Η Ουνιόν Βερολίνου είναι το ποδόσφαιρο που αγαπάμε

Το 2004, όταν η Ουνιόν βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, χιλιάδες οπαδοί της ανταποκρίθηκαν στην καμπάνια στήριξης, συγκεντρώνοντας συνολικά 1,5 εκατ. ευρώ.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2008, ήταν και πάλι οι οργανωμένοι της ομάδας που για μέρες στήριζαν εθελοντικά την προσπάθεια ανακαίνισης του σταδίου «Άλτεν Φέρστεραϊ» για να έχει το σωματείο την έδρα που του αξίζει. Οι χορηγοί δεν είναι ευπρόσδεκτοι άνευ όρων στη γειτονιά της Ουνιόν — εξαρτάται πάντοτε από το αντικείμενο της δραστηριότητας των υποψήφιων χορηγών, με το αίτημα να πρέπει να εξεταστεί και να «περάσει» από τη συνέλευση βάσης.

Οι πάνω από 25.000 οπαδοί της ομάδας, που γεμίζουν ασφυκτικά το παλιό γήπεδο σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι, αγαπούν και στηρίζουν το σύλλογο βρέξει-χιονίσει, όχι μόνο στα όμορφα, όχι μόνο τώρα που βρίσκεται στην Μπουντεσλίγκα, και μάλιστα στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Σε αντίθεση με την έτερη ομάδα από την Ανατολική Γερμανία, την Λειψία, που ανήκει στη Red Bull, η Ουνιόν παραμένει πεισματικά ένα club λαϊκής βάσης, πυλώνας μιας αθλητικής κοινωνίας που βασίζεται στη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη των μελών της, στη δύναμη της κοινοτικής δράσης.

Ομάδα των εργατών, εστία αντίστασης ενάντια στις καταπιέσεις του καθεστώτος και τις διώξεις της Στάζι, η Ουνιόν ήταν το αντίπαλο δέος της Ντιναμό Βερολίνου, που απολάμβανε μια σκανδαλώδη εύνοια από τη διαιτησία, χωρίς ποτέ ωστόσο να υποκύψει τον πειρασμό να απαρνηθεί τις αρχές της προκειμένου να κερδίσει τρόπαια. Πάντα γεμάτο το γήπεδό της, άσχετα αν η ομάδα είχε πανηγυρίσει μόνο μία κατάκτηση Κυπέλλου Ανατολικής Γερμανίας το 1968. Τα τρόπαια δεν έχουν καμία σημασία.

Όλοι στον σύλλογο νιώθουν ότι ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Παίκτες και οπαδοί μαζί στις γιορτές και τις αργίες, μαζί σε κοινωνικές πρωτοβουλίες, μαζί στα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού, όπως στο Μουντιάλ του 2014, που είδαν πολλά παιχνίδια από γιγαντοοθόνη που τοποθέτησε η διοίκηση στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου, μαζί με μπύρες και εδέσματα, με καναπέδες για να «αράζουν» όλοι.

Τα τελευταία χρόνια η Ουνιόν ανεβαίνει συνεχώς αγωνιστικά, χωρίς να εγκαταλείπει τις αρχές και τις αξίες της. Ομάδα-πρότυπο, αναμφίβολα. Θέλουμε κι εμείς στην Ελλάδα τέτοια πράγματα, θέλουμε παραδείγματα συλλόγων που βγαίνουν κι αναπτύσσονται μέσα από τις τοπικές κοινωνίες και τα κινήματα. Όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο, πρέπει να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση με επιμονή και πλάνο.