Πόση «δημοκρατία» έχει μπει στη ζωή μας από την εκλογή Μητσοτάκη;

Η σημερινή κυβέρνηση είναι μια νομίμως εκλεγμένη αυτοδύναμη κυβέρνηση, που πήρε (δυστυχώς) ένα πολύ μεγάλο ποσοστό στις τελευταίες εκλογές. Αντίστοιχο με τα ποσοστά που λάμβαναν τα κυβερνητικά κόμματα προ μνημονιακής κρίσης. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν έλαβε και τον αντίστοιχο απόλυτο αριθμό ψήφων παλαιότερων εποχών…Θα πω όμως, πως  διακατέχεται από το «σύνδρομο της χούντας». Ή αν κάποιους ενοχλεί η χρήση της λέξης «χούντα», την νοοτροπία της ΕΡΕ. Δηλαδή, από μία νοοτροπία που ρέπει προς την αστυνομοκρατία και την ανοχή σε εκφυλιστικές συμπεριφορές από όργανα της τάξης, που τους έχει δοθεί η πολιτική εντολή να επιβάλλουν την κρατική εξουσία. Από μία περίεργη αίσθηση αυτοϊκανοποίησης μέσω της έκφρασης τους αυταρχισμού, της άσκησης «εξουσίας» προς τους πολίτες και κατήχησης, εν είδει πνευματικού ποιμένα, των ηθών και του τρόπου ζωής του κόσμου.

Συμπτώματα αυτού του αρρωστημένου συνδρόμου είχαμε πάρα πολλά τους προηγούμενους μήνες. Από τα πρώτα αποφάσεις του «γενίτσαρου της Δεξιάς», όπως πολύ εύστοχα, κατά την γνώμη μου, περιέγραψε πρόσφατα τον κ. Χρυσοχοΐδη ο συνταγματολόγος Γ. Σωτηρέλης, ήταν η σύσταση μια πάνοπλης ομάδας αστυνομικών, που εμφανίστηκαν στους τουριστικούς δρόμους του κέντρου της Αθήνας και στους κεντρικούς σταθμούς του μετρό. Πάνοπλων κομάντο, ντυμένων με μαύρη στολή και εξοπλισμό, που κρατώντας στα χέρια  βαρύ οπλισμό και αυτόματα όπλα προκαλούσαν ένα σαφέστατο αίσθημα φόβου και «μαζέματος» και στους οποίους όμως είχε δοθεί η αστεία θεατρινίστικη ονομασία «Μαύροι Πάνθηρες». Μια ονομασία που σαφώς προξενεί θυμηδία, καθώς συνειρμικά συνδέεται με τις αμερικάνικες ένοπλες ομάδες πολιτοφυλακής και την αντίστοιχη  πολιτική οργάνωση Αφροαμερικάνων στις Ηνωμένες Πολιτείες στα μέσα του ’60, τους «Black Panthers».

Οι original Mαύροι Πάνθηρες αρχικώς συστάθηκαν ως ομάδα ένοπλων Αφροαμερικάνων, που περιπολούσαν τους δρόμους του Όκλαντ στη Καλιφόρνια, ως αντίδραση στην αστυνομική βία με καθαρά ρατσιστικά κίνητρα. Με δύο λόγια, φανταστείτε αντίστοιχα σήμερα την οργάνωση «BLM» (Black Lives Matter) να μετεξελίσσονται σε ένοπλα περίπολα για να αντιμετωπίσουν την διαχρονική αστυνομική βία στις ΗΠΑ έναντι των μαύρων/εγχρώμων. Μια αστυνομική βία, που στα χρόνια της διακυβέρνησης Tραμπ «άνθισε» καθώς η πολιτική και η ρητορική του επικίνδυνου και προσφάτως απαλλαγμένου για τα πρωτοφανή γεγονότα στο Καπιτώλιο, πρώην προέδρου των ΗΠΑ, τους είχε «λύσει τα χέρια»…Μήπως μας ακούγεται οικείο;

Θυμόμαστε άραγε, την παρωδία και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που ζήσαμε το φθινόπωρο του 2019, με την έφοδο της ομάδας Δέλτα – ναι, αυτής της ομάδας «καγκουρο-χουλιγκάνων με τα παπάκια», που μάλλον έρχονται σε στύση όταν δέρνουν και τρομοκρατούν αυθαιρέτως όποιον δεν γουστάρουν, έχοντας λάβει σχετική πολιτική άδεια – στους κινηματογράφους προσάγοντας 15χρονους γιατί λέει «βλέπανε το Τζόκερ», ενώ ήταν «Ακατάλληλον δι’ ανηλίκους»…; Ή τις εφόδους τους σε νυχτερινά μαγαζιά διασκέδασης – ναι, αυτά που ο κ. Μητσοτάκης κατήγγελλε για μήνες πριν την έναρξη του 2ου κύματος, μαζί με τις πλατείες, ως την κύρια πηγή διάδοσης του Covid-19 από τους «απείθαρχους και ανεύθυνους νεολαίους»- βγάζοντας όπλα και αναγκάζοντας τους ούτε 20ρηδες θαμώνες τους, γονυπετείς και με τα χέρια δεμένα πίσω από το κεφάλι, σε εξευτελισμό, ενώ τα «όργανα της τάξης» προχωρούσαν σε «νόμιμους ελέγχους»…;

Ή μήπως ξεχάσαμε τα ατέλειωτα σόου με τις βίαιες «ανακτήσεις κτιρίων» στα «κέντρα ανομίας» των «παραβατικών» Εξαρχείων και στο Κουκάκι, που είχαν καταληφθεί είτε από αναρχικούς είτε από ανήμπορους και ταλαιπωρημένους μετανάστες, που γίνονταν βέβαια πάντα με την παρουσία καμερών και αναλόγου σπικάζ από «καθωσπρέπει» δημοσιογράφους; Ίσως βέβαια να μην είναι τυχαία η επιλογή των συγκεκριμένων αυτών περιοχών του κέντρου της Αθήνας, καθώς κατά σύμπτωση αυτές ήταν που γνώρισαν μια τεράστια οικονομική άνθιση τα τελευταία χρόνια λόγω και της υπέρμετρης ανάπτυξης του Αirbnb Real Estate και των συνοδευόμενων κέντρων διασκέδασης και εστίασης. Μπορεί κάποιοι να έμειναν έξω από το φαγοπότι ή να έπαθαν βουλιμία…

Στα πλαίσια αυτού του παροξυσμού επιβολής του δόγματος «νόμος και τάξη», ως άλλοι Ταλιμπάν της ψευδο-νομιμότητας, δεν είχαμε τους και τραμπουκισμούς της οικογένειας Ινδαρέ; Όπου επίδοξοι «Rambο» και «SWAT teams» από την Κολοπετινίτσα μπήκαν μέσα στο σπίτι νοικοκυραίων και τους έσπασαν οικογενειακώς στο ξύλο, διασύροντας τους μάλιστα τις επόμενες μέρες στις τηλεοράσεις ως «ύποπτους τρομοκράτες», που προσπάθησαν να «αρπάξουν τα όπλα των αστυνομικών» και «διευκόλυναν» τους καταληψίες; Πάλι καλά, που ο πατέρας της οικογένειας ήταν γνωστός σκηνοθέτης στους καλλιτεχνικούς κύκλους και υπήρξε αντίδραση πολλών ανθρώπων του πολιτισμού, αυτών που σήμερα κυριολεκτικά πεινάνε και ζουν με ελεημοσύνες μετά από μήνες ανεργίας και κυβερνητικής αδιαφορίας και η ιστορία πήρε διαστάσεις, αναδεικνύοντας τις πραγματικές συνθήκες του επικού αστυνομικού φιάσκου και της οικτρής κατασυκοφάντησης φιλήσυχων συντηρητικών ανθρώπων, που είχαν απλώς την ατυχία το σπίτι τους να γειτνιάζει με μια κατάληψη.

Θυμόμαστε την ανοχή που έδειξαν τα «όργανα της τάξης» της ελληνικής αστυνομίας στις ένοπλες ομάδες «πολιτοφυλακής» στον Έβρο, όταν αρχές του 2020 είχαμε την πρώτη ουσιαστικά μεγάλη όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, με την εργαλειοποίηση από τουρκικής πλευράς των μεταναστών; Τότε δεν παρακολουθήσαμε μουδιασμένοι τα «πατριωτικά ρεπορτάζ» για τους «Ακρίτες που φυλάνε Θερμοπύλες», όπου ουσιαστικά ένας σοβαρός αριθμός πορωμένων με τον στρατό έκαναν αντιποίηση αρχής και ως άλλοι Μπαρμπαρούσηδες σε λαϊκή εμποροπανήγυρη, με όπλα στα χέρια, έκαναν «ελέγχους» σε μετανάστες στους δρόμους, περιπολούσαν στις όχθες του ποταμού Έβρου, έκαναν νταηλίκια με Τούρκους στρατιώτες και αστυνομικούς κατά μήκος των σιδερόφρακτων συνόρων και με τα τρακτέρ τους ράντιζαν στην κυριολεξία, άγνωστο με τι, απελπισμένους ανθρώπους στην άλλη πλευρά των συνόρων; Και όλα αυτά με το κίνδυνο να γίνουμε υπόλογοι στη διεθνή κοινότητα για πιθανό δυστύχημα έναντι άοπλων προσφύγων/μεταναστών ή ακόμα και να προκληθεί κανονικό στρατιωτικό θερμό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών, καθώς δρούσαν στα σύνορα παραστρατιωτικές ομάδες με την ανοχή της ελληνικής Πολιτείας;

Λίγες μέρες μόνο μετά από την αγαστή συνεργασία αστυνομίας και παραστρατιωτικών ομάδων στον Έβρο, δεν παρακολουθήσαμε άναυδοι, μπροστά στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, δεκάδες διμοιρίες ΜΑΤ να κάνουν κανονική απόβαση στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου, μετατρέποντάς τα σε εμφυλιοπολεμικά πεδία «μάχης» με τους ντόπιους πληθυσμούς; Η κυβερνητική δικαιολογία της επιβολής αστυνομο-τρομοκράτισης, ήταν η προσπάθεια «επαναφοράς στην τάξη» των νησιών, μετά από την ένταση και τα ρατσιστικά κρούσματα βίας, που είχαν αρχίσει να κάνουν έντονη την εμφάνιση τους εξαιτίας της πολύμηνης κυβερνητικής αδράνειας και παλινωδιών στο μεταναστευτικό. Αδράνεια, που είχε μετατρέψει ουσιαστικά ολόκληρα νησιά σε κλειστά κέντρα κράτησης μεταναστών. Και όλο αυτός ο ακροδεξιός εσμός, όλο το προηγούμενο διάστημα είχε γαλουχηθεί από τις ακροδεξιές ρητορείες περί «εισβολής ισλαμιστών που θα αλλοιώσουν τα ήθη, τα έθιμα, ακόμα και τον πληθυσμό της χώρας…».

Βέβαια, τότε η κυβέρνηση φρόντιζε ουσιαστικά για την παροδική μεν, αλλά πραγματική αλλοίωση του τοπικού πληθυσμού, καθώς αρνιόταν, για μικροκομματικούς λόγους, να προχωρήσει στην αποσυμφόρηση των νησιών με την μετακίνηση μέρους του μεταναστευτικού πληθυσμού στην ηπειρωτική χώρα. Δεν ήθελε να δυσαρεστήσει, βλέπετε, τους «ηπειρωτικούς» ξενόφοβους τραμπούκους ψηφοφόρους της. Γραφικές φιγούρες αυτών ήταν «Ελληνάρες», που φτάσανε σε σημείο να τρώνε επιδεικτικά χοιρινά σουβλάκια έξω από κέντρα μεταναστών, ώστε να εκδηλώσουν το «φιλελευθερισμό» και την «χριστιανοσύνη» τους…Ή άλλους που εμπόδιζαν την παροχή ειδών πρώτης ανάγκης σε ανήλικους πρόσφυγες, πραγματοποιώντας την ίδια στιγμή κανονικά πογκρόμ, όπως είδαμε λίγους μήνες αργότερα στα Καμμένα Βούρλα εναντίον τους, τη στιγμή που είχαν μεταφερθεί εκεί για λίγες μόνο μέρες στα πλαίσια της διαδικασίας μετεγκατάστασης τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Νομίζει κανείς ότι θα ξεχαστεί η αντίδραση της ελληνικής αστυνομίας εναντίον του πλήθους των 20.000 και πλέον αντιφασιστών, νεαρής ως επί τω πλείστον ηλικίας,  έξω από το Εφετείο στις 7 Οκτωβρίου; Όπου στο άκουσμα της καταδίκης της ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης από το δικαστήριο, φρόντισε να πνίξει άμεσα (40 μόλις δευτερόλεπτα μετά!) και στα δακρυγόνα τους διαδηλωτές, αλλά και στο νερό, «ξεπλένοντας τους βρωμιάρηδες» κατά την άποψη κάποιων, με την χρήση της αύρας, η οποία ήταν κρυμμένη πίσω από στοιχισμένες κλούβες των ΜΑΤ. Βέβαια, για αυτή την «αντίδραση της αστυνομίας» έφταιγαν, κατά τον φασίζοντα Υπουργό ΠροΠο, οι ρίψεις «150 μολότοφ»…σε διάστημα μικρότερου του ενός λεπτού! Και μάλλον, λόγω έλλειψης παρουσίας πυροσβεστικού οχήματος στο χώρο, η αύρα της ΕΛ.ΑΣ έδρασε ως πυροσβεστικό μέσο για να αποφύγουμε ένα ακόμα «Μάτι»…

Σίγουρα οι γονείς ανήλικων μαθητών, δεν θα ξεχάσουν λίγες μέρες αργότερα, την στάση της ελληνικής αστυνομίας έναντι των παιδιών τους στις μαθητικές καταλήψεις, όπου βρέθηκε  να ρίχνει δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης σε 15χρονους μαθητές, κυνηγώντας τους ακόμα και μέσα στο «The Mall» του Αμαρουσίου στο οποίο είχαν καταφύγει για να ξεφύγουν από την οργή και τη βία των χουλιγκάνων του Χρυσοχοΐδη. Στο ίδιο πλαίσιο κρατικής επιβολής της «δημοκρατίας» θυμόμαστε και την σύλληψη του 14χρονου στην μαθητική πορεία και την επί τετραήμερο κράτησή του στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ στα πλαίσια του αυτοφώρου. Ενός παιδιού, που προφανώς για αρκετούς «κυρ-Παντελήδες», ήταν σίγουρα ένοχος για καταστροφές δημόσιας περιουσίας, αφού η μάνα του τόλμησε να έχει «ροζ ανταύγειες» στα μαλλιά! Έγκλημα…

Θα μπορούσα ίσως να συνεχίσω να απαριθμώ σκηνικά υπέρμετρης αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, όπως το περιστατικό στα Σεπόλια με τη σύλληψη του νεαρού Ορέστη Κατή, μέσα από την είσοδο της πολυκατοικίας που διέμενε και στον ξυλοδαρμό που υπέστη τελικώς συνολικά η οικογένεια Κατή και είχε ως αποτέλεσμα την σύλληψη και της αδελφή του νεαρού Ορέστη, Λυδίας, και την εισαγωγή των γονιών τους στο νοσοκομείο, όπου η μάνα νοσηλεύτηκε με συμπτώματα σοκ και ο πατέρας με έμφραγμα.

Όλα τα παραπάνω μπορεί να μας είχαν μέχρι τότε εξοργίσει, αλλά προσωπικά για πρώτη φορά κυριολεκτικά φοβήθηκα με τις πρακτικές που υιοθετήθηκαν ενόψει της επετείου της 17ης Νοέμβρη. Δηλαδή, μετά την ξεκάθαρα χουντικής εμπνεύσεως απόφαση του αρχηγού της αστυνομίας, κατ΄εντολή ή προτροπή του πολιτικού του προϊσταμένου, για γενική απαγόρευση σε όλη τη χώρα του δικαιώματος της συναθροίσεως άνω των 3 ατόμων για 4 μέρες, με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας. Τα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς αποφάσισαν να δείξουν τότε την «απείθειά» τους προς αυτό το μέτρο και να πραγματοποιήσουν συμβολικές πολιτικές εκδηλώσεις για να τιμήσουν τη μνήμη του Πολυτεχνείου. Η ελληνική αστυνομία αρχικώς έδειξε ανοχή στις εκδηλώσεις και του ΣΥΡΙΖΑ, και του ΚΚΕ (στις πρώτες τουλάχιστον, γιατί αργότερα μέσα στην ημέρα προπηλακιστήκαν ακόμα και βουλευτές του, όπως ο κ. Παφίλης) αλλά και του ΜέΡΑ25. Βέβαια στις κινήσεις των βουλευτών του ΜέΡΑ25, η συμπεριφορά της αστυνομίας ήταν λίγο «περίεργη»…

Ο κ. Βαρουφάκης μαζί μόνο με τους βουλευτές του κόμματος του, ήταν οι μόνοι που εκείνο το πρωί, έκαναν πορεία στο δρόμο, κρατώντας κάποια μικρά πλακάτ. Κάποια στιγμή προχώρησαν μάλιστα και σε καθιστική διαμαρτυρία και από πίσω τους εμφανίστηκαν ως «τοίχος», δεκάδες μέλη μια νεοσύστατης αστυνομικής ομάδας, με την γελοία ονομασία «ΟΔΟΣ» (Ομάδα Διαχείρισης και Οριοθέτησης Συναθροίσεων). Φαντάζομαι ότι πρόκειται για τα πιο πρόσφατα ρουσφέτια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…

Η συγκεκριμένη ομάδα φάνηκε να λειτουργεί ως κινητό εμπόδιο στην κίνηση των βουλευτών. Και εδώ αρχίζουν τα πραγματικά επικίνδυνα για μένα. Όλοι οι βουλευτές ανεξαιρέτως προστατεύονται από το άρθρο 62 του Συντάγματος ως προς τον οποιοδήποτε περιορισμό τους, χωρίς την προηγούμενη άδεια από το σώμα της Βουλής. Κάνεις δεν μπορεί να τους εμποδίσει, συλλάβει, κρατήσει για οτιδήποτε. Ό,τι τραβηγμένο ή λογικό νομίζει ο καθένας μας, ο βουλευτής είναι ελεύθερος από το Σύνταγμα να το κάνει και κανείς, μα κανείς δεν έχει δικαίωμα να τον/την περιορίσει. Κι όμως η ελληνική αστυνομία σε αρκετές περιπτώσεις εμπόδιζε την ελεύθερη κίνηση των βουλευτών του ΜέΡΑ25, οι οποίοι αναγκαζόντουσαν να επιδείξουν κατ’επανάληψη τις βουλευτικές τους ταυτότητες, ώστε να μπορέσουν κινηθούν προς όποια  κατεύθυνση επιθυμούσαν.

Το βράδυ μάλιστα, από το δελτίο ειδήσεων του καναλιού Kontra, γίναμε μάρτυρες ενός πραγματικά απίστευτου σκηνικού. Οι βουλευτές του ΜέΡΑ25 κ. Σακοράφα και κ. Αρσένης, βρίσκονταν ακόμα στο πεζοδρόμιο από το μεσημέρι, να είναι περικυκλωμένοι από δεκάδες κανονικούς αστυνομικούς αυτή τη φορά  και τον δημοσιογράφο του καναλιού live και on-camera να κάνει ρεπορτάζ και να καταγγέλλει πως η αστυνομία είχε τους δύο βουλευτές επί 6-7 ώρες σε κάποιου είδους ιδιότυπη κράτηση, καθώς ό,τι κινήσεις και να έκαναν, υπήρχαν δεκάδες αστυνομικοί που τους εμπόδιζαν να κινηθούν ελεύθερα δημιουργώντας μπροστά τους ένα κινητό ανθρώπινο τοίχος. Από την μια ήταν γελοίο να το βλέπεις και από την άλλη απολύτως τρομακτικό.

Εκείνο το βράδυ δυσκολεύτηκα να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν, πως αν η ελληνική αστυνομία και η πολιτική της ηγεσία έχει εκτραχυνθεί μέχρι του σημείου να καταπατά ευθέως τις συνταγματικές προβλέψεις προστασίας βουλευτών και να τους κάνει «καψόνια» στη μέση του δρόμου, σε κοινή θέα και μάλιστα ζωντανά σε δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικού καναλιού, μέχρι που μπορεί να φτάσει σε απλούς πολίτες; Εγώ ή εσύ, που δεν συμφωνούμε με την πολιτική αυτής της κυβέρνησης και ασκούμε επώνυμα δημόσια κριτική, κινδυνεύουμε με αντίστοιχα καψόνια; Με σύλληψη ή κράτηση; Με «εξαφάνιση» για μερικές μέρες, όπου θα μας θέσουν «ευγενικά» ερωτήματα στη ΓΑΔΑ ή σε κάποιο τμήμα μήπως; Υπερβάλλω…; Αν κάνουν καψόνια σε βουλευτές, που προστατεύονται από το Σύνταγμα επαναλαμβάνω, τι ακριβώς θα εμποδίσει τον κάθε εγκάθετο του καθεστώτος να το κάνει σ’εμένα ή σ’εσένα;

Και φυσικά το μέτρο της απαγόρευσης δημόσιας συνάθροισης, που εφαρμόστηκε την 17η Νοεμβρίου, επαναλήφθηκε και στις 6 Δεκεμβρίου, στην επέτειο την μνήμης της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008, από τον  Επ. Κορκονέα. Και τότε θεσμικά όργανα της, κατ’επίφαση πλέον, δημοκρατική μας πολιτείας, εμποδίστηκαν από την ελληνική αστυνομία να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και συνελήφθησαν, μαζί με δεκάδες απλούς πολίτες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι προσαγωγές και οι συλλήψεις των δικηγόρων Θανάση Καμπαγιάννη και Κώστα Παπαδάκη, των «επώνυμων φωνακλάδων» κατά τον υπουργό κ. Χρυσοχοΐδη.

Αλλά και προ ημερών, και ενώ είχε δημοσιοποιηθεί η πρόθεση συλλογικών οργανώσεων να πραγματοποιήσουν συλλαλητήρια εναντίον του νομοσχεδίου για την Παιδεία, έγινε εκ νέου επίκληση της εν λόγω διάταξης για τρίτη φορά. Προφανώς για την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, ο ιός του κορωνοϊού Covid-19 διαδίδεται πολύ πιο εύκολα στα συλλαλητήρια πολιτών που αντιδρούν στην κυβερνητική πολιτική αλλά όχι στις τεράστιες ουρές των καταστημάτων της Ερμού, όταν αυτά ήταν ακόμα ανοιχτά.

Η αλήθεια είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις ο ιός μπορεί να μεταδοθεί εξίσου εύκολα. Αλλά και για τις δύο αυτές πιθανές εστίες μετάδοσης, υπεύθυνη ήταν η ίδια η κυβέρνηση, με την στάση και τις αποφάσεις της, που προκάλεσαν την αντίστοιχη συμπεριφορά των πολιτών. Ειδικά στο τελευταίο συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε την μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, η αστυνομική βιαιότητα έφτασε σε κορύφωση. Υπήρξαν καταγγελίες για σπάσιμο του σαγονιού διαδηλωτή με πυροσβεστήρα από αστυνομικά όργανα. Υπήρξαν βίντεο με αστυνομικούς να ρίχνουν αγκωνιές στο πρόσωπο σε ανυποψίαστους περαστικούς, που απλά έτυχε να βρίσκονται μπροστά τους στο πεζοδρόμιο. Υπήρξε στο κοινοβούλιο επίσημη καταγγελία του βουλευτή  του ΜέΡΑ25, κ. Γρηγοριάδη, πως η έτερη βουλευτής του κόμματος του, κ. Σακοράφα (πάλι) προπηλακίστηκε έξω από την ΓΑΔΑ. Αντίστοιχα σκηνικά βίας και αστυνομικής αυθαιρεσίας καταγγέλθηκαν ότι έγιναν και εναντίον φωτορεπόρτερ, που κάλυπταν τις διαδηλώσεις.

Θα ήθελα να σημειώσω εδώ πως ακόμα εκκρεμεί η απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για την συνταγματικότητα ή μη του μέτρου απαγόρευσης συναθροίσεων, μετά από την κατάθεση σχετικού αιτήματος του ΓΓ. του ΜέΡΑ25, κ. Βαρουφάκη  στις 16 Νοέμβρη του 2020. Η απόφαση της προέδρου του ΣτΕ, κ. Σαρπ, για απόρριψη του αιτήματος του ΜΕΡΑ25 την ίδια μέρα «για λόγους δημοσίου συμφέροντος», αφορούσε αποκλειστικά το αίτημα έκδοσης προσωρινής διαταγής αναστολής εφαρμογής της απόφασης. Η ουσία της συνταγματικότητας ή αντισυνταγματικότητας του μέτρου, μέχρι και σήμερα ακόμα, δεν έχει κριθεί. Και αυτή η εκ πρώτης όψεως ολιγωρίας εκ μέρους του ΣτΕ, όταν το συγκεκριμένο μέτρο επικαλείται ξανά και ξανά, είναι αρκούντως προβληματική.

Όλα τα περιστατικά «δημοκρατίας» που περιγράφτηκαν παραπάνω, προφανώς και δεν αποτελούν μια εξαντλητική λίστα σχετικών γεγονότων τα οποία έχουν διαδραματιστεί από τον Ιούλη του 2019 έως σήμερα. Πολλά ίσως έχω ξεχάσει. Άλλα ίσως θα μου έχουν διαφύγει τελείως. Σκοπός μου δεν ήταν να κάνω μια απλή καταγραφή τους. Αλλά να καταδείξω, ακόμα και σε όποιον συνεχίζει να διατηρεί επιφυλάξεις, πως τα περιστατικά είναι τόσα πολλά πλέον, που δεν μπορούν να αποκαλεστούν «μεμονωμένες περιπτώσεις». Είναι πασιφανές πως πρόκειται για κεντρική ιδεολογικό-πολιτική επιλογή από την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας. Αυτό λοιπόν που έχει μπει στη ζωή μας από την εκλογή της κυβέρνησης του Κυριακού Μητσοτάκη και πρόκειται πλέον να μπει και στα πανεπιστήμια μας, δεν είναι η «δημοκρατία». Για να είμαι ξεκάθαρος, φοβάμαι πως θα πρέπει να απαντήσω καταφατικά στο αρχικό ερώτημα του Καββαδία.

Ναι, «είναι κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει»…Και πρέπει λίαν συντόμως να γίνει «μπουγάδα».