Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά έκανε τα πάντα για να ενώσει τον λαό του
Στο νέο επεισόδιο του podcast της ROSA «Πελότα Λίμπρε» μιλάμε για τον Ντιντιέ Ντρογκμπά, τον άνθρωπο κι αθλητή που όλοι οι συμπατριώτες του μνημονεύουν με αγάπη και ευγνωμοσύνη σε μία χώρα που επί χρόνια ήταν βυθισμένη στο εμφύλιο μίσος.
Το ημερολόγιο έδειχνε 3 Ιουνίου 2007 και η Ακτή Ελεφαντοστού είχε μόλις νικήσει τη Μαδαγασκάρη με 5-0 για να προκριθεί στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής της επόμενης χρονιάς στη Γκάνα. Τα γκολ των Saloman Kalou, Yaya Touré, Didier Drogba και Arouna Koné «σφράγισαν» τη θέση των Ιβοριανών στην κορυφή του ομίλου, με εννέα βαθμούς σε τρία παιχνίδια.
Η μεγαλύτερη όμως επιτυχία εκείνο το βράδυ δεν έλαβε χώρα μέσα στο γήπεδο, αλλά εκτός. Με παρέμβαση του Ντρογκμπά, ο αγώνας μεταφέρθηκε στο Μπουάκε, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ακτής Ελεφαντοστού, ορμητήριο των αντάρτικων δυνάμεων στο βορρά της χώρας που πολεμούσαν απέναντι στην επίσημη κυβέρνηση στην Αμπιτζάν στο νότο. Στρατιώτες και από τις δύο πλευρές παρακολούθησαν τον αγώνα μαζί μέσα σε ένα κατάμεστο στάδιο, ενώ εκατομμύρια Ιβοριανοί σε ολόκληρη τη χώρα βρέθηκαν για 1,5 ώρα ενωμένοι, αφήνοντας στην πλάι το εμφύλιο μίσος, δείχνοντας την υποστήριξή τους προς τους «Ελέφαντες», όπως είναι το παρατσούκλι της ομάδας.
Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά με παιδιά σε σχολείο στην Αμπίτζα, κάνοντας δώρα μπάλες και εμφανίσεις, μιλώντας για τη δύναμη του ποδοσφαίρου
«Ο Ντρογκμπά μπορεί να μας ενώσει», έλεγαν στρατιώτες. «Είναι δικό μας παιδί, τον αγαπάμε», πρόσθεταν αντάρτες στο Μπουακέ, αναγνωρίζοντας και οι δύο πλευρές τη δύναμη κι επιρροή που είχε ο παίκτης στην καρδιά των συμπατριωτών του.
Στα πάνω από 17 χρόνια της ποδοσφαιρικής του πορείας, ο Ντρογκμπά, ο «Τίτο» για την μητέρα του, είχε κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα, ένα Τσάμπιονς Λιγκ, 13 Κύπελλα, αμέτρητους προσωπικούς τίτλους, σκοράροντας κατά ριπάς στις αντίπαλες εστίες, κυρίως όμως κατάφερε να κάνει κάτι σπάνιο: να είναι εκείνος ο άνθρωπος που όλοι μνημονεύουν στη χώρα του με αγάπη κι ευγνωμοσύνη.
