Από «Μωυσής» και «αδίστακτο τσιτάχ» τώρα και «μονομάχος» ο Μητσοτάκης

Κι όμως, ενόσω η χώρα μας διασύρεται διεθνώς για τη δυσώδη υπόθεση παράνομων παρακολουθήσεων και μεγάλα ΜΜΕ έρχονται στην χώρα για να ερευνήσουν το σκάνδαλο υποκλοπών, αρθρογράφοι και δημοσιολογούντες επιμένουν να πλέκουν εγκώμια.

Μπορεί το σκάνδαλο αυτό αλλά και οι χειρισμοί του Κ. Μητσοτάκη να έχουν προκαλέσει μεγάλους τριγμούς στην κυβερνώσα παράταξη όμως όπως όλα δείχνουν, η ελληνική αρθρογραφία όμως βρίσκει πάλι τον τρόπο να αποδώσει στον Πρωθυπουργό  -πολιτικό προϊστάμενο της ΕΥΠ που παρακολουθούσε παράνομα κόσμο- χαρακτηρισμούς που σίγουρα δεν συνάδουν με την σοβαρότητα της κατάστασης.

Κατά καιρούς έχουν χαρακτηρίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη «Μωυσή», «αδίστακτο τσιτάχ του Μαξίμου», έχουν αφιερώσει ρεπορτάζ για την τυχαία (;) του συνάντηση με νεαρή μητέρα που τον αποκάλεσε «γκόμενο», και τώρα, στον απόηχο του σκανδάλου υποκλοπών, διαβάσαμε ότι  είναι και… «μονομάχος» που «δίνει απανωτές δύσκολες μάχες».

«Οι θεατές δεν θυμούνται κάποιον άλλον μονομάχο να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με τόσους απανωτούς και παράλληλους εχθρούς. Τριάμισι χρόνια πολεμά νυχθημερόν, η αρένα μπορεί να έχει μικροαντιρρήσεις για τη μία ή την άλλη στιγμή του, αλλά τον γενικότερο επιτυχημένο αγώνα του δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει κανένας σοβαρός θεατής. Και όταν τα φέρνει επιτέλους βόλτα, λίγο πριν χτυπήσει το καμπανάκι της λήξης, την ώρα που ετοιμάζεται να κάνει τον γύρο του θριάμβου έχοντας την αρένα με το μέρος του, κάνει το απίθανο. Δίνει μόνος του μια σπαθιά στο πόδι του και κόβει πέντε δάκτυλα…» διαβάζουμε.

«Αν ξεφύγει από το καναβάτσο όπου έχει στριμωχτεί τώρα, μπορεί να ισορροπήσει ξανά το παιχνίδι. Και να παίξει σε αυτό με όρους κυριαρχίας. Οχι πια απόλυτης ηγεμονίας, όπως μέχρι πρότινος, αλλά πάντως παραμένει όρθιος και ικανός. Δεν ήταν ποτέ εύκολος αντίπαλος, ούτε αναμετρήθηκε ποτέ με εύκολα προβλήματα» διαβάζουμε παρακάτω κι αναρωτιόμαστε αν πράγματι ζούμε στην ίδια χώρα.

Κι αυτό γιατί η αποτίμηση μίας κατάστασης μπορεί αναμφίβολα να είναι υποκειμενική. Όμως υπάρχουν γεγονότα που δεν προσφέρονται για δοξασίες. Όπως η συνθήκη αυτή. Δεν είναι ούτε μπορεί να θεωρείται μονομάχος ο Πρωθυπουργός. Υπόλογος πρέπει να είναι.

Υπόλογος που η Υπηρεσία της οποίας φρόντισε να προΐσταται πολιτικά, προχώρησε σε παράνομες παρακολουθήσεις.

Υπόλογος που η χώρα μας διασύρεται διεθνώς, υπόλογος για μία, κατά όπως όλα δείχνουν, κατάφωρη παραβίαση προσωπικών δεδομένων, υπόλογος που οι πολίτες δεν νιώθουν ασφαλείς ούτε στις προσωπικές τους συνομιλίες.

*Προφανώς ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει. Όπως αντίστοιχα όμως μπορεί και να κρίνεται για τα γραφόμενά του…