Τι θα γίνει με τις ψήφους και τις έδρες των Σπαρτιατών;
Φτώχεια και ακροδεξιά, φτώχεια και πολιτική βία πηγαίνουν χέρι-χέρι και το είδαμε και πρόσφατα με το ξύλο στη Βουλή.
Φτώχεια και ακροδεξιά, φτώχεια και πολιτική βία πηγαίνουν χέρι-χέρι και το είδαμε και πρόσφατα με το ξύλο στη Βουλή.
Μια εκτίμηση που μένει να επαληθευτεί ή να αρχίσει να καλλιεργείται πιο δυναμικά στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές του 2027, είναι η κατάρρευση του διπόλου «δεξιά – αριστερά».
Στην Ευρώπη τα κυρίαρχα εθνικιστικά και ακροδεξιά κόμματα παίρνουν το μήνυμα ενόψει ευρωεκλογών και έρχονται δυναμικά στο προσκήνιο, όσο οι προοδευτικές δυνάμεις συνεχίζουν να αναζητούν το βηματισμό τους.
Η ασφάλεια είναι μείζον θέμα, ατομικό και συλλογικό, και όσο δεν υπήρχε η κατάλληλη μέριμνα από την εκτελεστική εξουσία, τα φαινόμενα βίας θα πληθαίνουν.
Μόνο η θεσμική μας συμμετοχή στην ΕΕ να μας προστατεύει από τον χαρακτηρισμό “failed state”.
Ένα χρόνο αργότερα, ο φόβος και η ανασφάλεια φαίνεται ότι έδωσαν τη θέση τους στην οργή και την αγανάκτηση.
Δεν μας είπε κάτι που δεν γνωρίζαμε, απλά επαληθεύει ότι το μέλλον δεν είναι τόσο ευοίωνο όσο παρουσιάζεται από την κυβέρνηση.
Παρά τα όσα μπορεί να διακηρύττονται περί χαλαρής ψήφου στις ευρωεκλογές, η συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία έχει παραδοσιακά προκαλέσει εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα, οι οποίες αποτυπώνονται στην επόμενη εκλογική μάχη, εκείνη των εθνικών εκλογών.
Πίσω από τις εικόνες που είδαμε στη Θεσσαλονίκη κρύβεται μια κατάσταση που χτίζεται επί πολλά χρόνια και τροφοδοτείται από πολλά, διαφορετικά, παράλληλα “κέντρα”.
Ο αριθμός των υπογραφών που έχει συλλεχθεί μέχρι τώρα είναι πολύ μεγάλος, είναι εξαιρετικά μεγάλος, τόσο που διαπερνά τα σπλάχνα του εκλογικού σώματος και υπερβαίνει το πολιτικό σύστημα.
Στη τραγωδία των Τεμπών δεν έχει πέσει ο «προβολέας», όπως είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός. Ένα χρόνο μετά, δεν γνωρίζουμε τίποτα τι συνέβη στις 28 Φεβρουάριο 2023.
ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στέκονται αμήχανοι ως μηχανισμοί απέναντι σε μια αυξανόμενη κοινωνική αντιπολίτευση που αναζητά – μάταια προς το παρόν – έμπνευση, πυξίδα και οδηγό.
Η ψήφιση της ισότητας στον γάμο για όλους ήταν το νερό στον μύλο όσων προσπαθούν να χτίσουν πολιτική καριέρα μέσα από μια σεξιστική, αντι-ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα.
Ο νόμος που ψηφίστηκε χθες από μια ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία απομονώνει κοινωνικά τους ακραίους, όσους επιμένουν να μην σέβονται μείζονα ατομικά δικαιώματα.
Αυτό το ένα θέμα. Το άλλο, είναι ο ρόλος της Εκκλησίας και κυρίως οι θέσεις του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, ο οποίος φαίνεται να πατάει σε δύο βάρκες.
Αν πρέπει να γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια, αυτή θα πρέπει να έχει να κάνει με την πίεση προς την κυβέρνηση για μια μεγάλη, οργανωμένη επένδυση στο δημόσιο πανεπιστήμιο.
Ακόμα κι αν ο κ. Πολυχρονόπουλος είναι θύμα πολιτικής δίωξης, όπως τονίζουν μέλη της πρωτοβουλίας που βρίσκονται κοντά του από τον πρώτο καιρό, ο κλονισμός της εμπιστοσύνης μας θα είναι καταλυτικός για τη συνέχιση και το μέλλον της πρωτοβουλίας.
Η ομιλία της στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα Τέμπη ήταν ένα ντοκουμέντο της σύγχρονης, ανθρώπινης ιστορίας του τόπου και των βασάνων της κοινωνίας που στέκει βουβή, φοβισμένη και πονεμένη μπροστά σε εγκλήματα.
Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών αποτελεί απλώς ένα βήμα προς το σεβασμό των συνανθρώπων μας και την αναγνώριση θεμελιωδών δικαιωμάτων τους κι αυτό σίγουρα το αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία των κληρικών.
Η ατζέντα του Νταβός, παρότι σύγχρονη και πολλές φορές ενδεδυμένη με έντονο κοινωνικό πρόσημο, μοιάζει πλέον αμφιλεγόμενη σε ορισμένους κύκλους και σε ορισμένα σημεία.