Μακριά από τον πόλεμο: Προσφυγόπουλα της Σαχτάρ Ντόνετσκ βρήκαν καταφύγιο στην Κροατία

Αμέσως μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Σαχτάρ Ντόνεσκ κινήθηκε αστραπιαία για τα προστατεύσει τους ανθρώπους της, μικρούς και μεγάλους. Οι ξένοι ποδοσφαιριστές μαζί με τις οικογένειές τους επέστρεψαν στις πατρίδες τους, ενώ πολλοί Ουκρανοί παίκτες βρήκαν καταφύγιο στην Τουρκία και στη Σλοβενία. Δίνουν φιλικά ματς σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπως έγινε και με τον Ολυμπιακό στις 9 Απριλίου στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», με τα παιδιά των ακαδημιών, 100 στον αριθμό, να φυγαδεύονται στο Σπλιτ της Κροατίας, όπου η τοπική Χάιντουκ προσφέρθηκε να τα φιλοξενήσει.

Τα παιδιά είναι ηλικίας 13-14 ετών κι ελάχιστα έχουν μαζί της μητέρες τους. Σύμφωνα με τους New York Times, η θλίψη είναι αποτυπωμένοι στα πρόσωπά τους. Η Κριμαία ήταν το πρώτο πεδίο των μαχών πριν από 8 χρόνια, με τη σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία να επιδεινώνεται και να καθιστά το όνειρο της επιστροφής μακρινό. «Τα παιδιά νιώθουν αβάσταχτη μοναξιά, έπειτα από τόσους μήνες εξορίας σε έναν άγνωστο, για εκείνα, τόπο. Ζουν στο Zagreb Hotel, ένα παλιό, παραθαλάσσιο ξενοδοχείο, και βγαίνουν από αυτό μόνο για προπονήσεις, αγώνες και καμιά βόλτα στην παραλία», σημειώνει ο Έντγκαρ Καρντόσο, επικεφαλής των νεανικών ομάδων της Σαχτάρ.

Ο 40χρονος Καρντόσο είχε υπό τις οδηγίες του δεκάδες συνεργάτες και τώρα έχει μείνει μόνο με τρεις, με μία από αυτές να είναι η Εκατερίνα Αφανασένκο, 30 ετών, η οποία τον καιρό της ειρήνης εργαζόταν στο τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού της Σαχτάρ. Το 2014, όταν οι αυτονομιστές επιτέθηκαν στην πόλη της ανατολικής Ουκρανίας, η Αφασένκο είχε αναλάβει τη μετεγκατάσταση των ακαδημιών σε ασφαλή περιοχή στο Κίεβο. Τώρα, στο Σπλιτ, ο ρόλος της είναι ακόμη πιο απαιτητικός, είναι κάτι σαν γονιός για τα παιδιά, η μητέρα όλων. Η επανένωση αργεί, ο πόνος στη ψυχή συνεχίζεται, αλλά τουλάχιστον το ποδόσφαιρο μπορεί και προσφέρει μία πρόσκαιρη ασφάλεια διαφυγής μακριά από τη φρίκη του πολέμου.