13 παιχνίδια με μόλις 2 γκολ παθητικό: Η Τσέλσι βρήκε τον Γερμανό της

Σε 13 παιχνίδια με τον Τόμας Τούχελ στον πάγκο της, η μεταμορφωμένη Τσέλσι μετράει 9 νίκες και 11 παιχνίδια με clean sheet (μόλις 2 γκολ παθητικό). Είναι αξιέπαινο ότι αυτή η σπουδαία αμυντική επίδοση έχει έρθει μέσα από ένα proactive ποδοσφαιρικό πλάνο με υπομονετικό ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, έντονο και συντονισμένο πρέσινγκ για άμεση ανάκτηση κατοχής και άμεση μετάβαση όταν δοθεί η ευκαιρία.

Ειδικά στο χθεσινό παιχνίδι, οι «Μπλε», σκοράροντας με δυο υποδειγματικές αντεπιθέσεις (ειδικά η πρώτη σεμιναριακού επιπέδου με Χάβερτζ, Βέρνερ και Ζίγιες να παραδίδουν μαθήματα επιθετικής μετάβασης) ήταν το αφεντικό της αναμέτρησης απέναντι σε μια νωθρή και παθητική Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία δεν απείλησε καθόλου παρά μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο που είχε μείνει με παίκτη λιγότερο (λόγω της μάλλον αυστηρής αποβολής του Σάβιτς). Η «Ατλέτι» έχει ως μοναδική δικαιολογία να σταθεί στο καθαρό πέναλτι που κακώς δεν υποδείχθηκε υπέρ της στο πρώτο ημίχρονο, όπου θα μπορούσε κόντρα στη ροή του αγώνα να ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου παιχνιδιού.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει ο Κάι Χάβερτζ, ο οποίος πραγματοποίησε αναμφίβολα το κορυφαίο του παιχνίδι με την Τσέλσι με φοβερή αντίληψη κενού χώρου, σε μια χρονιά που δεν έχει καταφέρει καθόλου να δικαιώσει τα χρήματα που δαπανήθηκαν και τις προσδοκίες που επενδύθηκαν με την απόκτησή του. Από την άλλη, το επιθετικό βαρόμετρο των «Ροχιμπλάνκος», Λουίς Σουάρες ήταν εκτός κλίματος αγώνα και παρέμεινε για 5,5 χρόνια χωρίς εκτός έδρας γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ, απίστευτα αρνητική επίδοση για έναν σέντερ φορ της σπάνιας κλάσης του.

Στο άλλο ματς της χθεσινής βραδιάς, η Μπάγερν πέτυχε το δύο στα δύο απέναντι στη Λάτσιο, δείχνοντας για ακόμα μια φορά τη φετινή σεζόν ότι παραμένει μια ασταμάτητη επιθετική μηχανή, διαθέτοντας ποικίλους τρόπους παραγωγής ευκαιριών, αλλά παρουσιάζει (σε αντίθεση με πέρυσι) κάποια κενά διαστήματα στο παιχνίδι της, ιδίως στην αμυντική μετάβαση, κάτι που είναι πιθανό να πληρώσει απέναντι σε κάποιο super club. Από την άλλη, το σύνολο του Σιμόνε Ιντζάγκι φεύγει με το κεφάλι ψηλά κρατώντας ως θετική παρακαταθήκη το γεγονός ότι έφτασε στη νοκ άουτ φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2000-01.