Ο Ζάχα αρνήθηκε να γονατίσει πριν από ματς κι έδωσε μια σοβαρή εξήγηση
«Σαν κοινωνία πιστεύω ότι πρέπει να ενισχύσουμε την παιδεία στα σχολεία, ενώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να υπάρχει ισχυρότερη δράση απέναντι σε ανθρώπους που επιτίθενται ρατσιστικά σε άλλους στο διαδίκτυο, και δεν εννοώ μόνο τους ποδοσφαιριστές».
Ο επιθετικός της Κρίσταλ Πάλας, Ουίλφριντ Ζάχα, εξέφρασε τον προβληματισμό για τη σημασία να γονατίζει κάποιος αθλητής ως ένδειξη σεβασμού στα θύματα της ρατσιστικής βίας και μέσου διαμαρτυρίας, υπογραμμίζοντας επίσης τον κίνδυνο μια τέτοια ενέργεια να πάρει χαρακτηριστικά «ρουτίνας» και να χάσει τον συμβολισμό της.
Πριν την έναρξη της αναμέτρησης απέναντι στη Γουεστ Μπρόμγουιτς για την Πρέμιερ Λιγκ, ο Ζάχα δεν γονάτισε όπως οι υπόλοιποι παίκτες, αλλά στάθηκε όρθιος.
«H απόφασή μου να μένω όρθιος στη σέντρα του αγώνα έχει γίνει γνωστή εδώ και λίγες εβδομάδες. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, αλλά νιώθω ότι το γονάτισμα πλέον είναι μέρος της ρουτίνας πριν τη σέντρα, δεν έχει σημασία το αν θα το κάνεις ή θα μείνεις όρθιος. Κάποιοι από εμάς ακόμα γινόμαστε στόχοι επιθέσεων. Ξέρω ότι υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει στην Πρέμιερ Λιγκ και σε άλλους οργανισμούς και θεσμούς για αυτό το θέμα ώστε να έρθει η αλλαγή, κάτι που σέβομαι απόλυτα, όπως σέβομαι όλους όσους εμπλέκονται. Επίσης σέβομαι απόλυτα όσους παίκτες στην ομάδα μου και σε άλλες συνεχίζουν να γονατίζουν. Σαν κοινωνία, πιστεύω ότι πρέπει να ενισχύσουμε την παιδεία στα σχολεία, ενώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να υπάρχει ισχυρότερη δράση απέναντι σε ανθρώπους που επιτίθενται ρατσιστικά σε άλλους στο διαδίκτυο, και δεν εννοώ μόνο τους ποδοσφαιριστές. Τώρα θέλω απλά να επικεντρωθώ στο ποδόσφαιρο και να συνεχίσω να ευχαριστιέμαι το να παίζω. Θα συνεχίσω να στέκομαι όρθιος».
Το γονάτισμα του Κόλιν Κάπερνικ, αθλητή του ράγμπι στις ΗΠΑ, αλλά και άλλων αθλητών την ώρα του εθνικού ύμνου προκάλεσε αντιδράσεις εξαιτίας της συμβολικής του σημασίας. Όπως επίσης συνέβη με την υψωμένη γροθιά των Smith και Carlos στους Ολυμπιακούς του 1968, που έλαβε διαστάσεις επειδή ακριβώς γινόταν «απέναντι» στον εθνικό ύμνο της χώρας, αναδεικνύοντας το ζήτημα των φυλετικών διακρίσεων και της ρατσιστικής βίας.
Παρότι η στήριξη του παγκόσμιου αθλητισμού στην πρωτοβουλία και καθιέρωση του γονατίσματος ως παγκόσμιου συμβόλου στήριξης στην μάχη κατά του ρατσισμού παραμένει ισχυρή, η κίνηση και τα λόγια του Ζάχα συνιστούν μια απαραίτητη υπενθύμιση ότι οι συμβολικές ενέργειες δρουν ως το κάλεσμα και όχι ως η λύση. Οι συμβολικές ενέργειες δεν θα πρέπει να «φθίνουν» στο χρόνο, αλλά να διατηρούν ζωντανό το μήνυμά τους, κι αυτό είναι ευθέως ανάλογα και με τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται για την καταπολέμηση του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων παγκοσμίως.
