
Σε κανένα Πανεπιστήμιο της Ευρώπης δεν υπάρχει αστυνομία. Η ασφάλεια και προστασία του είναι υπόθεση του ίδιου του Ιδρύματος και όχι του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης.
Του Κώστα Αργυρού
Θα αρκούσε να είχαν ανοίξει τη Βικιπαίδεια (στα αγλικά) για να δουν οι εγχώριοι φωστήρες, ότι το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έχει καταργήσει μια διάταξη του 1825, που έκανε λόγο για αστυνομία. Φυσικά και δεν υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία εκεί, όπως δεν υπάρχει σε κανένα από τα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Αυτό μπορώ να το πω με βεβαιότητα, επειδή έχει τύχει τα τελευταία χρόνια λόγω δουλειάς να έχω μπει σε πάνω από 30 τέτοια σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το είχα γράψει πρόσφατα αλλού. Η προστασία του Πανεπιστημίου είναι καθαρά δική του ευθύνη και αρμοδιότητα. Ας το υπενθυμίσω λοιπόν:
«Συνήθως υπάρχει κάποιος φύλακας στην κεντρική είσοδο του κεντρικού κτηρίου του Πανεπιστημίου, ο οποίος περισσότερο παρατηρεί, παρά ελέγχει και φυσικά παρέχει πληροφορίες σε «επισκέπτες», όπως ήμουν εγώ που αναζητούσα λόγω δημοσιογραφικής δουλειάς το γραφείο κάποιου καθηγητή. Μπορεί να είναι υπάλληλος του ίδιου του Πανεπιστημίου ή εταιρίας σεκιούριτι, αλλά πάντως ποτέ αστυνομικός.
Για χώρες που τις γνωρίζω καλύτερα, όπως η Αυστρία μπορώ με σιγουριά να πω ότι ακόμα και σήμερα ένας περαστικός μπορεί να μπει στο αχανές αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Βιέννης στο «Auditorium Maximum» και να παρακολουθήσει μια διάλεξη ή ένα μάθημα, χωρίς καν να χρειαστεί να δείξει κάποια ταυτότητα. Οπως μπορεί να μπει στην καντίνα απέναντι για ένα φτηνό καφέ… Φυσικά και υπάρχουν αφίσες έξω από τα Πανεπιστήμια, που ενημερώνουν για πολιτικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις και φυσικά υπάρχουν σε κάποιες χώρες και τραπεζάκια παρατάξεων, όταν έρχονται φοιτητικές εκλογές, οι οποίες και υπάρχουν παντού αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο «κομματικές».

Εκεί που τα πράγματα είναι σίγουρα διαφορετικά, είναι όταν θέλει κάποιος να μπει σε κάποιο εργαστήριο ή στα γραφεία καθηγητών ή του πρύτανη. Εκεί συνήθως χρειάζεσαι μια ενεργοποιημένη κάρτα για να ανοίξουν οι πόρτες. Αν και σε κάποια παλιότερα Ινστιτούτα δεν χρειάζεται ούτε αυτό και μπορείς με ευκολία να φτάσεις μέχρι την πόρτα κάποιου καθηγητή. Σίγουρα λοιπόν σε κανένα Πανεπιστήμιο της Ευρώπης δεν έχω δει αστυνομική παρουσία είτε με μπλε, είτε με πράσινα, είτε με ροζ μπλουζάκια.»
Βεβαίως εδώ κάποιοι ονειρεύονται αστυνομία παντού. Και διακινούν και ανακρίβειες. Η μανία τους είναι τέτοια, που μέχρι και κάποιοι αστυνομικοί αναρωτιούνται από που να προέρχεται. Αλλά όταν κάποιος πάσχει από εμμονές ή μανία καταδιώξεως, καλό θα είναι να λύσει το πρόβλημά του ιδιωτικά… Ας ξεκινήσει ρωτώντας ένα γιατρό. Αυτός μάλλον θα του συστήσει να αποφύγει να βγαίνει και στα κανάλια.