Γ. Πομάσκι: Ο Αθλητισμός οφείλει να πρεσβεύει την αγάπη προς τον Άνθρωπο

«Αφήσαμε πίσω κάποια κοινωνικά έργα που είναι για τον άνθρωπο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το ζωντανό δυναμικό μιας χώρας», δήλωσε στη ROSA ο προπονητής στίβου Γιώργος Πομάσκι, σε μία πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα για τον αθλητισμό, την ελληνική κοινωνία, τη νέα γενιά.

Ο Γιώργος Πομάσκι με αφορμή όσα εκτυλίσσονται γύρω μας, πήρε θέση ενάντια στην κοινωνική αδιαφορία, τον «ωχαδερφισμό» και την απάθεια των ανθρώπων που δεν τους πειράζει τι συμβαίνει στον διπλανό τους. «Πειράζει και μάλιστα πάρα πολύ», δήλωσε.

Παράλληλα, δηλώνει ότι ο Αθλητισμός οφείλει να πρεσβεύει την αγάπη προς τον άνθρωπο, ενώ μπορεί να μειώσει τις κοινωνικές ανισότητες, αφού αφού όπως επισημαίνει «δεν μπορείς να κόψεις το νήμα με διασυνδέσεις. Είναι ξεκάθαρα η προσωπική προσπάθεια κι εξέλιξη του αθλητή ή του προπονητή».

Όσον αφορά τον σπουδαίο αθλητή του Μίλτο Τεντόγλου και την αγάπη που έχει κερδίσει από τον κόσμο, δήλωσε ότι είναι από αυτούς τους ανθρώπους που «έχουν κάτι μέσα τους».

Τέλος, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα στη νέα γενιά αθλητών, να μην εγκαταλείπουν το όνειρό τους προβάλλοντας ως κορυφαίο παράδειγμα θέλησης κι επιμονής, την κορυφαία αθλήτρια Αντιγόνη Ντρισμπιώτη.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:

-Τι σας ενθουσιάζει στον ελληνικό αθλητισμό και τι σας φοβίζει;

Ο αθλητισμός είναι ίδιος παντού. Δεν θα μπορούσα να τον ξεχωρίσω. Απλώς έχει κάποια διαφορετικά χαρακτηριστικά με βάση τη νοοτροπία και τις παραδόσεις. Η Ελλάδα είναι πολύ πλούσια από αυτήν την πλευρά και κρατά την ιστορία της. Το βλέπεις σε κάθε διοργάνωση, σε κάθε αθλητικό γεγονός. Έχει μια «πινελιά» από όλη την ιστορία του αθλητισμού. Αυτό είναι πολύ ωραίο. Τέτοιο παράδειγμα αποτελεί κι ο αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας, που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.

Παρόλο που τελευταία η κοινωνία τρέχει με πολύ γρήγορους ρυθμούς, πολλές φορές οι αποφάσεις που έχουν να κάνουνε με κάποιες διορθώσεις κι αλλαγές καθυστερούν, κι αυτό έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Οι δυσκολίες έτσι παραμένουν και πολλοί εγκαταλείπουν τον αθλητισμό, φεύγουν προς άλλες κατευθύνσεις. Με φοβίζει αυτή η αποχώρηση ικανών ανθρώπων. Γιατί αυτός που προσπαθεί και νιώθει την δύναμη μέσα του, δεν κάθεται ήρεμα. Αυτό ενέχει μία νότα φόβου γιατί άνθρωποι που θα ήταν χαρά μας να παραμείνουν στον Αθλητισμό, φεύγουν.

ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑΣ ΓΙΑ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ (ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ / EUROKINISSI)

-Πιστεύετε ότι οι αθλητές πρέπει να παίρνουν θέση σε κοινωνικά ζητήματα ή όχι;

Εγώ πιστεύω στην εξέλιξη του ανθρώπου. Ένας αθλητής που θα εξελιχθεί, θα είναι βαθιά φιλοσοφημένος μέσα του, κοινωνικά δυνατός και ανθρώπινος, γιατί να μην παίρνει θέση;

-Είστε ένας άνθρωπος που ποτέ δεν κρύψατε την ιδεολογική σας ταυτότητα. Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι τα ιδεώδη που εκφράζει ο αθλητισμός;

Αγάπη προς τον άνθρωπο. Είναι απλό, αγάπη προς τον άνθρωπο. Να μην κάνω ποτέ κακό σε κανέναν. Θέλουμε τα παιδιά μας να μπορούν μεγαλώσουν. Βλέπετε τι γίνεται γύρω μας, τι εξελίξεις έχουμε. Χρειάζεται η «περιφρούρηση» των παιδιών σε στάδια και σχολεία. Να είμαστε πιο υπεύθυνοι όλοι μεταξύ μας για να αποφύγουμε τέτοια φαινόμενα όπως αυτά που μαθαίνουμε τελευταία, που έχουν εξελιχθεί σε μεγάλη μάστιγα.

Δεν ξέρω αυτή η κοινωνία που τρέχει έτσι, πού θα πάει. Συνηθίζουμε πια να λέμε «Α, είναι στον διπλανό μας, δεν πειράζει». Όχι, όχι όχι. Πειράζει και πάρα πολύ μάλιστα! Παλιά δεν μιλάγαμε σε κάποιον που δεν είχε σωστή κοινωνική συμπεριφορά, για μία απλή ασέβεια. Τον απέφευγε η κοινωνία, τον απομόνωνε. Τώρα βλέπουμε τον διπλανό μας και λέμε «δεν πειράζει» και τον επόμενο μήνα έχουμε πάλι τα ίδια. Πρέπει να γίνουμε πιο ουσιαστικοί, να μην αφήνουμε να ισοπεδώνονται όλα.

-Η Πολιτεία είναι δίπλα στους αθλητές;

Αν η κοινωνία εξελίσσεται καλά κι έχει απόθεμα δυνατοτήτων, οικονομικών πόρων κλπ, θα βοηθούσε σίγουρα παραπάνω. Τώρα είναι μετρημένα τα πράγματα. Μπερδεύονται οι προτεραιότητες, τα σημαντικά και τα ασήμαντα. Πολλές φορές τα λεφτά πηγαίνουν σε ασήμαντα πράγματα. Είναι δύσκολος ο σχεδιασμός, να μπορούμε να επιλέγουμε την βαρύτητα που θα δοθεί σε κάποιες προτεραιότητες για να μην μπορούμε να μείνουμε πίσω, να υπάρξει μία πραγματική βοήθεια, όπως θα ήθελε ο καθένας για το επάγγελμά του, όχι μόνο στον Αθλητισμό.

Δηλαδή, φτιάχτηκαν δρόμοι κι άλλα πράγματα, αλλά αφήσαμε πίσω κάποια κοινωνικά έργα που είναι για τον άνθρωπο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το ζωντανό δυναμικό μιας χώρας. Αυτοί θα είναι που αύριο θα ξαναφτιάξουν, θα καθοδηγήσουν, θα εξελίξουν τα πράγματα στην κοινωνία.

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΠΣΑΤ 2019 (ΤΑΚΗΣ ΣΑΓΙΑΣ/ EUROKINISSI)

Ποιος είναι ο ρόλος που οφείλει να διαδραματίζει ο αθλητισμός στην μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων αλλά και στην ταξική πάλη;

Ο Αθλητισμός είναι ένα ανοιχτό πράγμα. Δεν μπορείς να περιορίσεις κάποιον. Δεν παίζει ρόλο από που προέρχεσαι για να μπορείς να εξελιχθείς στον αθλητισμό, και ειδικά στα μετρήσιμα αγωνίσματα όπως είναι ο στίβος και τα ατομικά αθλήματα. Καμιά φορά, με διασυνδέσεις μπορείς να μπεις σε κάποια ομάδα αλλά σε εμάς είναι πολύ αυστηρά. Δεν μπορείς να κόψεις το νήμα με διασυνδέσεις. Είναι ξεκάθαρα η προσωπική προσπάθεια κι εξέλιξη του αθλητή ή του προπονητή. Ο αθλητισμός είναι ανοιχτός. Όλοι έχουν δικαίωμα κι ας εξελιχθεί ο καλύτερος.

-Πώς αισθάνεστε ως προπονητής για την επιτυχία του αθλητή σας Μίλτου Τεντόγλου που φέτος είχε μία εξαιρετική επίδοση, και τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που τον κάνει τόσο αγαπητό στο κοινό;

Είμαι απολύτως ικανοποιημένος. Τα δικά μου όνειρα έχουν εκπληρωθεί δύο και τρεις φορές πια. Το θέμα τώρα είναι τα όνειρα των παιδιών κι εγώ τα λίγα χρόνια που θα παραμείνω ακόμη στον χώρο θα προσπαθήσω ώστε να υλοποιήσει κάθε παιδί το όνειρό του. Ο Μίλτος είναι τόσο αγαπητός σίγουρα εξαιτίας και της συμπεριφοράς του. Ίσως κι επειδή δεν εμφανίζεται συχνά. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάτι μέσα τους. Πολλές φορές έχουμε δει αυτούς που είναι κάθε μέρα στο προσκήνιο να κάνουν λάθη εύκολα. Ο Μίλτος έχει αποφύγει τέτοια λάθη και είναι αγαπητός.

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΙΒΟΥ – ΑΦΙΞΗ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ 2022

-Τι θα λέγατε στη νέα γενιά αθλητών;

Πάρα πολλά πράγματα. Η τεχνολογία, οι πειρασμοί, οι καινούργιες αξίες, το άγνωστο, το τόσο γρήγορο… Δεν είμαστε όλοι ικανοί να μπορούμε να «τρέχουμε» με τέτοια ταχύτητα, να παίρνουμε γρήγορες αποφάσεις. Οι παλιοί μας έλεγαν «τρεις φορές να μετρήσεις και μία φορά να κόψεις». Τώρα μόνο κόβουνε. Αυτό θα αποφέρει πολλά λάθη βιαστικά κι επιλογές που κάποια μέρα να τις μετανιώνουν. Βλέπω πολλά παιδιά να σταματάνε νωρίς.

Είχαμε φαινόμενα στον αθλητισμό φέτος: Μία Ντρισμπιώτη που το πάλεψε μέχρι τα 38 της και δεν τα παράτησε ποτέ. Αν τα παρατήσουν, αυτά τα παιδιά θα μείνουν με «απωθημένα», με ανεκπλήρωτα όνειρα, γιατί αυτά δεν τα ξεχνάς, εμφανίζονται μετά μέσα στα χρόνια και είναι μεγάλη έλλειψη.