Το Euro 2004 θα έχει για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά κάθε Έλληνα πολίτη. Ίσως και κάθε ποδοσφαιρόφιλου που πιστεύει στο αδύνατο, στην ομορφιά και δύναμη του ποδοσφαίρου για το αναπάντεχο.
Το τουρνουά της Πορτογαλίας ξεκίνησε χωρίς κανένας να έχει φανταστεί ότι θα κατέληγε με την κατάκτηση του τροπαίου από την Εθνική Ελλάδας του Ότο Ρεχάγκελ. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα με τιμονιέρη έναν Γερμανό, σήκωσε το τρόπαιο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, συμπληρώνοντας έξι παιχνίδια μοναδικά σε ένταση και προσμονή, ενώνοντας την ελληνική κοινωνία και προσφέροντας σε όλους στιγμές μοναδικές.
Η «στάση Δέλλα», ο «φτερωτός Άγγελος» και πολλά άλλα παρατσούκλια συνόδευαν τη «χρυσή φουρνιά» του ελληνικού ποδοσφαίρου που κορυφώθηκε με την παρουσία της στα γήπεδα της Πορτογαλίας, έχοντας καταγράψει μια δεκαετία επιτυχιών σε συλλογικό επίπεδο.
Την 4η Ιουλίου του 2004 έγινε ο τελικός του Euro στο στάδιο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες κόσμο και πολλούς Έλληνες. Έχοντας νικήσει τους οικοδεσπότες Πορτογάλους στην πρεμιέρα των ομίλων με 2-1, με γκολ των Καραγκούνη και Μπασινά (πέναλτι), η Εθνική Ελλάδας μπήκε με «αέρα» νικητή στο ματς, έχοντας ξεπεράσει και το εμπόδιο της Τσεχίας στην παράταση στους «4».
Στο 57ο λεπτό της αναμέτρησης έγινε το γεγονός που έκρινε την έκβασή της, με τον Μπασινά να εκτελεί κόρνερ και τον Χαριστέα να πιάνει μια κεφαλιά που έστειλε την μπάλα βαθιά στα δίχτυα του Ρικάρντο. Το γκολ αυτό έμελλε να κρίνει τον τελικό και να προκαλέσει ντελίριο πανηγυρισμών σε όλη την Ελλάδα, με εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να πανηγυρίζουν σε σπίτια, σε πλατείες, στους δρόμους, σε μπαρ και καφέ, παντού.
Το «θαύμα» της Ελλάδας δεν ξέρουμε εάν θα ξανασυμβεί ποτέ. Ωστόσο συνέβη μια φορά και πρέπει να νιώθουμε τυχεροί που συνέβη.
