Η αντιρατσιστική κλωτσιά του Καντονά: Η πιο μεγάλη στιγμή του modern football

O Εric Cantona ποτέ δεν ήταν μια κλασσική περίπτωση ποδοσφαιριστή. Εκρηκτικός εντός γηπέδου, με τον απαράμιλλα γοητευτικό, σηκωμένο του γιακά, αποκλήθηκε πολύ νωρίς από τους φίλους της United ως βασιλιάς Eric.

Ήταν η μεταγραφή από τη τότε πρωταθλήτρια Leeds στην United η οποία άλλαξε άρδην την ιστορία της τελευταίας.Η παρουσία του στην Manchester ήταν καθοριστική για να θρυμματιστεί η αποχή από το πρωτάθλημα: 26 χρονιά μετά την τελευταία φορά η ομάδα θα γνώριζε τις χαρές του τίτλου και μια δυναστεία ήταν έτοιμη να εγκαθιδρυθεί.

Δίπλα στις ποδοσφαιρικές του επιδόσεις,ο Cantona ήταν ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος διεκδικούσε το δικαιώμα να μιλάει για πράγματα εκτός του ποδοσφαίρου. Με πηγαία φιλοσοφική διάθεση (το Looking for Eric είναι ενδεικτικό) σχολίαζε και συνεχίζει να σχολιάζει τα πολιτικά τεκταινόμενα, συνθλίβοντας την απολιτική στάση που σήμερα έχει εδραιωθεί σαν απόλυτη αλήθεια.

Είναι ο άνθρωπος που ποτέ δεν θεώρησε τις τέσσερεις γραμμές του γηπέδου τα σύνορα που περιχαράσσουν τη σκέψη του και αυτό συνέβη και εκείνο το βράδυ στο Κρυσταλ Πάλας. Προχωρώντας, έχοντας αποβληθεί με κόκκινη κάρτα, έξω από τον αγωνιστικό χώρο ο Cantona ακουγε τις εντεινόμενες κραυγές μίσους από ένα συγκεκριμένο άτομο στην εξέδρα να τον περικυκλώνουν.«Γ…ε Γάλλε γύρισε στη χώρα σου» ήταν μια εξ αυτών πρίν η κλωτσιά του πέσει πάνω στο φορέα της για να τον σωπάσει και να τον καθηλώσει στο βούρκο που άνηκε.

Το συμβάν ξεκίνησε μια απίστευτη κατακραυγή που έδωσε το καύσιμό στις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες της χώρας να ξεκινήσουν μια άνευ προηγουμένου πολεμική ενάντια στο πρόσωπο του. Οι φωνές ζητούσαν τη παραδειγματική του τιμωρία και την ανάγκη το νεότευκτο προϊόν της Premier League να προστατευθεί από την εξωφρενική του συμπεριφορά.

Το Αγγλικό ποδόσφαιρο εξερχόμενο από την τραγωδία του Χέιζελ και τα συμπαρομαρτούντα του διαφημίζοταν ως αποκαθαρμένο από τη βία που στοίχειωσε το παρελθόν. Η κλωτσιά του Καντονά ήταν μια τέλεια διαφήμιση αρκεί να μπορούσε να αποσιωπηθεί η ταυτότητα του αποδέκτη της.To ποδόσφαιρο, ως απόλυτο εμπορικό προϊόν, απευθυνόταν προς όλους.

Μόνο πολύ αργότερα θα γινόταν η αποκάλυψη για το ποιόν του Matthew Simmons.Ένας σεσημασμένος ακροδεξιός που η παρουσία του στα γήπεδα εδραζόταν στη διαφήμιση των ξενοφοβικών του πεποιθήσεων:ένας ρατσιστής που διοχεύτευε το δηλητήριο του ανεμπόδιστος.

Για αυτό, και σαν ιστορική δικαιώση, το συμβαν ετεροχρονισμένα αποκλήθηκε ως κλωτσιά ενάντια στο ρατσισμό.Ένα παράσημο που κουβαλάει έκτοτε ο Καντονά (απόγονος αγωνιστή των Δημοκρατικών δυνάμεων στον Ισπανικό Εμφύλιο) από τη παρουσία του στα αγγλικά γήπεδα (από τα οποία ορκίστηκε να μη παρευρεθεί ποτέ ξανά ζωντάνος παρά μόνο όταν πεθάνει και η τέφρα του σκορπιστεί στον αέρα του Old Trafford).

Μια κλωτσιά που σήμερα ίσως ξενίζει και περισσότερο από τότε για την αποφασιστικότητα του δράστη της να εκφράσει την αντιπάθεια του προς το φασισμό και τον ρατσισμό πέρα από τις συνέπειες και πέρα από την ασφάλεια μέσα στην οποία πρέπει να κινείται ο σύγχρονος ποδοσφαιριστής.

Ιστορική και αμίμητη έχει μείνει και η φράση του στη συνέντευξη τύπου μέτα την απόδοση κατηγορίας για την επίθεση προς τους αποσβολωμένους δημοσιογράφους: «When seagulls follow the trawler it is because they think sardines will be thrown into the sea». Τεράστιος σε όλα του.