Ο προοδευτισμός και η συμπερίληψη δεν είναι άλλο ένα δυνατό τσιτάτο, που περιλαμβάνεται σε μια κατ’ επίφαση φιλελεύθερη πολιτική ή σε μια ατζέντα με sos ατάκες (slogan) για ομιλίες και συνεντεύξεις ή μια παγίδα για προσέλκυση likes και shares. Είναι τρόπος σκέψης και οφείλει να καταλαμβάνει δεσπόζουσα θέση στην πολιτική, στην κοινωνία και, φυσικά, στον κανόνα λειτουργίας των Μ.Μ.Ε., μαζί με τις ταυτόσημες έννοιες, Δημοκρατία, Ισότητα, Δικαιώματα.
Γράφει ο Γιάννης Τσαρκαλής
Για κάποιους, η πρόοδος και η καθολική εκπροσώπηση δεν αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία μόνο μιας κυβέρνησης, ενός κόμματος, μιας ομάδας ή ενός Μέσου. Στο ίδιο πλαίσιο σκέψης, πρόοδος μπορεί θεωρείται και η μετάβαση από την σκληρή λιτότητα στη χαλαρή “light” λιτότητα ή από «τον ασθενή στο γύψο» στον «ασθενή χωρίς γύψο».
Ωστόσο, η πρόοδος και η καθολική συμμετοχή, όπως τα ερμηνεύω, δεν συμπληρώνουν ή διορθώνουν μερικώς πολιτικές, έννοιες και φράσεις, όπως: λιτότητα, εργασιακός μεσαίωνας, έλλειμμα δημοκρατίας και εκπροσώπησης, εκφορά ρατσιστικού και φασιστικού λόγου, λογοκρισία των ΜΜΕ και οδηγίες δημοσιογραφικής κάλυψης από το οιοδήποτε κέντρο εξουσίας και φυσικά λογικές «καλά είμαστε κι έτσι», «μη ζητάς περισσότερα», «μη μιλάς», «μην κρίνεις».
Κατ’ επέκταση, ο προοδευτισμός και η συμπερίληψη έχουν πρόσημο, κατεύθυνση και χώρο έκφρασης στην πολιτική και την κοινωνία. Είναι το DNA των ιδεολογιών και σχολών σκέψης, που συνήθως προσδιορίζονται στον χώρο της Αριστεράς και του Κέντρου, κάνουν αυτοκριτική και αποδέχονται την κριτική ‧ είναι το συστατικό στοιχείο που συνθέτουν τις μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες.
Είναι και το κύριο προσδιοριστικό στοιχείο των -λίγων- ακηδεμόνευτων ΜΜΕ, των ελεύθερων χώρων έκφρασης και σκέψης. Αυτών που παρουσιάζουν τα γεγονότα αυτούσια, χωρίς επεξεργασία, δεν προχωρούν σε στείρα αντιπολίτευση και «κριτική για την κριτική», αλλά καταγγέλλουν τα κακώς κείμενα, προχωρώντας παράλληλα σε παρουσίαση εφαρμόσιμων προτάσεων και λύσεων στα προβλήματα.
Αυτό εκφράζει η ROSA.
