«Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια» – Όταν η Φώφη Γεννηματά μιλούσε για τον καρκίνο
Με γενναιότητα και θάρρος, η Φώφη Γεννηματά έδωσε μία άνιση μάχη με τον καρκίνο. Η ίδια είχε βρει το κουράγιο να μιλήσει για τον αγώνα της αλλά και των γονιών της.
Στη θλίψη έχει βυθίσει τη χώρα η είδηση του θανάτου της Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, Φώφης Γεννηματά, μία ξαφνική απώλεια για την πολιτική και κοινωνική ζωή του χώρου.
Η Φώφη Γεννηματά αν κι έδωσε μία γενναία μάχη με τον καρκίνο, άφησε σήμερα σε ηλικία 56 ετών την τελευταία της πνοή νικημένη από αυτόν, όπως ο πατέρας της, Γιώργος Γεννηματάς και η μητέρα της, Κάκια Βέργου.
«Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια»
«Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Δεν τελειώνει η ζωή. Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις.
Δεν νιώσαμε ποτέ στο σπίτι ότι είχαμε έναν άρρωστο άνθρωπο. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα και όταν της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο δύσκολο της ήταν. Όλα αυτά είναι πράγματα που εμένα με έχουν στιγματίσει. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά για εμένα γιατί δεν είχα αποκτήσει τα δικά μου παιδιά. Βυθίζεσαι. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις τον θάνατο και την οργή που φέρνει για την απώλεια», είχε αναφέρει μιλώντας στην εκπομπή «Μεσάνυχτα», στον Alpha, η Φώφη Γεννηματά.
Η ίδια έδωσε την πρώτη προσωπική της μάχη με τον καρκίνο 14 χρόνια μετά τον θάνατο των γονέων της, το 2008, όταν χρειάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση λόγω καρκίνου του μαστού. Όπως η ίδια είχε εξομολογηθεί, διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού σε ηλικία 44 ετών, όταν η μικρή της κόρη ήταν μόλις δύο ετών. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου», είχε δηλώσει για εκείνη την περίοδο της ζωής της.
Μιλώντας για την περιπέτειά της προέτασσε πάντα τη σημασία της πρόληψης στην αντιμετώπιση του καρκίνου:
«Χρειάζεται η πρόληψη, η ενημέρωση και, αν σου συμβεί, να δώσεις τον αγώνα».
«Αυτό που με δίδαξε είναι ότι η ζωή είναι ωραία. Έμαθα να μη χάνω στιγμές. Να απολαμβάνω το σήμερα. Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Να προσβλέπω στο αύριο», έλεγε τότε.
«Η αισιοδοξία που ξεπηδούσε από τα λόγια του με συντροφεύει μέχρι σήμερα»
Ο Γιώργος Γεννηματάς έφυγε από τη ζωή τον Απρίλιο του 1994, χτυπημένος από τον καρκίνο, σε ηλικία μόλις 55 ετών. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε χάσει τη μάχη με την ίδια νόσο η σύζυγός του και μητέρα της Φώφης και της Μαίρης, Κάκια Βέργου, σε ηλικία 54 ετών. Δύο χρόνια πριν, το 1992, ο Γιώργος Γεννηματάς είχε ανακοινώσει ότι πάσχει από καρκίνο. Τον Απρίλιο του 1992 υποβλήθηκε σε εγχείρηση στη Νέα Υόρκη, το ίδιο διάστημα που η σύζυγός του υποβάλλονταν σε θεραπευτική αγωγή για την ίδια ασθένεια.
«Σε θυμάμαι να λες, στη διαδρομή από το δωμάτιο στο χειρουργείο το 1992, εκείνες τις δύσκολες ώρες, κάνοντας τον απολογισμό μιας ολόκληρης ζωής, ότι αποφάσισες αν επιζούσες, να δυναμώσεις τη μάχη της ανθρωπιάς» είχε δηλώσει η Φώφη Γεννηματά πριν σχεδόν έξι μήνες, αναφερόμενη στη συμπλήρωση 27 χρόνων από τον θάνατο του πατέρα της. «Αυτή είναι και η δική μας μάχη σήμερα», είχε τονίσει.
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Hello», η Φώφη Γεννηματά είχε περιγράψει τις δύσκολες ώρες που βίωσε με τους γονείς της. «Όταν έμπαινε στο χειρουργείο ο πατέρας μου, μου είπε ότι είδε όλη του τη ζωή να περνά από μπροστά του, τη μητέρα μου όταν γνωρίστηκαν σε μια βάρκα στη Σύμη, τα παιδιά του, τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της πολιτικής του διαδρομής και ιδιαίτερα μια εμπειρία ζωής στα Κουφονήσια, που πήγε πριν φτάσει το ηλεκτρικό, με απλούς ανθρώπους που είχαν μια σοφία που τον άγγιξε, το ΕΣΥ, όπου έλεγε ότι άφησε ένα κομμάτι από την ψυχή του, και την Αυτοδιοίκηση που ερωτεύτηκε. Η αισιοδοξία που ξεπηδούσε από τα λόγια του με συντροφεύει μέχρι σήμερα».
