Κύριες και κύριοι, ο γιατρός της μπάλας, Λουίς Φίγκο

«Θυμάμαι ότι πριν ο Φίγκο φτάσει στη Βαρκελώνη, τον αντιμετώπισα σε έναν αγώνα με τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας», είχε δηλώσει πριν από μερικά χρόνια ο πρώην αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης, Μανόλο Σαντσίς. «Ήταν πολύ νέος, περίπου 18 ή 19 ετών, και κανείς δεν τον γνώριζε. Ήρθε στο Μπερναμπέου και μας έδωσε ένα γκολάκι. Είπα, «Ποιος είναι αυτός ο τύπος;». Μόνος του, μας τρέλανε, μας ντρίμπλαρε, μας έκανε ό,τι ήθελε. Ήταν ένας τεράστιος παίκτης, κορυφαίος».

O Luís Filipe Madeira Caeiro Figo, γνωστός σε όλους μας ως σκέτο Φίγκο, ήταν ένας χαρισματικός χαφ. Ένας νωχελικός άνθρωπος, απλός στην καθημερινότητά του, ήρεμος, συγκεντρωμένος κι όμως γρήγορος κι εκρηκτικός εκεί που δεν το περίμενες στον αγωνιστικό χώρο. Θα μπορούσα να ήταν ένας Πορτογάλος γιατρός, με τα μανίκια του πουκαμίσου του σηκωμένα πάνω από τα μαυρισμένα χέρια του, σίγουρος για τη διάγνωση, με το τσιγάρο καρφωμένο στα χείλη και πάντα φτιαγμένο μαλλί. Μεσόγειος με τα όλα του στα 90s.

Πριν από την πληθώρα τροπαίων στην Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, πριν από τη «Χρυσή Μπάλα», πριν από τα τέσσερα διαδοχικά πρωταθλήματα στην Ιταλία με την Ίντερ, υπήρχε η Σπόρτινγκ. Το σπίτι του από τότε που διέσχισε τον ποταμό Τάγο στα 12 του χρόνια, με το παρακάτω βίντεο να δείχνει έναν Φίγκο από μία άλλη εποχή. Εντελώς διαφορετική, στην πραγματικότητα. Τα πόδια του είναι πιο γρήγορα, τα μαλλιά του μακρύτερα, και το υλικό μοιάζει σαν να τραβήχτηκε το 1975 κι όχι το 1990. Πρόκειται για μια υπέροχη, μικρή χρονοκάψουλα 15 λεπτών με τρεξίματα, εύστοχες σέντρες, γκολ, τα πάντα – κι ένα ωραίο soundtrack.

Απολαύστε το!