Όταν η Χρυσή Αυγή αποδοκίμαζε το κίνημα των πλατειών ως “επαναστατικό πανηγυράκι”

Τα τελευταία 24ωρα αρκετοί όψιμοι «αντιφασίστες» και πρώην συνοδοιπόροι του ναζισμού στην Ελλάδα προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε μέσα από το κίνημα των πλατειών.
Πρόκειται για πρωτοφανή διαστρέβλωση της πραγματικότητας την οποία θα μπορούσε να πιστέψει μόνο κάποιος που γεννήθηκε μετά το 2012-13 ή που δεν έζησε ποτέ στην Ελλάδα (και σίγουρα όλοι όσοι ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, καθώς δεν πέρασαν ποτέ από τις πλατείες για να μπορούν να εκφέρουν άποψη).
Χωρίς κανείς να αρνείται ότι στη λεγόμενη «πάνω πλατεία» βρέθηκαν εθνικιστικά και ρατσιστικά στοιχεία, θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι η Χρυσή Αυγή πολέμησε με μίσος το κίνημα των πλατειών. Αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους βασικούς παράγοντες που αποδεικνύουν ότι οι χρυσαυγίτες βρίσκονται στην ίδια πλευρά της ιστορίας με όσους σήμερα αποκαλούν «χρυσαυγίτες» όσους συμμετείχαν στο κίνημα των πλατειών. Και οι δυο αντιτάσσονται στην ριζοσπαστική ανατροπή του πολιτικού και κυρίως του οικονομικού status quo: οι φασίστες γιατί είναι υπηρέτες αυτού του συστήματος και οι φιλελεύθεροι γιατί είναι (ή θα ήθελαν να είναι) οι ωφελημένοι του συστήματος.
Επειδή λοιπόν κάποιοι επιχειρούν συνειδητά να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, που ζήσαμε πριν από λίγα μόλις χρόνια, αναδημοσιεύουμε τις δηλώσεις των ίδιων των στελεχών της ναζιστικής οργάνωσης, εκείνης της περιόδου, όπως τις συνέλεξε ο Δημήτρης Ψαράς σε κείμενό του για την Εφημερίδα των Συντακτών.

Οι δηλώσεις των ναζιστών

Την κρίσιμη περίοδο των κινητοποιήσεων, στην εφημερίδα της οργάνωσης αναλυόταν για ποιο λόγο δεν πρέπει να μετέχει η Χρυσή Αυγή: «Πολλοί με ρωτούν», έγραφε ο Νίκος Φέρμας, «για ποιο λόγο η Χρυσή Αυγή δε συμμετέχει επίσημα στις συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων” ή δε στηρίζει με δημοσιεύματα τις ανακοινώσεις τους και τα καλέσματά τους. Ηρθε η ώρα να ηχήσει ξεκάθαρη η απάντησή μας, σχετικά με αυτό το θέμα, έτσι ώστε οι φίλοι του κινήματός μας να μην μπερδεύονται από τον κυκεώνα πληροφοριών και δημοσιευμάτων, καθώς κάποιοι, με “διαβολικά” καλές προθέσεις, προσπαθούν να εμπλέξουν τον Λαϊκό Σύνδεσμο, με το πανηγύρι που λαμβάνει χώρα στην πλατεία Συντάγματος».
Και ο χρυσαυγίτης εξηγούσε: «Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή δεν νοιάζεται για την γκλαμουριά και την κυρίλα που πάει χαμένη, ούτε στηρίζει τον ιδεολογικό της πυρήνα στον άκρατο εγωισμό και το φόβο της απώλειας των κεκτημένων αγαθών. Καμία σχέση δεν θα μπορούσαμε να έχουμε με όλες αυτές τις αστικές ανησυχίες.
»Σαν δεύτερος λόγος, περισσότερο προφανής και ξεκάθαρος, προβάλλει η χάβρα του πλήθους των διαδηλωτών. Αλβανοί και νοικοκυραίοι που μέχρι χθες τους είχαν στη δούλεψή τους, λαθρομετανάστες που πουλάνε σημαιάκια, καντίνες με βρώμικα, φοιτητές ετών 29, αναρχικοί και αριστεριστές και αναμφίβολα αρκετοί Ελληνες πατριώτες, παγιδευμένοι στα κελεύσματα των Σειρήνων, δημιουργούν έναν εσμό από πολυφωνικές καταστάσεις, θυμίζουν το πανηγύρι που κάποτε γινόταν στη γειτονιά μας. Και όλοι αυτοί έχουν θέση σε αυτή τη διαμαρτυρία.
»Ε ναι λοιπόν, εμείς δεν γουστάρουμε να συμμετέχουμε στο “επαναστατικό πανηγυράκι”, χτυπώντας κατσαρόλες και χορεύοντας σε ρυθμούς Αφρικής παρέα με αράπηδες λαθρομετανάστες. Εμείς δεν μπαίνουμε σε στεγανά, δεν συμμετέχουμε σε κινήσεις με όσους μας χωρίζουν ιδεολογικά χάσματα, δεν νερώνουμε το κρασί μας, δεν πουλάμε την Ιδέα μας, δεν κυνηγάμε την αγανακτισμένη ψήφο τους» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 15.6.2011).
■ Στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας εξηγούσε και ο γνωστός «θεωρητικός» του ναζισμού Γ. Μάστορας/Μισιάκας ότι με τους «αγανακτισμένους» δημιουργούνται «αυταπάτες» πως αρκεί η «ειρηνική παρουσία σε κάποιες πλατείες για να επιβάλει ο κόσμος τη θέλησή του». Η λύση για τον διορισμένο από τον Μιχαλολιάκο υπάλληλο στη Βουλή είναι η «ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης με τις αυθεντικές Επαναστατικές Εθνικολαϊκές Δυνάμεις».

O Κασιδιάρης και ο «Αρχηγός»

■ Ακολούθησε, δύο βδομάδες αργότερα, ο Ηλίας Κασιδιάρης, ο οποίος επιχείρησε να διαψεύσει τη σύμπλευση της Χρυσής Αυγής με τις δυνάμεις καταστολής, αλλά δεν παρέλειψε να καταγγείλει και το κίνημα των πλατειών: «Εχουμε αναφέρει επανειλημμένως πως το “κίνημα των αγανακτισμένων” είναι απόλυτα βολικό για το βρώμικο και ανθελληνικό σύστημα εξουσίας. Είναι η ανώδυνη εκτόνωση για τις πλατιές μάζες – ή τουλάχιστον για το ποσοστό εκείνο των συμπατριωτών μας, που έχει βαρεθεί να αράζει στον καναπέ του. Δεν είναι τυχαίο πως οι μαζικότερες συνάξεις αυτού του ασύνδετου και ασύντακτου πλήθους γίνονται μόνο Κυριακή βράδυ, όταν η βουλή είναι κλειστή και οι εθνοπατέρες την πέφτουν εκ του ασφαλούς στις βιλάρες τους ή τρώνε και πίνουν στην υγειά των κορόιδων».
■ Εκείνος που ανέλαβε να δώσει και «θεωρητικό» υπόβαθρο στην καταγγελία των χρυσαυγιτών υπήρξε βέβαια ο ίδιος ο Ελληνας «Φίρερ», ο οποίος δεν δίστασε να διακρίνει και «εβραϊκό δάκτυλο» πίσω από το κίνημα των πλατειών. Πρόκειται κατά τον Μιχαλολιάκο για μια «επανάσταση-μαϊμού», όπου «τον ρόλο της ανώδυνης εκτόνωσης παίζουν αφελείς μάζες, καθοδηγούμενες όμως πάντοτε και ελεγχόμενες από δοκιμασμένους αγκιτάτορες της παγκοσμιοποίησης. Εμπνευστής του κινήματος ένας Εβραίος από τη Γαλλία, ο Εσέλ, ο πνευματικός πατέρας των αγανακτισμένων. Μιας πολύ βολικής αντιδράσεως για το παγκόσμιο σύστημα, την οποία κάποιοι με πολύ θράσος αποκαλούν εξέγερση» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 24.8.2011).
■ Παρόμοια δημοσιεύματα κατά του κινήματος των πλατειών συνεχίστηκαν από τους ναζιστές στο ίδιο ύφος (ενδεικτικά, «Οι αγανακτισμένοι επιστρέφουν από τις παραλίες», 31.8.2011 και «Η νέα γραμμή του πατέρα των αγανακτισμένων», 14.9.2011), με τον Μισιάκα να κάνει τον τελικό απολογισμό: «Η Χρυσή Αυγή εξέφρασε την αρνητική της στάση στο φαινόμενο των αγανακτισμένων. […] Ο χρόνος μας δικαίωσε και αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν μια κατευθυνόμενη μόδα χωρίς ξεκαθαρισμένη ιδεολογία, μια μόδα ακίνδυνη και άοσμη […] μια ανώδυνη και αναποτελεσματική εκτόνωση» («Ή Χρυσή Αυγή ή Τέφρα», εφ. «Χρυσή Αυγή», 5.10.2011).
Πολύ μετά την οριστική καταστολή του κινήματος, στις 23.12.2011, η ναζιστική οργάνωση οργάνωσε μόνη της τη δική της «ανοιχτή συγκέντρωση κατά του Μνημονίου» στο Σύνταγμα, με συνθήματα «Οχι στο ξεπούλημα της πατρίδας μας», «Οχι στο Μνημόνιο της υποταγής» και «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή». Ηταν βέβαια μια προσπάθεια να προσεταιριστεί εκ των υστέρων το αυθόρμητο και πολύχρωμο κίνημα που τόσο πολέμησε.
Πηγή: Info-war