Στο Λιντς ήδη νοσταλγούν τον Μαρσέλο Μπιέλσα

Ο θαυμασμός που επιδεικνύουν οι οπαδοί της Λιντς Γιουνάιτεντ για τον Μαρσέλο Μπιέλσα μπορεί να φαίνεται περίεργος, να αγγίζει έναν πρωτοφανή για προπονητή φανατισμό, στα όρια του παραληρήματος. Σε όσους έχουν παρακολουθήσει κάθε κίνηση του «El Loco» αυτά για τέσσερα συναρπαστικά χρόνια στo Elland Road, η αποχώρησή του αφήνει πίσω θλιβερά συναισθήματα.

Στη Χιλή, οι ομάδες που άφησε ο Μπιέλσα αυτοαποκαλούνται «χήρες του Μπιέλσα». Το ίδιο συναίσθημα υπάρχει στη Μαρσέιγ και στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, ομάδες που κοιτάζουν πίσω στην εποχή του Αργεντινού τεχνικού με αγνή νοσταλγία. Η Λιντς βρίσκεται στην αρχή αυτής της αναμφίβολα επίπονης διαδικασίας και έρχεται να συμβιβαστεί με τη ζωή μετά τον Μπιέλσα, μια ζωή που δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.

Η συζήτηση για έναν προπονητή ποδοσφαίρου με τόσο ευλαβικούς όρους μπορεί να φαίνεται υπερβολική. Ωστόσο, αυτό που έχει κάνει ο Μπιέλσα για τον σύλλογο και την πόλη υπερβαίνει με πολλούς τρόπους τον αθλητισμό. Είναι ένας άνθρωπος που συνεχίζει να βλέπει το ποδόσφαιρο με τα μάτια ενός αθεράπευτα ρομαντικού, που θέλει το ποδόσφαιρο μέσα στην κοινότητα και τους ανθρώπους της, που κρατά ισχυρές τις βασικές αρχές της ευπρέπεια, της ταπεινότητας και της ακλόνητης εργασιακής ηθικής.

Όπως συνέβαινε και στις άλλες ομάδες του Μπιέλσα, οι υποστηρικτές του στη Λιντς εξακολουθούσαν να τραγουδούν το όνομά του ακόμα και μετά τις κακές εμφανίσεις που οδήγησαν τελικά στην απόλυσή του. Για αυτό οι υποστηρικτές του στη Λιντς θα τραγουδούν το όνομά του για πολύ πολύ καιρό ακόμα. Για αυτό ο διεθνής Άγγλος μέσος της ομάδας, Κάλβιν Φίλιπς, έγραψε την περασμένη Κυριακή ότι «είδε σε μένα αυτό που δεν είδα καν στον εαυτό μου». Μια δήλωση που πολλοί άλλοι παίκτες έχουν κάνει για τον Αργεντίνο τεχνικό στη μεγάλη καριέρα του στους πάγκους.

Από πολλές απόψεις, η άνοδος του Φίλιπς ενσαρκώνει όλη τη δουλειά που έχει κάνει ο Μπιέλσα αυτά τα χρόνια. Όπως το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας που κληρονόμησε το 2018, ο Φίλιπς αναζητούσε τον ρόλο του σε ένα ασύνδετο σύνολο χωρίς ταυτότητα, που βρισκόταν συνεχώς στη σκιά των παλιών καλών εποχών. Μέσα σε επτά εβδομάδες προετοιμασίας πριν από την έναρξη της πρώτης σεζόν, ο Μπιέλσα μετέτρεψε πλήρως την ομάδα και άλλαξε άρδην την ψυχολογία της. Οι παλιοί βρήκαν κίνητρο, οι νέοι παίκτες εντάχθηκαν ομαλά και δημιουργικά και η Λιντς απέκτησε μια διακριτή ποδοσφαιρική ταυτότητα που έφερε την υπογραφή του Μπιέλσα.

Παρά τις ιδιορρυθμίες του, αυτό που έλαμπε περισσότερο ήταν η ταπεινή οπτική του Μπιέλσα για τη ζωή και τις ανατροπές της. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν η Λιντς έχασε πολλούς παλιούς θρύλους της ομάδας και ολόκληρος ο κόσμος αντιμετώπισε μια τρομακτική νέα πραγματικότητα, ήταν παρηγοριά για πολλούς ότι ένας άνθρωπος σαν τον Μπιέλσα με τέτοια ακεραιότητα χαρακτήρα βρισκόταν στο τιμόνι του συλλόγου. Σε όλη τη διάρκεια της θητείας του δεν επέκρινε ποτέ κανένα διαιτητή, δεν αμφισβήτησε ποτέ το VAR, ούτε μίλησε με αρνητικούς όρους για αντιπάλους ή συνεργάτες του. Ήταν εκείνη η προσωπικότητα που ήξερε να φέρνει ισορροπίες όταν όλα τα άλλα γύρω φαίνονταν εκτός ελέγχου.

Ο Μπιέλσα ήταν ο καλύτερος δυνατός προπονητής για τη Λιντς την καλύτερη δυνατή στιγμή. Σπάνια μπορεί να υπάρξει καλύτερη σχέση μεταξύ φιλάθλων και μάνατζερ. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, επέτρεψε στους φίλους της ομάδας να ονειρεύονται ξανά και να χαίρονται το ποδόσφαιρο. Η απόλυσή του δεν μοιάζει απλώς με την απώλεια ενός ιδιοφυούς μάνατζερ, αλλά με την απώλεια ενός παλιού, καλού φίλου.

Εις το επανειδείν Μαρσέλο ή so «long Marcelo», όπως θα έλεγαν οι Άγγλοι.