Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η ΕΛ.ΑΣ

Πριν ένα χρόνο η ζωή μας άλλαξε όψη. Πολλά από όσα θεωρούσαμε δεδομένα ή απλά, μπήκαν σε αμφισβήτηση και δυσκόλεψαν τόσο, που όταν έρθει η επόμενη μέρα, θα ματώσουμε για να ξαναβρούμε τη συνέχεια. Και ήδη, πριν έρθει η ώρα για λογαριασμό, πολλοί έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε, σιωπηλά ή δυνατά: ποιος φταίει που χάθηκε ένας χρόνος από τις ούτως ή άλλως μικρές ζωές μας;

Δώδεκα μήνες σαν δώδεκα χρόνια και μια πραγματικότητα χαοτική. Τα σχολεία έκλεισαν, οι χώροι εστίασης έκλεισαν, τα σινεμά και τα θέατρα έκλεισαν, στο τέλος έκλεισαν οριστικά και τα σπίτια μας, 50 τ.μ μετατράπηκαν σε πολυχώρους μάθησης, εργασίας, ανάπαυσης, ηρεμίας, ψυχαγωγίας. Το μόνο που έμεινε ανοιχτό ήταν οι εκκλησίες και η πόρτα στο παράδοξο, αν και φοβάμαι ότι πρόκειται για πλεονασμό. Για να μείνουμε ασφαλείς.

Μαγαζιά ρήμαξαν, εργοδότες που από πριν δε βάσταγαν και πολύ γερά ρήμαξαν, υπάλληλοι σε αναστολή – τι υπέροχος σωφρονιστικός όρος!- ρήμαξαν. Όλη η οικονομία ρήμαξε. Η ύφεση καλπάζει (αν και ο Πρωθυπουργός είπε πως ευτυχώς είμαστε πάνω από τον μέσο όρο στην Ευρώπη), περιμένουμε το καλοκαίρι και μετά για να δούμε πόσα από αυτά τα 200.000 λουκέτα που προμαντεύονται από τους σύγχρονους Κάλχες θα μπουν τελικά. Για να μείνουμε ασφαλείς.

Ο φόβος μπλέχτηκε επικίνδυνα με τον παραλογισμό. Ένα βουνό από γεγονότα, φήμες, στιγμιότυπα, εικόνες να σκορπούν τον τρόμο και τον πανικό, ένας μη αντιμετωπίσιμος εχθρό, μια δυστοπία σε ζωντανή μετάδοση. Ένα τεράστιο εύρος από λόγια, απλές συμβουλές από καλοπληρωμένους κομπάρσους  για καθαρά χεράκια και μάσκες στο σπίτι, προτροπές για χειροκροτήματα σε μπαλκόνια, ειδικοί σε ειδικούς ρόλους, υπουργοί σούπερ ήρωες, το Επιτελικό Κράτος έτοιμο να επιτελέσει επιτέλους τον ρόλο του. Μπροστά στις κάμερες. Η πολιτική προστασία εκμετρά το ζην της μόνο μέχρι να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες εντυπώσεις, με τους πολίτες να μένουν ξεκρέμαστοι, χωρίς ασφαλή πληροφόρηση, χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής πρόληψης, χωρίς εγγυήσεις για το μέλλον, χωρίς κάποιον να αναλάβει την ευθύνη τους, μια μάσκα, δυο μέτρα απόσταση κι ένας αριθμός για πληροφορίες. Από εκεί και πέρα, το φιλότιμο των γιατρών του Δημοσίου ή αν έχεις φράγκα, διάβαινε. Για να έχεις πιθανότητα να ζήσεις, πρέπει να πεθαίνεις πολύ. Όποιος πεθαίνει λίγο, να μείνει σπίτι του. Εντός ορίων του Δήμου, εντός δυό χιλιομέτρων, πριν τις 12, πριν τις 9, πριν τις 7, πριν τις 6, στη δουλειά, στο σούπερ μάρκετ, στην Εκκλησία για ατομική προσευχή. Μόνο έτσι θα μείνουμε ασφαλείς.

Το κράτος στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, αποδεικνύεται εντελώς ανίκανο, μην πω απρόθυμο, να προστατεύσει τους πολίτες του. Και μέσα στην αγωνία του να μη φανεί λίγο, να αποδείξει ότι ακόμα στέκει ακμαίο, επιλέγει την καταστολή. Κατασκευάζοντας συνέχεια Άλλους – τους γέρους, τους νέους, τα παιδιά, τους γονείς, την αντιπολίτευση, τους Τούρκους, τους εξωγήινους – για να σώσει το παρηκμασμένο γόητρό του. Ένα αστυνομικό κράτος έχει πιάσει να στήνεται από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, κατά μίμηση πάντα της Ευρώπης, που είχε ξεκινήσει πολύ πριν από την πανδημία. Όποιος δεν πειθαρχεί, τιμωρείται. Όλα ενορχηστρωμένα με μαεστρία, μια ασπίδα ασφαλείας για τα ακόμα μεγαλύτερα ζόρια που έρχονται και τον κόσμο που δεν θα τα υποστεί αδιαμαρτύρητα. Ένας γονιός που αδυνατεί να εκπληρώσει τον ρόλο του και επινοεί τιμωρίες για να κρύψει την ανεπάρκειά του στα μάτια των παιδιών του.

Το μήνα που μας πέρασε ένα όργιο λογοκρισίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκοψε τη φόρα σε όσους τολμούσαν έστω και να αναφέρουν το όνομα του Δημήτρη Κουφοντίνα και όχι μόνο. Την εβδομάδα που μας πέρασε, η κυρία Βάνα Παπαευαγγέλου βγήκε και μας συνέστησε να μη μιλάμε και να μη γελάμε δυνατά. Να μην πίνουμε καφέ σε παγκάκι. Την επόμενη μέρα μια ομάδα αστυνομικών τρομοκράτησε μια οικογένεια που έπινε καφέ σε παγκάκι στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, μοίρασε πρόστιμα χιλιάδων ευρώ και προσήγαγε όποιον είχε αντίρρηση. Εκτελώντας εντολές της κυβέρνησης, όπως παραδέχτηκε χτες και ο Πρωθυπουργός. Ένα ποτάμι αντίδρασης ξεχύθηκε στους δρόμους της Νέας Σμύρνης, συνάντησε τις πορείες των φοιτητών, των υποστηρικτών του κράτους δικαίου, των παιδιών από την ειρηνική κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ, όλων όσων αντιδρούν απέναντι στην αδικία και τον τρόμο. Αμέσως μετά τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, ο Πρωθυπουργός σε – ένα ακόμα – διάγγελμά του, βγήκε σε ρόλο εκπροσώπου τύπου της ΕΛ. ΑΣ να υπερασπιστεί τα σώματα καταστολής και τρομοκρατίας που ο ίδιος και ο υπουργός του εξέθρεψαν, να δηλώσει αδιάλλακτος απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας, προμηνύοντας ακόμα μεγαλύτερη καταστολή για όποιον σηκώνει κεφάλι.

Πιστεύω πως έχω απαντήσει ήδη στο ερώτημα που έθεσα στην αρχή για το ποιος ευθύνεται για την καταστροφή των ζωών μας. Και ας συνεχίζουν να επικαλούνται τον μπαμπούλα Πανδημία. Όποιος νιώθει ότι τον κοροιδεύουν, όποιος νιώθει απελπισμένος, όποιος έχει φτάσει στα όρια του, όποιος θέλει να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτό, ας το κάνει εντός των ορίων των 50 τετραγωνικών ή στον ψυχαναλυτή του. Γιατί, όπως δήλωσε σήμερα και η Μαρία Σπυράκη «οι πολίτες απαγορεύεται να διαμαρτύρονται στα μπαλκόνια».