Αντρές Ινιέστα: Πρότυπο αθλητή κι ανθρώπου εντός κι εκτός γηπέδου
Παρότι το σώμα του δεν τον βοηθούσε, η αδιανόητη τεχνική του στο κοντρολάρισμα και στη ντρίμπλα αλλά και η ποδοσφαιρική του ιδιοφυία, δεν αποτέλεσαν ποτέ πρόβλημα για εκείνον.
Σήμερα ο Αντρές Ινιέστα γίνεται 37 ετών και παράλληλα ανακοινώθηκε η ανανέωση του συμβολαίου του με την ιαπωνική Vissel Kobe για δύο χρόνια ακόμη. Ο Ισπανός μέσος έχει σημαδέψει όσο λίγοι την ποδοσφαιρική του γενιά. Κατέκτησε τα πάντα με τη Barcelona και την Εθνική Ισπανίας, συνεχίζει να κατακτά τρόπαια και στην Ιαπωνία, ανήκει σε μία από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας (Barcelona 2009-2011) και μας χάρισε πολλές όμορφες και συγκινητικές στιγμές, όπως οι φωτογραφίες που κάθεται ολομόναχος στο ”Camp Nou” μετά τον τελευταίο του αγώνα φορτισμένος συναισθηματικά και το γκολ του στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, όταν αποκάλυψε τη φανέλα που φορούσε προς τιμήν του προσφάντος εκλιπόντα και φίλου του, Daniel Jarque.
Σημαντικότερη παρακαταθήκη του από κάθε τρόπαιο που κέρδισε, όμως, είναι οι αμέτρητες στιγμές μαγείας που μας προσέφερε, με το μοναδικό του στιλ, όπου η μπάλα έμοιαζε κολλημένη πάνω του και σαν να τον περιέβαλλε κάποιο αόρατο τείχος κινούνταν ανάμεσα από πολύ δυνατότερους και μαχητικούς αντιπάλους. Παρότι το σώμα του δεν τον βοηθούσε, η αδιανόητη τεχνική του στο κοντρολάρισμα και στη ντρίμπλα αλλά και η ποδοσφαιρική του ιδιοφυία, δεν αποτέλεσαν ποτέ πρόβλημα για εκείνον. Mαζί με τον Xavi και τον Busquets δημιούργησαν μία θρυλική τριάδα, που λειτουργούσε ως καρουζέλ και κανείς αντίπαλος δεν ήθελε να βρεθεί μπροστά της επειδή θα αναγκαζόταν να γίνει θεατής του παιχνιδιού. Ένα ακόμη ταλέντο του ”μάγου” Iniesta είναι οι πάσες του, είτε κοντινές, είτε προωθητικές, είτε ασίστ για κάποιο από τα πολυάριθμα γκολ που δώρισε στους συμπαίκτες του.
Η ταπεινή συμπεριφορά και εικόνα του εκτός γηπέδου, όπου ποτέ δεν τράβηξε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, έρχεται σε απόλυτη αντιδιαστολή με την ποδοσφαιρική του εκδοχή, όπου ήθελε τη μπάλα στα πόδια του, να την κατευθύνει με τρόπους που εκείνος επιθυμούσε, πάντα προς όφελος της ομάδας.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η κίνηση του να βοηθήσει οικονομικά την Albacete, δύο φορές, σώζοντας την από περαιτέρω προβλήματα, σεβόμενος τον σύλλογο που ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο.
