Για τον αγνό ΑΕΚτζή και τον αναγκαίο ποδοσφαιρικό ρομαντισμό
Το γήπεδο δεν είναι απλώς μία έδρα, είναι το ποδοσφαιρικό «σπίτι» για χιλιάδες ανθρώπους, είναι ζήτημα ταυτότητας και περηφάνιας, ζεστασιάς και οικειότητας.
Η χθεσινή γιορτή για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ ήταν μία ιστορία που την περίμεναν οι φίλοι της ομάδας 19 χρόνια. Το γήπεδο δεν είναι τα μπετά, δεν είναι οι τοίχοι, το χορτάρι και τα αποδυτήρια. Μόνο αυτά δεν είναι στην πραγματικότητα. Είναι η ψυχή και η καρδιά στην κερκίδα, οι μνήμες, οι στιγμές, η χαρά και η συγκίνηση, η προσμονή, τα δάκρυα χαράς και λύπης, η παρέα, η φανέλα. Όλα αυτά που διαμορφώνουν την εμπειρία του γηπέδου δίπλα στην αγαπημένη σου ομάδα. Στην ομάδα της καρδιάς σου.
Όσοι είδαμε τον Νεστορίδη να δακρύζει, το ηχηρό «όλε» στον Ντέμη, τους χιλιάδες οπαδούς από νωρίς έξω από το νέο γήπεδο να περιμένουν πως και πως να μπουν μέσα και να το δουν με τα μάτια τους, νιώσαμε κομμάτι της ιστορίας της ΑΕΚ. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται τα δάκρυα των ανθρώπων και τον παροξυσμό για την ομάδα τους, πιθανώς δεν έχουν ζήσει ποτέ το συναίσθημα που μεταδίδει ο αθλητισμός. Όποιος δεν έχει κλάψει με τη χαρά του αντιπάλου, αυτό το ευγενές συναίσθημα που πολλαπλασιάζει την ευτυχία και ρίχνει τα τείχη της τοξικότητας, του μίσους και της βίας, δεν έχει καταλάβει τι είναι ο αθλητισμός, τι είναι το αληθινό οπαδικό κίνημα και πόσο καθοριστικό μπορεί να είναι στη ζωή ενός ανθρώπου.
Πάντα οι τίτλοι είναι σημαντικοί, πάντα οι νίκες έχουν τη σημασία τους, όμως το γήπεδο δεν είναι απλώς μία έδρα, είναι το ποδοσφαιρικό «σπίτι» για χιλιάδες ανθρώπους, είναι ζήτημα ταυτότητας και περηφάνιας, ζεστασιάς και οικειότητας. Το ευτύχημα για το ποδόσφαιρο θα ήταν κάθε ομάδα να αποκτήσει το δικό της σπίτι, τα σωματεία να αναπτύσσονται και το άθλημα να μπαίνει όλο και πιο βαθιά στις τοπικές κοινωνίες.
Όσο για τα κιτς εθνοθρησκευτικά παραληρήματα και τους αγιασμούς, δεν θα πούμε τίποτα. Δεν είναι θέμα αμιγώς ποδοσφαιρικό. Αποτελούν στοιχεία μιας άκρως συντηρητικής και οπισθοδρομικής πολιτικο-κοινωνικής κουλτούρας, αυτής που κυριαρχεί ακόμα στον τόπο μας. Δύσκολα να αλλάξει, εύκολο όμως να τα απομονώσουμε και να εστιάσουμε στο καθαρά ποδοσφαιρικό, στα αγνά στοιχεία ποδοσφαιρικού ρομαντισμού που είδαμε και ζήσαμε τη χθεσινή βραδιά στη Νέα Φιλαδέλφεια.
