Mazrouah FC: Μία ομάδα στη Ντόχα που ανοίγει τις πόρτες της στους Αφρικανούς μετανάστες

«Διατηρήστε την αξιοπρέπειά σας, διατηρήστε την αυτοπεποίθησή σας, διατηρήστε την πίστη σας». Ο Robert Otiato προπονεί τους παίκτες της Mazrouah FC τις τελευταίες δύο ώρες πριν ολοκληρωθεί η προπόνηση και πέσει η νύχτα στον ουρανό του Κατάρ. Έχουν τρέξει μόνοι τους στο σκληρό, κακοτράχηλο έδαφος, αλλά ο Otiato έχει την ικανότητα να τους κάνει να νιώθουν 10 πόντους ψηλότεροι, «χτίζοντας» καλή ψυχολογία στην ομάδα. «Το ταλέντο σας θα σας ανοίξει πόρτες», τους λέει. «Έχουμε όραμα. Υπάρχει μέλλον».

Δεν είναι εύκολο να δει κανείς «όραμα» και «μέλλον» σε αυτή τη σκονισμένη γη στα βορειοδυτικά της Ντόχα. Η ζωή είναι σκληρή για τους εργαζόμενους των οποίων τα πρόχειρα καταλύματα βρίσκονται μόλις 200 μέτρα πίσω από το γήπεδο. Όλοι τους βρίσκονται πολύ μακριά από τα σπίτια τους, προερχόμενοι από διαφορετικές αφρικανικές χώρες. Βρίσκονται στο Κατάρ για να κερδίσουν κάποια χρήματα και να τα στείλουν πίσω στην οικογένεια, και τον ελάχιστο χρόνο που έχουν για τον εαυτό τους, θέλουν να τον αφιερώσουν στην μπάλα, στο παιχνίδι.

Τον περασμένο Ιανουάριο ο Otiato, ένας 28χρονος Κενυάτης, συμπλήρωσε δύο χρόνια στο Κατάρ. Ήρθε για να εργαστεί ως σερβιτόρος, αλλά κατέληξε τελικά να είναι μεταφορέας σε φορτηγά. Στην πατρίδα του ήταν επιτυχημένος τερματοφύλακας σε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών, στη συνέχεια προπονούσε ερασιτεχνικές ομάδες, ωστόσο αναγκάστηκε να φύγει ως οικονομικός μετανάστης γιατί η ζωή δεν έβγαινε. Παρατήρησε ότι πολλοί στην κοινότητα που βρίσκεται τώρα στην Ντόχα ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο, αλλά δεν είχαν οργανωθεί. Συνειδητοποίησε επίσης ότι ήταν περιτριγυρισμένος από ταλαντούχους, «πεινασμένους» για ποδόσφαιρο νεαρούς εργάτες, μεταξύ των οποίων και παίκτες που εξακολουθούσαν να ελπίζουν ότι έχουν μέλλον στο άθλημα αρκεί να συνέχιζαν να προπονούνται μέχρι να τους έβλεπε κάποιος σκάουτερ και να έπαιρναν μία ευκαιρία για να αγωνιστούν σε κάποιο επαγγελματικό σωματείο. 

Έτσι «γεννήθηκε» η Mazrouah, η ομάδα που πήρε το όνομά της από την ομώνυμη συνοικία της Ντόχα. Σήμερα βρίσκονται 30 άτομα στο ρόστερ και οι προπονήσεις γίνονται καθημερινά τα βράδια, πλην Κυριακής. Ο Otiato βοήθησε στην οριοθέτηση του χώρου όπου θα ήταν το χωμάτινο γήπεδο και οι παίκτες κατάφεραν να «ξεκλέψουν» κάποιες παραπάνω ώρες από τους εργοδότες τους για να βρίσκονται συχνότερα εκεί και να προπονούνται. Δίπλα στο αυτοσχέδιο γήπεδο, φτιάχτηκε ακόμη ένα, αυτή τη φορά για αγώνες κρίκετ, καθώς οι Ασιάτες παίκτες της περιοχής θέλησαν και εκείνοι να δραστηριοποιηθούν αθλητικά.

«Σκεφτόμαστε πώς θα αναπτυχθούμε, πώς θα πετάξουμε μακριά, πέρα από αυτό το μέρος», λέει ο Otiato στον Guardian. «Αυτή είναι μόνο η αρχή. Πέρυσι ο σύλλογος άρχισε να παίζει φιλικά εναντίον άλλων ομάδων μεταναστών στη Ντόχα, αυξάνοντας σταδιακά την ποιότητα του παιχνιδιού. Μπήκαμε σε δύο τουρνουά και στο δεύτερο, το Barwa Champions League, όπως ονομάστηκε, φτάσαμε μέχρι τα προημιτελικά».

Η προπόνηση είναι σοβαρή και εντυπωσιακά δομημένη: Ο Otiato, ο οποίος λέει ότι μελετά τους Γιούργκεν Κλοπ και Μικέλ Αρτέτα, οργανώνει την προπόνηση και επιβλέπει μια ποικιλία ασκήσεων. Η ομάδα παίζει παιχνίδια με άλλους αυτοοργανωμένους συλλόγους με τα στάνταρ απόδοσης, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις δυσκολίες, να είναι ψηλά. Οι παίκτες συνεισφέρουν 50 ριάλ (περίπου 10 ευρώ) το μήνα για τη λειτουργία της Mazrouah, για κάθε έξοδο που μπορεί να προκύψει. Με το ποσό που συγκεντρώνεται χρηματοδοτείται ακόμη και εκπαιδευτικό υλικό για τους παίκτες, ταξίδια σε εκτός έδρας παιχνίδια αλλά και εσωτερικά βραβεία, για να υπάρχει και κίνητρο στην απόδοσή τους. Ωστόσο η ομάδα είναι νεοσύσταση, χρειάζεται κι άλλα έσοδα για να φτιαχτούν και εμφανίσεις, με το κόστος συμμετοχής στο καλύτερο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα του Κατάρ, το Community League, να φτάνει στα 4.000 ριάλ (850 ευρώ) ανά σεζόν, ποσό απαγορευτικό προς το παρόν για την Mazrouah.

Ο Otiato θέλει η ομάδα να φτάσει σε εκείνο το σημείο όπου οικονομικά θα μπορεί να υποστηρίζει τακτικά τα μέλη της. Θέλει να βοηθήσει κι άλλες τοπικές ομάδες και πρωτοβουλίες και επίσης να χρηματοδοτήσει την εκπαίδευση για όσους τη χρειάζονται, ώστε να αποκτήσουν τα προσόντα που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να φύγουν από το Κατάρ για μία καλύτερη τοποθεσία, για ένα άλλο μέρος, με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.

«Ατομικά και συλλογικά, οι παίκτες και η ομάδα έχουμε φιλοδοξίες, παρότι ο τόπος δεν προσφέρεται για να κάνουμε όνειρα», τονίζει ο Otiato. «Έχουμε δημιουργήσει κάτι από το τίποτα σε ένα μέρος όπου κανένας δεν περίμενε ότι μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, να έχουμε μία ομάδα και να παίζουμε μπάλα όλοι μαζί. Τα παιδιά που είναι στην ομάδα αγαπούν πραγματικά ο ένας τον άλλο, μπορώ να σας το πω με βεβαιότητα αυτό», προσθέτει.