Ο Γουέστμπρουκ στους Λέικερς: θα βοηθήσει ή θα δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα;
Το Λος Άντζελες χρειαζόταν μια αναβάθμιση αυτή την offseason, αλλά αντί να προσθέσει κάποιον κατεξοχήν σουτέρ προχώρησε στην απόκτηση του Ράσελ Γουέστμπρουκ, έναν από τους πιο κυρίαρχους παίκτες στο παιχνίδι που για να αποδόσει το 100% των δυνατοτήτων του πρέπει να «χτιστεί» μια ομάδα γύρω του.
Ένα από τα οφέλη του να χτίζεις μια ομάδα γύρω από τον Λεμπρόν Τζέιμς είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τις φαινομενικά άπειρες δυνατότητες μιας κατοχής και, σε μια στιγμή, τις ιεραρχεί με τρόπο που συνήθως αποδίδει. Και ένα από τα μεγάλα αξιοπερίεργα αυτής της εποχής των Λέικερς είναι ότι το τεχνικό τιμ δεν αξιοποιεί αυτό το πλεονέκτημα που δίνει η μπασκετική ευφυία του Λεμπρόν, αντίθετα την εγκλωβίζει, δίνοντας προτεραιότητα σε άλλες ανάγκες με τρόπους που συχνά δυσκολεύουν την πραγματικότητα του Λεμπρόν και της ομάδας συνολικά στο γήπεδο.
Ας κοιτάξουμε μόνο τους πόιντ γκαρντ της ομάδας. Η αξία της προσθήκης του Ραζόν Ρόντο δεν ήταν να αναβαθμίσει τον Λεμπρόν, αλλά να βάλει τάξη όταν ο σούπερ σταρ καθόταν στον πάγκο. Το ότι μοιράστηκαν το παρκέ τόσο πολύ όσο στα πλέι οφ του 2020 ήταν σχεδόν τυχαίο. Ο στόχος της ανταλλαγής του Dennis Schröder (και, ως ένα βαθμό, της υπογραφής του Montrezl Harrell) ήταν επίσης να ελαφρύνει το βάρος του Λεμπρόν, κάνοντας πάλι την ομάδα πιο βιώσιμη κατά την απουσία του. Δεν πέτυχε όμως, καθώς οι Λέικερς έχασαν σημαντικές δυνάμεις όταν ο Λεμπρόν ξεκουραζόταν, όντας πλέον στα 37 του χρόνια.
Θα βοηθήσει ο Γουέστμπρουκ;
Η ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους Ουίζαρντς κόστισε στους Λέικερς τον Χάρελ, τον Κάιλ Κούζμα, τον Κεντάβιους Κάλντγουελ-Πόουπ και το νούμερο 22 στο ντραφτ της περασμένης Πέμπτης (τον οποίο οι Ουίζαρντς στη συνέχεια αντάλλαξαν με τον Άαρον Χόλιντεϊ). Πρόκειται για μια γιγαντιαία ανταλλαγή από ένα franchise όπως οι Λέικερς που είχε την πολυτέλεια να παίξει πιο ασφαλές παιχνίδι με χαμηλότερο κόστος. Η ομάδα δεν χρειάζεται έναν ηγετικό γκαρντ που κυριαρχεί στη μπάλα, όταν έχει ήδη τον Τζέιμς και τον Άντονι Ντέιβις, αντίθετα θέλει έναν παίκτη που να παίρνει πρωτοβουλίες όταν λείπει ο Τζέιμς.
Ο Γουέστμπρουκ, παρ’ όλη την παραγωγικότητα και εκρηκτικότητά του, περιπλέκει την κατάσταση. Παίζοντας σε ομάδες με τον Τζέιμς Χάρντεν και τον Μπράντλεϊ Μπιλ τις δύο τελευταίες σεζόν σε Χιούστον και Ουίζαρντς, ο Γουέστμπρουκ σούταρε με το κακό 29,5% στα τρίποντα «catch-and-shoot», παίρνωντας μάλιστα και πολλά σουτ. Οι Λέικερς απέκτησαν έναν γκαρντ του οποίου οι ικανότητες δεν μπορούν παρά να υπαγορεύουν τους όρους της επίθεσης. Και με αυτόν τον τρόπο, έκαναν μια τεράστια δέσμευση στο πως θα τον χρησιμοποιοήσουν συμληρωματικά του Τζέιμς, χωρίς αυτό να ρίξει την ψυχολογία του και παράλληλα να ενισχύσει και τα ποσοστά του. Μια εξαιρετικά δύσκολη εξίσωση.
Δεν είναι παίκτης-ρολίστας
Όπου πηγαίνει ο Γουέστμπρουκ, οι ομάδες αλλάζουν και προσαρμόζονται γύρω του. Οι αντίπαλοι πρέπει να προσαρμοστούν στην πίεση που ασκεί στη ρακέτα, αλλά μόλις το κάνουν, ο Γουέστμπρουκ δεν έχει πολλούς τρόπους να διαμορφώσει το παιχνίδι του, δεν έχει πλουραλισμό. Τι σημαίνει αυτό για τον Λεμπρόν; Ή για τον Ντέιβις; Ότι θα πρέπει να βρεθεί μια μαγική ισορροπία για να μην φύγει η σεζόν άδοξα και για την ομάδα και για τον κάθε έναν από τους τρεις αστέρες των Λέικερς.
Στο Λος Άντζελες χρειάζονταν ένα νέο σχέδιο σε περίπτωση που ο Τζέιμς ή ο Ντέιβις υποστούν έναν ακόμη τραυματισμό. Ίσως στο τεχνικό τιμ να βλέπουν πιο μπροστά με ορίζοντα την αποχώρηση του Λεμπρόν τα δύο επόμενα χρόνια για να θέλουν να διαμορφώσουν την ομάδα με το δίδυμο Γουέστμπρουκ-Ντέιβις και, αποδεσμευόμενοι από τον Λεμπρόν, να ανοίξουν άλλοι δρόμοι για το επόμενο αστέρι που θα ενισχύσει την front line.
