενων γενεών προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Την τελευταία χρονιά έχουμε δει μεγαλειώδεις συντονισμούς σε μάχες ενάντια στις εξορύξεις από την Ήπειρο μέχρι την Κρήτη, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και καταστροφή ελεύθερων χώρων και πάρκων, όπως το Ελληνικό, το Γουδή και το Πεδίον του Άρεως, ακτών και λιμανιών, όπως ο Πειραιάς και η Ραφήνα, ενάντια στην επέκταση των ΧΥΤΑ και την καύση σκουπιδιών, όπως στη Φυλή, τη Λευκίμμη και τον Βόλο, ενάντια στην καταστροφή ρεμάτων και την αποψίλωση δασών για τοποθετήσεις ανεμογεννητριών στην ορεινή Ελλάδα, όπως στα Άγραφα. Οι Έλληνες νέοι έχουν πολύ δυναμισμό. Αλλά και διεθνώς υπάρχει ένας ενθουσιασμός και μια αποφασιστικότητα που συμβολίζεται και από το πρόσωπο της Greta Thunberg.
Από την ρητορική και την πολιτική της κυβέρνησης λείπει η έμφαση στη στήριξη της νεολαίας. Ποιες είναι οι προτάσεις του ΜέΡΑ25 για την ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας, αλλά και μεγάλων προκλήσεων που αφορούν στην ποιότητα της εκπαίδευσης και την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων;
Βασική θέση του πολιτικού μας προγράμματος είναι η φορολογική και ασφαλιστική ασυλία για πέντε έτη για τις νεότευκτες μικρές επιχειρήσεις – start-ups. Γενικότερα για τη δημιουργική επιχειρηματικότητα, προτείνουμε πέραν της μείωσης των φορολογικών συντελεστών και την κατάργηση της προπληρωμής φόρων, «ταβάνι» για το σύνολο των ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων το 50% των κερδών τους.
Επίσης, δεσμευόμαστε να καταργήσουμε το περιβόητο «μπλοκάκι», μια πρακτική που κρατά στην ανασφάλεια και σε υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και ιδίως τους νέους. Η λύση περνάει μέσα από την άμεση και υποχρεωτική ένταξη στο ΙΚΑ όσων μισθωτών απασχολούνται πάνω από οχτώ ώρες την εβδομάδα και τη νομοθέτηση πλαισίου ευέλικτων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ως προς την εκπαίδευση, χρειάζεται να σταματήσει η αταβιστική προσκόλληση στο φροντιστήριο και στην παθητική αναπαραγωγή πληροφοριών. Να ξαναβρούμε τη διαφορά της πληροφορίας από τη δεξιότητα, της εκπαίδευσης από τη μόρφωση, και της γνώσης από την σοφία, όπως θα έλεγε και ο ποιητής T.S. Eliot.
To θέμα της εκπαίδευσης το αντιμετωπίζουμε μέσα από τη θεσμοθέτηση Διαβουλευτικού Συμβουλίου Κληρωτών και Εκλεγμένων Πολιτών (ΔΙΑΣΚΕΠ) Μόρφωσης και Εκπαίδευσης. Τα μέλη του ΔΙΑΣΚΕΠ θα αποτελούνται από 300 πολίτες, εκ των οποίων οι 100 θα επιλέγονται με κλήρωση από τους ενεργούς εκπαιδευτικούς της χώρας (10 νηπιαγωγοί, 30 Δημοτικών, 30 Γυμνασίων/Λυκείων, 30 πανεπιστημιακοί), οι 100 θα επιλέγονται με κλήρωση από τον συνολικό πληθυσμό της χώρας (όλοι με κυλιόμενες διετείς θητείες), ενώ ο υπόλοιποι 100 θα ορίζονται από τα κοινοβουλευτικά κόμματα ανάλογα με την εκλογική τους δύναμη. Οι 300 θα εκλέγουν το 9μελές Προεδρείο του ΔΙΑΣΚΕΠ Μόρφωσης και Εκπαίδευσης, αποτελούμενο από 3 μέλη της κάθε μίας των τριών εκατοντάδων.
Στο πλαίσιο αυτό οι άξονές μας είναι το δημοκρατικό- αντιαυταρχικό σχολείο, που προάγει την κουλτούρα του διαλόγου και της πολυπολιτισμικότητας, τον συνταγματικό πατριωτισμό, τη συλλογική ταυτότητα ως αλληλεπίδραση του ελληνικού με το οικουμενικό, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει τις ιδιαιτερότητες κάθε τοπικής περιοχής και πολιτισμικής ομάδας, ιδίως των «μειονοτήτων». Έμφασή μας η αντικατάσταση της παθητικής αποστήθισης από μεθόδους ενεργητικής εκμάθησης και διάδρασης, καθώς και η περιβαλλοντική παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, με εργαστηριακή μορφή και πρακτική εξάσκηση σε καθημερινές πρακτικές, όπως ανακύκλωση και κομποστοποίηση, και με εμπέδωση των αξιών της αειφορίας και της βιωσιμότητας του πλανήτη.
Ως μια νέα πολιτικός στο κόμμα με το μεγαλύτερο ποσοστό σε γυναίκες βουλεύτριες, πώς πιστεύετε ότι πρέπει να προωθηθεί η ισότητα ανδρών και γυναικών στην ανάληψη θέσεων πολιτικής ευθύνης;
Στο ΜέΡΑ25 κάνουμε κάτι πάρα πολύ απλό και αποτελεσματικό. Έχουμε με θεσμικό τρόπο ποσόστωση 50%-50% μεταξύ αντρών και γυναικών σε όλες τις θέσεις του κινήματος. Ακόμη και όταν λαμβάνουμε τον λόγο στις διαδικασίες διαβούλευσης του κινήματός μας, μιλάνε διαδοχικά μια γυναίκα κι ένας άντρας, αλλιώς σταματάει η συζήτηση. Έτσι αποφεύγεται και το λεγόμενο «mansplaining», που μεταφράζεται ως «ανδρεξήγηση», δηλαδή ένας άνισος πληθωρισμός ανδρικού λόγου που εξηγεί δήθεν και τα γυναικεία βιώματα. Πρόκειται για μικρά βήματα, αλλά σκοπός είναι μια γενικότερη εμπέδωση της νοοτροπίας ότι η ανισότητα δεν πρέπει να είναι ανεκτή. Με τέτοια βήματα στο επίπεδο του πολιτισμού, της παιδείας, αλλά και της θεσμικής εκπροσώπησης, θα επιτύχουμε να έχουμε περισσότερες γυναίκες σε θέσεις πολιτικής ευθύνης. Εμείς, τουλάχιστον, ως ΜέΡΑ25 καταφέραμε να έχουμε πιο πολλές γυναίκες από ό,τι άντρες στην κοινοβουλευτική μας ομάδα. Βοήθησε βεβαίως σε αυτό και η ψήφος του λαού που επιβράβευσε τις πολλές γυναίκες υποψηφίους
