Η συγκλονιστική αφήγηση του Κουρός: «Εγώ είμαι το δέντρο, το δάσος που είναι;» (Video)
«Υπάρχουν πολλά άλλα παιδιά που προσπαθούν και δεν έχουν γίνει διάσημα ή που δεν είναι τυχερά. Εγώ είμαι τυχερός... ».
Περίπου έναν χρόνο πριν, τον Ιούνιο του 2022 ο Κουρός, ο νεαρός πρόσφυγας από το Ιράν που κατάφερε παρά τις δυσκολίες να πετύχει εξαιρετικές επιδόσεις στις Πανελλήνιες κυνηγώντας μια καλύτερη ζωή, είχε συγκλονίσει με την ιστορία ζωής του.
Λίγες μέρες αργότερα, τον Ιούλιο, μιλώντας στο φεστιβάλ Schoolwave, είχε αφηγηθεί την ζωή του, περιγράφοντας την μακριά διαδρομή από το εφηβικό δωμάτιό του στο Ιράν έως τον προσφυγικό καταυλισμό της Μυτιλήνης και την εξαιρετική του επίδοση στις Πανελλαδικές.
«Από το Ιράν φύγαμε για πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους» δήλωσε.
Η αφήγησή του, αναρτήθηκε πρόσφατα στο κανάλι του Schoolwave στο YouTube και αξίζει να ξαναθυμηθούμε την ιστορία του. Με αφορμή και την πρόσφατη αποφοίτηση του 19χρονου Σισσέ Βάφινγκ από το λύκειο της Σάμου, επανέρχεται εμφατικά στο προσκήνιο η σπουδαία σημασία της αλληλεγγύης, που είναι ικανή να αλλάξει ζωές.
«Η έκτη βάρκα ήταν η τυχερή»
Όπως διηγείται, από το Ιράν μέχρι την Τουρκία ταξίδεψαν με λεωφορείο και από την Τουρκία στην Ελλάδα, ταξίδεψαν με βάρκα. «Προσπαθήσαμε έξι φορές. Κάθε φορά ήταν μια διαφορετική ιστορία. Πάντοτε με βάρκα, αλλά από διαφορετικά σημεία. Η τελευταία φορά, η έκτη φορά που προσπαθήσαμε, πέτυχε!». Όπως δήλωσε, τις προηγούμενες πέντε φορές, είτε είχε κακό καιρό, είτε τους έπιασε η Τουρκική Αστυνομία, μέχρι που τελικά έφτασαν στην Λέσβο.
Όπως δήλωσε, τον Νοέμβρη ξεκίνησε να πηγαίνει σχολείο στο 2ο ΕΠΑΛ Μυτιλήνης. ήταν το μόνο σχολείο που μπορούσα να πάω. «Τα Γενικά Λύκεια δεν δέχονταν πρόσφυγες τότε» τόνισε. Ακόμη, μίλησε για τις δυσκολίες στις τάξεις υποδοχής, όπου ένας εκπαιδευτικός καλείται στην ουσία να μάθει την γλώσσα σε πολλούς ανθρώπους με διαφορετικό υπόβαθρο την ίδια στιγμή.
«Δεν έχω λόγια για τους καθηγητές, πραγματικά»
Όπως δήλωσε, την επόμενη χρονιά έδωσε εξετάσεις στο Πρότυπο Λύκειο Μυτιλήνης, όπου όπως τόνισε οι καθηγητές τον στήριξαν πάρα πολύ «Δεν έχω λόγια για τους καθηγητές, πραγματικά».
«Τις πρώτες μέρες, ήταν λογικό να απομακρυνθώ και να απομονωθώ γιατί δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε αλλά καθώς περνούσε ο χρόνος, κάναμε παρέα. Απλώς, γενικότερα στα νησιά είναι πολύ κλειστές οι κοινωνίες, είναι πιο δύσκολο να δέχονται τους ξένους, όχι μόνο τους πρόσφυγες, οποιονδήποτε ξένο, και είναι λογικό. Τώρα έχω όλη φίλη όλη τη Μυτιλήνη αλλά πραγματικούς φίλους δυο-τρεις».
«Οι καθηγητές του σχολείου με βοήθησαν πάρα πολύ και στο κομμάτι της νομιμότητάς μου και της παραμονής μου στην Ελλάδα».
«Για ένα χρονικό διάστημα δεν υπήρχα»
Όπως εξήγησε, τον πρώτο καιρό στους πρόσφυγες δίνουν κάτι σαν ταυτότητα μέχρι να δουν την υπόθεσή τους. Όταν δεν παίρνουν άσυλο, δηλαδή απορρίπτεται η αίτηση ασύλου, τους αφαιρούν αυτά τα χαρτιά και γίνονται παράνομοι. Μετά τον έναν χρόνο, δεν είχε αυτό το χαρτί.
«Για ένα χρονικό διάστημα δεν υπήρχα, περίπου για ενάμιση χρόνο. Οι καθηγητές βοήθησαν πάρα πολύ, έγραφαν επιστολές στο Υπουργείο Παιδείας, στο Υπουργείο Μετανάστευσης, και με τη βοήθειά τους, μπόρεσα να πάρω τα χαρτιά».
Όπως δήλωσε, το γεγονός ότι δεν φαινόταν για το κράτος του γεννούσε συναισθηματική ανασφάλεια για το αν τελικά θα μπορέσει να δώσει Πανελλήνιες: «Διάβαζα για κάτι το οποίο δεν ήξερα αν θα μπορούσε να γίνει» είπε χαρακτηριστικά.
Οι καθηγητές του τού έδιναν κουράγιο να διαβάζει, όπως λέει.
«Εγώ είμαι το δέντρο, το δάσος που είναι;»
«Μου έδωσαν μία υποτροφία από τον Δήμο. Θα μου δίνουν ένα ποσό το μήνα προκειμένου να σπουδάσω. Δεν ξέρω πώς να τους ευχαριστήσω απλώς πιστεύω ότι υπάρχουν κι άλλα παιδιά, δεν είμαι μόνο εγώ. Αυτή τη στιγμή, εγώ είμαι το δέντρο, το δάσος που είναι;».
«Δεν μιλάω μόνο για τους πρόσφυγες, δεν με νοιάζει η υπηκοότητα, μιλάω για παιδιά. Παιδιά που προσπαθούν. Μιλάμε περισσότερο για τους Πρόσφυγες γιατί σε σύγκριση με τους Έλληνες δεν έχουν τόσο πρόσφαση στην Δημόσια Εκπαίδευση. Υπάρχουν πολλά άλλα παιδιά που προσπαθούν και δεν έχουν γίνει διάσημα ή που δεν είναι τυχερά. Εγώ είμαι τυχερός, είχα καλούς καθηγητές που με στήριζαν, είχα καλούς γονείς, άλλα παιδιά μπορεί να μην τα είχαν αυτά» είχε πει ο ίδιος.
