Ο Πέδρο Μαρτίνς και η φυσική ροή των πραγμάτων

Ήταν αναμφίβολα μία από τις πιο ταπεινωτικές βραδιές στην ευρωπαϊκή ιστορία του Ολυμπιακού. Το 0-4 είναι βαρύ, πολύ βαρύ, ιδιαίτερα εντός έδρας. Σίγουρα υπάρχει θέμα με τις ομάδες από το Ισράηλ που ο Εδουάρδο Γκαλεάνο θα το ονόμαζε «ποδοσφαιρική κατάρα», όμως τα «νερά» είχαν ξεκινήσει από πέρυσι και τον αναπάντεχο αποκλεισμό από τη Λουντογκόρετς. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο πρωταθλητής Ελλάδας δεν θα φτάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά μετά το 1997, αλλά και για πρώτη φορά στα χρόνια της διοίκησης του Βαγγέλη Μαρινάκη. Όσο για τα έσοδα, ας μην το συζητήσουμε – η χασούρα είναι μεγάλη, ωστόσο το αγωνιστικό κομμάτι είναι εκείνο που αφορά περισσότερο τους φίλους κι οπαδούς της ομάδας του Πειραιά.

Ο Ολυμπιακός είχε για πολλά χρόνια τον τρόπο του να τα καταφέρνει στους ευρωπαϊκούς προκριματικούς γύρους του καλοκαιριού, είτε έπαιζε καλά, είτε όχι. Από την εποχή Μπάγιεβιτς που παρακολουθούσαμε τα ματς στο πλοίο της επιστροφής από κάποιο νησί, ήξερες ότι η ομάδα θα τα φέρει βόλτα και θα μπει στους ομίλους. Πιο πρόσφατα, στους εννέα τελευταίους γύρους των προκριματικών, ο Ολυμπιακός μετρούσε μόνον έναν αποκλεισμό, αυτόν από τη Λουντογκόρετς πέρυσι. Σε 25 ματς δεν είχε ηττηθεί ούτε μια φορά, με το εντυπωσιακό σερί να έχει αφετηρία εκείνο τον Αύγουστο του 2016 μετά το άτυχο παιχνίδι με τη Χάποελ Μπέερ Σεβά στο Ισραήλ. Και πάλι οι Ισραηλινοί έρχονται να φέρουν αναστάτωση στο λιμάνι, με την Μακάμπι Χάιφα να φαίνεται λες κι έπαιζε διαστημικό ποδόσφαιρο. Ήταν τέτοια η απόδοση του Ολυμπιακού, που νόμιζες ότι οι Πειραιώτες έπαιζαν με την…μικτή κόσμου και τα τέσσερα γκολ που έφαγε ήταν και λίγα.

Ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν από τον περασμένο Αύγουστο ο μακροβιότερος τεχνικός στην ιστορία της ομάδας, ένας από τους πιο επιτυχημένους, με προκρίσεις στα προκριματικά τα καλοκαίρια. Μετά τον σοκαριστικό αποκλεισμό από τη Μακάμπι Χάιφα όλες αυτές οι επιτυχίες φαίνονται τόσο μακρινές και σκονισμένες, που είναι σαν να μην έγιναν ποτέ.  Τα «μαύρα σύννεφα» στον ορίζοντα της συνεργασίας του Πορτογάλου με τον Ολυμπιακό είχαν φανεί εδώ και πολύ καιρό και πύκνωναν όλο και περισσότερο, ειδικά μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στον προπέρσινο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Εκείνη ήταν η κρίσιμη στιγμή που κάτι ράγισε. Ακολούθησε ο αποκλεισμός από τη Λουντογκόρετς στην Ευρώπη, από τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο πέρυσι και βέβαια η αποκαρδιωτική εικόνα της ομάδας στα πλέι-οφ της σεζόν 2021-2022. Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Μαρτίνς «φούντωσε» και η φωτιά πλέον δεν σβήνει, ειδικά σε ένα κλαμπ όπως ο Ολυμπιακός.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Μαρτίνς διαχειρίστηκε αυτά τα δυο κρίσιμα ματς με τους Ισραηλινούς δεν τον δικαίωσε. Ούτε στις επιλογές των αρχικών ενδεκάδων, ούτε στις αλλαγές, ούτε ευρύτερα στην προετοιμασία για τα παιχνίδια, ωστόσο, για να έχουμε και τη συνολική εικόνα, τέτοια λάθη συμβαίνουν και στα καλύτερα τα σπίτια. Για να φύγουμε από τον Μαρτίνς και να μην του χρεώσουμε τα πάντα, αξίζει να δούμε τι συμβαίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα, τον χαμηλό ανταγωνισμό, τις περιορισμένες προοπτικές ανάπτυξης, τα προβλήματα που τραβούν το ελληνικό ποδόσφαιρο μακριά από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ή έστω, άλλα μικρότερης δυναμικότητας που θα μπορούσαμε να ανταγωνιστούμε. Το ποδοσφαιρικό περιβάλλον στη χώρα μας έχει παίξει το ρόλο του – που είναι 100% αρνητικός – για το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχει κάνει κοιλιά. Γιατί δεν έρχονται στην ομάδα μεγάλοι παίκτες; Γιατί ο Μαρτίνς με τέτοια καλή πορεία στον Ολυμπιακό δεν συγκεντρώνει τα βλέμματα συλλόγων σε μεγαλύτερα πρωταθλήματα; Γιατί η Ελλάδα παλεύει για την 15η και 16η θέση στον πίνακα της UEFA , όταν πριν από 15 χρόνια ήταν στη δεκάδα; Το πρόβλημα στο ελληνικό ποδόσφαιρο αντανακλάται και στον Ολυμπιακό, όπως και στις υπόλοιπες ομάδες που κινούνται ανταγωνιστικά, όπως ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ.

Στην άλλη όψη του νομίσματος, ας μην ξεχνάμε και τι προσέφερε ο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό, όταν τον Απρίλιο του 2018 παρέλαβε μια ταλαιπωρημένη ομάδα και πολύ σύντομα παρουσίασε ένα ολοκαίνουργιο, ανταγωνιστικό και θεαματικό σύνολο που κέρδισε τίτλους και προκρίσεις. Ο Μαρινάκης τον αντάμειψε με νέα, πιο γενναιόδωρα συμβόλαια, οι οπαδοί στις εξέδρες τον αποθέωναν, όμως στο ποδόσφαιρο, όπως στη ζωή οι συσχετισμοί, το πλαίσιο ή απλά η φυσική ροή των πραγμάτων λειτουργούν πολλές φορές πέρα από τον προγραμματισμό και την προετοιμασία. Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στο ποδόσφαιρο, στη συνεργασία συλλόγου-προπονητή, ακόμη και του πιο επιτυχημένου, υπάρχει μια αόρατη ημερομηνία λήξης. Αυτή ήρθε για τον Πορτογάλο και τον Ολυμπιακό.