«Ο Βόλος περιβάλλεται από βιομηχανίες. Η κοντινότερη εξ’αυτών, η τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ, απέχει μόνο μερικές εκατοντάδες μέτρα από το πολεοδομικό συγκρότημα. Το 2013 η βιομηχανία αυτή ζήτησε και έλαβε άδεια να χρησιμοποιήσει RDF για τις ενεργειακές της ανάγκες. Η καύση του υλικού αυτού απελευθερώνει άκρως επικίνδυνους ρύπους τόσο για το περιβάλλον όσο και την υγεία των κατοίκων του Βόλου και των γύρω περιοχών». Αυτό είναι το περιεκτικό μήνυμα που συναντά κάποιος όταν μπαίνει στη σελίδα της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου κατά της καύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ, μιας υπερκομματικής πρωτοβουλίας με ενεργό ρόλο στο μείζον αυτό ζήτημα που απασχολεί την τοπική κοινωνία του Βόλου και όχι μόνο.
Στις 13 Ιουνίου χιλιάδες Βολιώτες, αλλά και πολίτες από όλη την Ελλάδα, συμμετείχαν στη μαζική πορεία διαμαρτυρίας κατά της καύσης απορριμμάτων από το εργοστάσιο της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ-Lafarge στο Βόλο. Τα ΜΑΤ μετέτρεψαν το χώρο γύρω από την είσοδο του εργοστασίου σε θάλαμο αερίων, διαλύοντας επί της ουσίας την πορεία περισσότερων από 4000 πολιτών. Έγιναν προσαγωγές, υπήρξαν τραυματισμοί διαδηλωτών, σε ένα ακόμη ντελίριο επιθετικότητας και αυθαιρεσιών από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Η κοινωνία του Βόλου όμως βράζει. Βράζει από θυμό, βράζει από ανησυχία για το μέλλον του τόπου, τις ακραία επιβαρυντικές συνέπειες της καύσης απορριμμάτων για την υγεία του πληθυσμού και το περιβάλλον. Η πολυαναμενόμενη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου την περασμένη Τρίτη, 17 Ιουνίου, κατέληξε σε μια αμφιλεγόμενη απόφαση, καθώς ναι μεν το Συμβούλιο γνωμοδότησε θετικά στη δημιουργία ενός νέου εργοστασίου διαχείρισης απορριμμάτων, τέθηκε όμως κατά στην παραγωγή ποσότητας SRF, σκουπιδιών δηλαδή συμπιεσμένων, με μεγάλη περιεκτικότητα σε πλαστικό.
«Κανένα άλλο εργοστάσιο δεν χωράει στο Βόλο»
Οι συλλογικότητες που έχουν κινητοποιηθεί κατά της καύσης σκουπιδιών τονίζουν ότι κανένα άλλο εργοστάσιο δεν χωράει στον Βόλο. Το κόστος κατασκευής του νέου εργοστασίου, ύψους 42 εκατομμυρίων ευρώ, πρέπει να αξιοποιηθεί διαφορετικά: Να επενδυθεί στην εκπαίδευση των πολιτών, ώστε να διαχωρίζουν τα σκουπίδια τους και να δημιουργηθούν υποδομές ανακύκλωσης των προδιαλεγμένων υλικών σε πρώτες ύλες, για να ενισχυθεί η κυκλική οικονομία. Όπως τονίζει στη rosa.gr η κα Ιφιγένεια Ηλιοπούλου, διδάσκουσα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου, «στόχος της πολιτικής ηγεσίας είναι η κατασκευή 50 Εργοστασίων Ανακύκλωσης απορριμάτων, με τα 17 μέσα στο 2020», προσθέτοντας ότι «εμείς αντίθετα προτείνουμε κάδους κομποστοποίησης, διαλογή στην πηγή, να εκπαιδεύεται ο κόσμος στην ανακύκλωση, ώστε να ξεχωρίζονται τα απορρίμματα».
Η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στην πόλη και η εισαγωγή ενός νέου καταστροφικού για την υγεία μοντέλου οικονομίας που βασίζεται στους ρύπους έρχεται με υπογραφή τόσο του δημάρχου Βόλου, όσο και της κυβέρνησης της ΝΔ. «Μέχρι πρότινος στέλναμε τα πλαστικά στην Κίνα, και νομίζαμε ότι τα ανακυκλώνουν, αλλά μετά αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο ότι τα πέταγαν στις θάλασσες ή τα καίγανε», προσθέτει η κα Ηλιοπούλου.
Επιστημονικοί φορείς: «Όχι» στην αδειοδότηση του εργοστασίου SRF
Οι εκπρόσωποι των Επιστημονικών Φορέων και Συλλόγων της Μαγνησίας τάσσονται κατά της αδειοδότησης εργοστασίου SRF, τονίζοντας πως από την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) προκύπτει ότι «ο συγκεκριμένος τρόπος διαχείρισης δεν είναι αξιολογικά συμβατός με τα στάδια που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική Πολιτεία για την ορθή, βέλτιστη διαχείριση απορριμμάτων» και πως «δεν γίνεται πλήρης αποτίμηση σε σχέση με τα οφέλη – οικονομικά και περιβαλλοντικά».
Το συμπέρασμα, με απλά λόγια, στο οποίο καταλήγει η Επιτροπή είναι πως ένα νέο εργοστάσιο θα επιβάρυνε ακόμη περισσότερο το περιβάλλον και την κοινωνία του Βόλου και θα αύξανε τον ήδη υψηλότατο απορριμματικό όγκο που δέχεται η πόλη μέσα από το υπάρχον εργοστάσιο της ΑΓΕΤ, προκρίνοντας την ίδια στιγμή την πρόταση διαχείρισης αποβλήτων με τη μέθοδο της αναερόβιας χώνευσης, της κομποστοποίησης και της βιοξήρανσης. Η παραγωγή και εκμετάλλευση του βιοαερίου θα δίνει, σύμφωνα με τους φορείς, τη δυνατότητα αξιοποίησης των απορριμμάτων για «καθαρή» ενέργεια, έχει σταθερή αγορά, θα φέρει έσοδα, θα οδηγήσει σε μείωση των δημοτικών τελών, ενώ παράλληλα αυξάνει το ποσοστό των ανακτημένων προϊόντων ανακύκλωσης, επαναξιοποιεί δηλαδή ό,τι είναι ανακυκλώσιμο.
Ανάλογη είναι και η θέση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας για την ατμοσφαιρική ρύπανση να επιβεβαιώνουν το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Βόλος και να δικαιώνουν όλους όσοι αξιώνουν να εντοπιστούν και να αξιολογηθούν αυστηρά οι ρυπαντές της πόλης και να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων ρύπανσης.
Ο κ. Ευθύμης Τσάμης, πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου, Μαγνησίας, σχολιάζοντας στο Ράδιο ΕΝΑ τα αποτελέσματα της σχετικής μελέτης του Πανεπιστημίου, τόνισε πως «ο Βόλος καταγράφει τετραπλάσια εγκεφαλικά σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, με την αέρια ρύπανση να αποτελεί ‘παράγοντα-δολοφόνο’ για την υγεία, που είχε υποτιμηθεί τα προηγούμενα χρόνια και τώρα αρχίζει πια να ξεκαθαρίζει η μορφή αυτού του τέρατος στην υγεία». Ο κ. Τσάμης υπογραμμίζει ακόμη πως «υπάρχει αέρια ρύπανση κι όλοι αυτοί που έλεγαν ότι δεν υπάρχει, πρέπει να το σταματήσουν και να καθίσουμε όλοι να βρούμε λύσεις».
Ο Βόλος μετατρέπεται σε αποτεφρωτήρα εισαγόμενων απορριμμάτων
«H AΓΕΤ υποτίθεται ότι συμβάλλει στην κυκλική οικονομία, αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο, καθώς καίγονται σκουπίδια που έρχονται από παντού, ακυρώνοντας παράλληλα την οικολογική διαχείριση των απορριμμάτων», σχολιάζει στη rosa.gr η κα Φαίη Τζανετουλάκου, κριτικός τέχνης και δημοσιογράφος, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου, προσθέτοντας ότι «Στην καραντίνα η αέρια ρύπανση μειώθηκε αλλά όχι όσο θα ήταν το αναμενόμενο τη στιγμή που τίποτα δεν λειτουργούσε στην πόλη, παρά μόνο η καύση στις τσιμεντοβιομηχανίες. Ο υδράργυρος είναι φυσικό να είναι πάντα ανεβασμένος εφόσον καίγεται 95% πλαστικό».
Την ίδια στιγμή, τα στοιχεία της Κομισιόν φέρνουν την Ελλάδα μεταξύ των δέκα πρώτων κρατών-μελών της ΕΕ με τους περισσότερους τόνους αποβλήτων, εκ των οποίων ένα πολύ μεγάλο ποσοστό είναι ραδιενεργά. Ένα μείζον ζήτημα που συνδέει την ΑΓΕΤ με τη Φυλή στην Αττική, ένα ζήτημα με τεράστιες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις, με τη χώρα μας συνολικά, και όχι μόνο τον Βόλο, να κινδυνεύει να καταστεί ένας τεράστιος αποτεφρωτήρας απορριμμάτων, όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά για την ευρύτερη λεκάνη της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Το «πείραμα της ΑΓΕΤ» στο Βόλο δείχνει την κατεύθυνση που επιλεγεί η κυβέρνηση και την στρατηγική επιλογή της για υποβάθμιση του περιβάλλοντος, της προστασίας του, αλλά και των αναγκών και προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες. Η βούληση των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών, αλλά και τα «καμπανάκια» διεθνών οργανισμών που δραστηριοποιούνται στο περιβάλλον, όπως η WWF και η Greenpeace, που εκφράστηκαν και μέσα από τις κινητοποιήσεις απέναντι στο πρόσφατο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, περνούν σε δεύτερη μοίρα.
