
Η πανδημία του Covid 19 αποτέλεσε το 2020 και θα αποτελέσει και το 2021 μία σκληρή δοκιμασία για τις κοινωνίες αλλά και τις οικονομίες ολόκληρου του πλανήτη. Παράλληλα, όμως, η φετινή χρονιά έδειξε ότι οι συνθήκες «δοκιμάζουν» εξίσου και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον παγκόσμιο κανόνα.
H Βουλή βρέθηκε αντιμέτωπη με σημαντικές προκλήσεις. Κλήθηκε να αποτελέσει τον «πυρήνα» της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος σε συνθήκες «έκτακτης ανάγκης», με τις γνώμες να διχάζονται για το πόσο τα κατάφερε.
Είναι γεγονός ότι σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ευρώπης (όπως η Ουγγαρία) η Βουλή βρέθηκε στο επίκεντρο των εξελίξεων, ασκώντας το σύνολο των εξουσιών και των αρμοδιοτήτων της, δίχως αναστολή στην λειτουργία της. Έγινε το πεδίο που διαμορφώθηκαν πολιτικές συγκλίσεις όπως η διακομματική στήριξη του lockdown της περασμένης Άνοιξης ή η του προγράμματος εμβολιασμών που έχει ήδη ξεκινήσει. Ταυτόχρονα, όμως, καταγράφηκαν και σημαντικές πολιτικές αντιπαραθέσεις αφού η πρόθεση της κυβέρνησης να επιμείνει στη διατήρηση υψηλών ρυθμών νομοθετικής λειτουργίας προκειμένου να εφαρμόσει το πρόγραμμα με βάση το οποίο εκλέχθηκε τον Ιούλιο του 2019 προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από την αντιπολίτευση.
Συνολικά το 2020 χαρακτηρίστηκε από την ψήφιση πολλών νομοσχεδίων συγκριτικά με άλλες χρονιές, παρά τις οργανωτικές δυσκολίες της πανδημίας. Παράλληλα, για μία ακόμη χρονιά αναδείχθηκαν τα σημαντικά «κενά» που υπάρχουν σε ζητήματα διαφάνειας και λογοδοσίας.