Σαν σήμερα, το 2018 υπογράφτηκε η Συνθήκη των Πρεσπών, με την οποία έμπαινε τέλος σε μια επίμονη διαμάχη μεταξύ δύο γειτονικών κρατών. Τα κράτη αυτά είχαν και έχουν απολύτως ταυτόσημα γεωπολιτικά συμφέροντα, πλην όμως η διαμάχη αυτή αφορούσε την ταυτότητά τους και για το λόγο αυτόν άργησε να επιλυθεί.
Του Δημήτρη Χριστόπουλου, καθηγητή στο Πάντειο
Οι διακρατικές διαφορές λύνονται με διαπραγματεύσεις και αμοιβαίους συμβιβασμούς. Ανέκαθεν. Για το λόγο αυτό, η Συνθήκη των Πρεσπών χαιρετίστηκε ως καλό νέο. Κι όντως, υπήρξε: κατά την άποψή μου, ένα από τα καλύτερα νέα για τη Δημοκρατία μας και για την ειρήνη στα Βαλκάνια.
Η Πρέσπα ήταν μια τομή. Όταν έγινε, κάποιοι πόνεσαν πολύ. Πέρσι, λιγότερο. Φέτος, σαν να μην έγινε… Οι τομές ενοχλούν όταν πραγματοποιούνται αλλά μετά, όσο περνάει ο καιρός, θεραπεύονται. Ετσι, πιο υγιείς οι οργανισμοί αντιμετωπίζουν το μέλλον τους, ξεχνώντας τες. Έτσι έγινε και με την Πρέσπα. Χρειάζονται κι άλλες Πρέσπες για ένα καλύτερο μέλλον στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια!
Εξάλλου, η Πρέσπα είναι (μαζι με τη γειτονική της Οχρίδα) η ωραιότερη λίμνη των Βαλκανίων κι από τις ομορφότερες στην Ευρώπη.
Σαν σήμερα, το 2018 υπογράφτηκε η Συνθήκη των Πρεσπών, με την οποία έμπαινε τέλος σε μια επίμονη διαμάχη μεταξύ δύο…
Δημοσιεύτηκε από Δημήτρης Χριστόπουλος στις Τετάρτη, 17 Ιουνίου 2020
