Και τώρα οι δύο τους: Ίντερ και Μάντσεστερ Σίτι αντιμέτωπες στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ
AP PHOTO
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Και τώρα οι δύο τους: Ίντερ και Μάντσεστερ Σίτι αντιμέτωπες στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ

SHARE THIS

Στο Μιλάνο και την Ίντερ ζουν ημέρες του 2010, ενθυμούμενοι τη σεζόν που επί Ζοζέ Μουρίνιο η ομάδα κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, και στο Μάντσεστερ είναι έτοιμοι να σηκώσουν για πρώτη φορά την πολυπόθητη κούπα.

Ο Τιμπό Κουρτουά σταμάτησε δύο φορές τον Έρλινγκ Χάαλαντ στα πρώτα 21 λεπτά του δεύτερου ημιτελικού του Τσάμπιονς Λιγκ μεταξύ της Μάντσεστερ Σίτι και της Ρεάλ Μαδρίτης (1-1 το πρώτο ματς), όμως αυτό δεν αρκούσε για να σταματήσει τη ασταμάτητη «μηχανή» του Πεπ Γκουαρντιόλα. Ο Μπερνάρντο Σίλβα, αυτός ο απίθανος τύπος που μπορεί να παίξει σε 5-6 διαφορετικές θέσεις, «πήρε το όπλο του» και με δύο γκολ στο 23ο και στο 37ο λεπτό ουσιαστικά τελείωσε την υπόθεση πρόκριση για την αγγλική ομάδα.

Το τελικό 4-0 είναι εμφατικό, είναι όμως και δηλωτικό της δυναμικής και του μομέντουμ που έχει αναπτύξει η Σίτι το τελευταίο τουλάχιστον τρίμηνο. Η Ρεάλ είχε δοκάρι με τον Κρος στο 35ο λεπτό, ωστόσο στο πρώτο ημίχρονο οι «Πολίτες» είχαν 13-1 τελικές, βάζοντας στο περιθώριο κάθε άλλη προσπάθεια ανάλυσης. Το ενδιαφέρον στοιχείο και στα δύο παιχνίδια της σειράς, ειδικά στο χθεσινό επαναληπτικό, είναι ότι ο Γκουαρντιόλα έχει προσθέσει στην ανάπτυξη και στρατηγική της ομάδας του στον αγωνιστικό χώρο λίγο παραπάνω κυνισμό, εναλλάσσοντας με τρόπο ισορροπημένο το ποδόσφαιρο κυριαρχίας με μια πιο κλειστή και συντηρητική προσέγγιση του παιχνιδιού κατά διαστήματα, ψάχνοντας τη στιγμή που θα ανοίξει ένα κενό στην αντίπαλη άμυνα.

Ναι, οκ, ο Καταλανός τεχνικός έχει το ελεύθερο να κάνει όσες μεταγραφές θέλει, ανεξαρτήτως κόστου, αλλά όπως γράφαμε και για την Παρί Σεν Ζερμαίν, αυτό δεν αρκεί. Χρειάζεται προπονητική ικανότητα και δαιμόνιο πνεύμα για να αξιοποιήσεις στο έπακρο αυτό που σου παρέχεται και ο Γκουαρντιόλα το κάνει και με το παραπάνω. Στα ματς, δε, με τη Ρεάλ Μαδρίτης «έλαμψαν» παίκτες πουν δεν συγκεντρώνουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, όπως ο Κάιλ Γουόκερ και ο Τζον Στόουνς, ο Κέβιν Ντε Μπρόινε είναι άνετα ο πιο ολοκληρωμένος μεσοεπιθετικός στον πλανήτη, ενώ και ο Τζακ Γκρίλις, που πέρυσι ήταν σκιά του καλού του εαυτού στην Άστον Βίλα, έχει εξελιχθεί σε έναν ποιοτικό και δουλευταρά εξτρέμ που είναι και αποτελεσματικός και ομαδικός και απειλητικός. Όσο για τον Μπερνάρντο Σίλβα, είναι ο ιδανικός παίκτης για κάθε προπονητή, εξελίσσεται διαρκώς και μας αφήνει συχνά πυκνά με το στόμα ανοιχτό με το πόσα πολλά πράγματα μπορεί να να κάνει στο γήπεδο.

Για την Ρεάλ Μαδρίτης ίσως κλείνει ο κύκλος για τους Τόνι Κρόος, Λούκα Μόντριτς και Καρίμ Μπενζεμά, τρεις εμβληματικούς παίκτες, καθοριστικούς για την ομάδα των Μαδριλένων όπως την γνωρίζουμε τα τελευταία πολλά χρόνια. Όσο για τον Κάρλο Αντσελότι, παρότι μετά την πρόσφατη κατάκτηση του Κυπέλλου αλλά και σήμερα, μετά τον αποκλεισμό από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ προανήγγειλε ουσιαστικά την παραμονή του Ιταλού, μπορεί τα δεδομένα να αλλάξουν μετά την τεσσάρα που αναμφίβολα πλήγωσε βαθιά το γόητρο της ομάδας που έχει κατακτήσει 14 φορές το τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.  Η βραζιλιάνικη ποδοσφαιρική ομοσπονδία έχει ανοίξει την αγκαλιά της στον Αντσελότι κι αυτός μένει να ενδώσει σε ένα «έρωτα» που κρατά από το Μουντιάλ του Κατάρ.

Τι συμβαίνει στο Μιλάνο;

Στο Μιλάνο και την Ίντερ ζουν ημέρες του 2010, ενθυμούμενοι τη σεζόν που επί Ζοζέ Μουρίνιο η ομάδα κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ. Οι «νερατζούρι» περιμένουν πώς και πώς τη Σίτι στον τελικό της Κωνσταντινούπολης (στις 10 Ιουνίου) και είναι βέβαιο ότι ακόμα και ο πιο αισιόδοξος οπαδός τους δεν θα περίμενε μία τέτοια εξέλιξη μέχρι πριν από λίγο καιρό. Η σημερινή κατάσταση πόρρω απέχει από την αίγλη της περιόδου Μουρίνιο, όταν η ομάδα κέρδισε το «Σκουντέτο» πέντε διαδοχικές φορές, όπως απέχει κι από την προπέρσινη χρονιά, όταν θριάμβευσε στην Ιταλία υπό την τεχνική ηγεσία του Αντόνιο Κόντε, ωστόσο ο ενθουσιασμός δεν μπορεί να κρυφτεί. Και είναι απόλυτα λογικό.

Ο Σιμόνε Ιντζάγκι, ο οποίος πριν από δυο χρόνια ανέλαβε την ομάδα κάτω από δύσκολες συνθήκες, θυμήθηκε προχθες, μετά την πρόκριση στον τελικό, ότι η διοίκηση του είχε ζητήσει, όταν ανάλαβε το τιμόνι της ομάδας, να την οδηγήσει στη νόκ-άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που δεν είχε συμβεί για 11 ολόκληρα χρόνια. Τα κατάφερε στην πρώτη του χρονιά, έφτασε στους «16», αλλά αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ, ωστόσο φέτος πάει την ομάδα μέχρι τον τελικό. Πέρυσι έχασε τον τίτλο στη Serie A από τη Μίλαν την τελευταία αγωνιστική, φέτος όμως πήρε το αίμα του πίσω, αποκλείοντας την αιώνια αντίπαλο και συμπολίτισσα στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Στον τελικό απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, η Ίντερ θα είναι το απόλυτο αουτσάιντερ. Έχει, όμως, κάποια δυνατά «όπλα» στη φαρέτρα της: Μία απειλητική τριπλέτα στην επίθεση – Λαουτάρο Μαρτίνες, Ντζέκο και Λουκάκου -, μία σκληρή άμυνα η οποία κράτησε την εστία της ομάδας ανέπαφη στα πέντε από τα έξι νοκ-άουτ παιχνίδια της και, κάτι επίσης σημαντικό, δεν θα έχει το άγχος και το βάρος «να αποδείξει τι μπορεί να κάνει», άγχος και βάρος που, θεωρητικά, θα έχει η Σίτι. Θεωρητικά όμως πάντα, γιατί η ομάδα του Γκουαρντιόλα φαίνεται πραγματικά ανίκητη φέτος.

Exit mobile version