Η χθεσινή αγωνιστική ημέρα στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα επιφύλαξε δυο σοκαριστικά αποτελέσματα. Αν για τη Μπάγερν, η βαριά ήττα με 4-1 στην έδρα της Χόφενχαιμ ήταν μια παραφωνία για μια υπερηχητική μηχανή (η πρώτη ήττα των Βαυαρών μετά από 32 αήττητα παιχνίδια), η ταπείνωση της Σίτι στο “Έτιχαντ” με 5-2 από τη Λέστερ ήταν το πιο εκκωφαντικό από τα επαναλαμβανόμενα καμπανάκια από την περσινή σεζόν και πέρα για την ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα.
Ο ίδιος ο Πεπ απέδωσε την πρώτη φορά που δέχθηκε πέντε γκολ σε εντός έδρας αγώνα σε έλλειψη πίστης από τους παίκτες του μετά την ισοφάριση (κόντρα στη ροή του αγώνα) λίγο πριν την ανάπαυλα. Η συγκεκριμένη ανασφάλεια που αποπνέει η Σίτι (κυρίως αμυντικά, αλλά πλέον και σε κάποιο βαθμό και μεσοεπιθετικά) πηγάζει από τη σύγχυση του ίδιου του Πεπ ιδίως από τη μέρα που αποχώρησε ο Αρτέτα για την Άρσεναλ.
Το positional play του έχει κλονιστεί συθέμελα για δυο βασικούς λόγους: Πρώτον, από την έλλειψη top class γρήγορου κεντρικού αμυντικού (π.χ. Κουλιμπαλί) που θα προλαβαίνει τους κινδύνους από το γρήγορο transition που είναι ικανές να εκτελέσουν αρκετές ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ. Δεύτερον, στην εντελώς αποτυχημένη προσπάθειά του να δώσει μεγαλύτερη αμυντική ασφάλεια με την παρουσία δυο αμυντικών χαφ στην ευθεία (Ρόντρι-Φερναντίνιο) και false εξτρέμ (όπως ο Φόντεν), δηλαδή προκειμένου να διατηρήσει μεγάλα ποσοστά κατοχής μπάλας ως τρόπο αποτροπής εκδήλωσης αντεπιθέσεων, έχει κάνει μια μηχανή παραγωγής επιθετικών αυτοματισμών, όπως η Σίτι, πολύ πιο στατική και προβλέψιμη στην κυκλοφορία μπάλας στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.
Ιδιαίτερη μνεία, βέβαια, αξίζει ο “φονιάς” των αγγλικών super clubs, Τζέιμι Βάρντι (έφτασε τα 37 γκολ απέναντι στο big-6 της Πρέμιερ Λιγκ), ο οποίος πέτυχε το δεύτερο χατ-τρικ του απέναντι στους “Πολίτες” επί ημερών Γκουαρδιόλα (μετά το 4-2 στο “King Power” την πρώτη σεζόν του Καταλανού τεχνικού στο Νησί), εκθέτοντας ανεπανόρθωτα (με την all around επιθετική συνεισφορά του) τις εξόφθαλμες αδυναμίες της Μάντσεστερ Σίτι στο αμυντικό transition…
Πηγή: Κάθε Κυριακή
