Το αφήγημα που συνοδεύει την ζωή και την πορεία του Troy Deeney, δυστυχώς αντιπροσωπεύει σημαντική μερίδα παιδιών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό όμως που κάνει τον 32χρονο φόρ της Watford τόσο ξεχωριστό, είναι το πως κατάφερε να αντιστρέψει τις πιθανότητες και να βγεί νικητής της ζωής, όντας πλέον παράδειγμα προς τους νεότερους, τίτλο βέβαια που ο ίδιος απεχθάνεται!
Του Δημήτρη Μιχαλόπουλου
H ιστορία του Troy Deeney, αρχηγού και επί δεκαετίας σημαία της Watford, θυμίζει μυθιστοριογραφία. Δύσκολα παιδικά χρόνια, ακατάσχετη βία, εγκλεισμό σε φυλακή, αμφισβήτηση, τραγωδία και από εκεί ένα μακρύ ταξίδι μέχρι την καταξίωση. Ο Άγγλος φορ όμως έχει επιλέξει να μην ξεχάσει το παρελθόν, αλλά να το καταστήσει μάθημα, γνώμονα της ζωής του. Άλλωστε αυτός είναι κι ο λόγος που δεν θεωρεί τον εαυτό του πρότυπο, γιατί κανείς δεν πρέπει να περάσει όσα υπόμεινε, κανείς δεν πρέπει να κάνει τα αμέτρητα λάθη του, μα πάνω από όλα όλοι πρέπει να βρουν τους ήρωές τους εκεί που δεν τα κατάφερε ο ίδιος, στο άμεσο περιβάλλον του.
Μεγαλώνοντας
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Γεννηθείς τον Ιούνιο του 1988, στο Μπέρμιγχαμ, ο Τroy, γνώρισε από νωρίς το σκληρό πρόσωπο της ενδοοικογενειακής βίας. Στα 11 του χρόνια, ο ίδιος και η μητέρα του δέχτηκαν σωματική επίθεση από τον πατέρα του, γεγονός που οδήγησε τον ίδιο και τα αδέρφια του σε τακτικές συναντήσεις με τις κοινωνικές υπηρεσίες της περιοχής. Το ζευγάρι βρισκόταν σε διάσταση, με τον πατέρα του πρακτικά να απαγάγει (!) τα ίδια του τα παιδιά και να απαιτεί να του πούν που έμεναν μαζί με τη μητέρα τους. Ακολούθησαν τραυματικές στιγμές για όλους, χωρίς ευτυχώς κάποια θανάσιμο τραυματισμό. Στα 14 του είδε τους γονείς του να παίρνουν ένα ταραχώδες διαζύγιο, με τον ίδιο και τα αδέρφια του να παραμένουν υπό την κηδεμονία της μητέρας τους, ωστόσο ο πατέρας του, που φημολογείται πως εμπλεκόταν με εμπόριο ναρκωτικών στην ευρύτερη περιοχή, να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανατροφή του.
Xαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί ένα περιστατικό που ο ίδιος έχει εξιστορίσει σε συνεντευξή του: «Θυμάμαι να ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου από έντονο θόρυβο και να βλέπω τον πατέρα ωου να παλεύει με αστυνομικούς που έιχαν έρθει για να τον συλλάβουν. Ο μπαμπάς απλά παίζει με τον φίλο του μου είπε, πήγαινε πάλι για ύπνο. Και πήγα. Δεν ξαναείδα τον πατέρα μου για οκτώ μήνες μετά από εκείνο το βράδυ και δεν ήταν η πρώτη φορά που περνούσε τις πόρτες σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Η μητέρα μου πάντα είχε μια δικαιολογία για το που βρισκόταν χαμένος για μήνες, καθώς δεν ήθελε να μας εκθέσει σε τέτοις καταστάσεις». Λίγο καιρό αργότερα, θα αρχίσουν οι «παραφωνίες» για τον τότε νεαρό Deeney, μια πρώτη προειδοποίηση του τι θα επακολουθούσε, με την αποβολή του από το σχολείο. Σχεδόν αμέσως επανήλθε στα θρανία για να ακολουθήσει η εκ νέου τιμωρία του ένα χρόνο αργότερα, που ήταν και η οριστική, καθώς δεν επέστρεψε στις αίθουσες για το υπόλοιπο της ανήλικης ζωής του!
Ποδόσφαιρο; Ποιο ποδόσφαιρο;
Και ενώ τα προβλήματα άρχιζαν να πυκνώνουν, το ποδόσφαιρο δεν διαφαινόταν να κεντρίζει το ενδιαφέρον του νεαρού μεν, μεγαλόσωμου δε νέου από το Χέλμσλεϊ, που περιγράφει τον εαυτό του σαν τον κλασσικό έφηβο, που ενδιαφερόταν περισσότερο να είναι αρεστός στους γύρω του. «Ποτέ δεν ένιωσα αυτό που πολλοί αναφέρουν ως όνειρο ζωής, το να γίνω δηλάδη αστέρας του ποδοσφαίρου. Προτιμούσα να είμαι ένα απλό παιδί της γειτονιάς. Στα μέρη μου, έχεις δύο επιλογές. Είτε παίρνεις τον αριστερό δρόμο και ζεις με λίγα, με πολλή δουλειά, που κάποτε όμως θα σου αποφέρει καλύτερες μέρες, είτε παίρνεις το δεξί δρόμο, κάνεις κάθε είδους χαζομάρα για να βγάλεις γρήγορα χρήματα. Ούτε το 5% των νέων δεν παίρνει τον αριστερό δρομο», είχε δηλώσει στη Sun.
Και φυσικά ο ίδιος ανήκε σε αυτό το 95%. Στα 17 του χρόνια, τον προσέγγισε η Aston Villa και του προσέφερε την ευκαιρία να δοκιμαστεί για να διεκδικήσει ένα συμβόλαιο. Ο ίδιος ωστόσο τις τρεις πρώτες ημέρες δοκιμών, προτίμησε να μην παρουσιαστεί, αλλά να τις περάσει στο τοπικό πάρκο με τους φίλους του φλερτάροντας! Όπως ήταν αναμενόμενο, το γεγονός δεν άρεσε στους ιθύνοντες της Villa και δεν του προσέφεραν -όπως ήταν λογικό- ποτέ επαγγελματικό συμβόλαιο.
Ξεκινώντας αργά
Με τα χρόνια να περνούν και το βιοποριστικό πρόβλημα να γίνεται ακόμα πιο έντονο, ο Deeney, είχε αρχίσει να εκπαιδεύεται ως κεραμοποιός (!), κερδίζοντας 120 λίρες την εβδομάδα, ενώ ταυτόχρονα έπαιζε ερασιτεχνικά και στην Chelmsley Town, στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της οποίας συνήθως εμφανιζόταν μεθυσμένος. Επειδή όμως ο χρυσός, όση λάσπη και να του πετάξεις, στο τέλος θα λάμψει, σε έναν από τους αγώνες της όμαδας του, σκόραρε εφτά τέρματα και κέντρισε το ενδιαφέρον των ανθρώπων της Walsall, οι οποίοι τον έπεισαν για μία ακόμη δοκιμή και την προοπτική επαγγελματικής ενασχόλησης με το άθλημα. Για ακόμα μια φορά ο νεαρός, τα βρήκε σκούρα με τη συνέπεια και χρειάστηκε ο προπονητής του στην Chelmsley Town κυριολεκτικά να τον σηκώσει από το κρεβάτι και να του πληρώσει το ταξί για να τον μεταφέρει στις εγκαταστάσεις της Walsall, η οποία τελικά πείστηκε από τις δυνατότητές του και τον υπέγραψε, στέλνοντάς τον αμέσως δανεικό στην Halesowen Town.
Η επαγγελματική καριέρα του Troy Deeney, είχε πλέον και επίσημα αρχίσει. Την πρώτη μέτρια χρονιά του στους «Saddlers», με 35 συμμετοχές και ένα τέρμα, ακολούθησαν δύο πιο παραγωγικές σεζόν στην League One με 45 και 42 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και 14 γκόλ αντιστοίχως. Το καλοκαίρι του 2010, ο Deeney υπέβαλλε γραπτό αίτημα στη διοίκηση της ομάδα για μεταγραφή, επικαλούμενος ενδιαφέρον από ομάδα της Championship. Αυτή η ομάδα δεν ήταν άλλη από την Watford, με τα χρώματα της οποίας συνδέθηκε άρρικτα στα χρόνια που ακολούθησαν.
Την κατάλληλη στιγμή
Προτού όμως η ζωή του Άγγλου επιθετικού πάρει για τα καλά την ανιούσα, η μοίρα του επεφύλασσε ένα ακόμα σκληρό μονοπάτι για να διαβεί και να βρεί τον εαυτό του. Tην άνοιξη του 2012, ο πατέρας του Deeney διαγνώστηκε με καρκίνο στον οισοφάγο, σε τελικό στάδιο. Η ασθένεια προχώρησε γρήγορα και ο Paul Anthony Burke, έχασε τη μάχη με την επάρατο σε ηλικία 47 ετών. Λίγους μήνες νωρίτερα, μια μέρα μετά τα νέα της διάγνωσής του, ο γιός του, είχε εμπλακεί σε ένα σχεδόν θανατηφόρο περιστατικό έξω από ένα μπάρ. Ο Troy με τον αδερφό του, είχαν εμπλακεί σε καυγά με νεαρούς μαθητές (!), όπου απεικονίζονται σε βίντεο 30 δευτερολέπτων να χτυπούν στο κεφαλί έναν από αυτούς. Για την πράξη του αυτή καταδικάστηκε σε δέκα μήνες φυλακή. Εκτός από το ισχυρό σοκ του πρώτου σκόρερ της Watford εκείνης της περιόδου, ο Deeney αναγκάστηκε να γράψει στο δικαστήριο επιστολή, ζητώντας την αναβολή της εκδίκασής του ώστε να παρευρεθεί στην κηδεία του πατέρα του.
Το δραματικό της κατάστασης, όπως περιγράφεται από τον ίδιο, κορυφώνεται στην πρώτη συνάντηση που είχε με τους συγκρατούμενούς του. «Ο φρουρός, κλείνοντας την πόρτα, μου ψιθύρισε πως οι άλλοι κρατούμενοι γνώριζαν ποιος είμαι. Μόλις τους αντίκρισα προσπαθούσα να μην κλάψω. Με πλησίασαν και μου είπαν πως θα με προσέχουν, καθώς ο πατέρας μου είχε περάσει από αυτήν την πτέρυγα και είχε το σεβασμό τους. Διαφορετικά, μου είπαν πως δεν θα πέρναγα καλά, καθώς ήμουν ηλίθιος που είχα μια στρωμένη ζωή και οικογένεια και τα κλώτσησα όλα και είμαι εδώ μαζί τους». Ο Deeney, αποφυλακίστηκε έχοντας εκτίσει τρεις μήνες ποινής, λόγω πρότερου έντιμου βίου και καλής συμπεριφορας. Η φυλακή ήταν η πιο διδακτική εμπειρία της ζωής μου, δήλωσε χρόνια αργότερα. «Όταν από 120 λίρες την εβδομάδα, πηγαίνεις σε 6ψήφιο νούμερο και Lamborghini, δεν είναι νορμάλ. Εάν δεν ήταν η φυλακή, δεν θα καταλάβαινα ποτέ τη σημασία του να είσαι ταπεινός. Ακόμα βγαίνω για μπύρες με τους παιδικούς μου φίλους και επισκέπτομαι το σπίτι που μεγάλωσα και τώρα μένει ο αδερφός μου».
Η αναγέννηση
Μόλις δέκα ημέρες μετά την αποφυλάκισή του ο Deeney, επέστρεψε στις υποχρεώσεις της ομάδας, που του είχε δώσει το διαβατήριο για μια καλύτερη ζωή, προτού ο ίδιος βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό του, την Watford. Παρόλο που το πρώτο διάστημα αντιμετώπιζε ισχυρό ανταγωνισμό, αλλά και προβλήματα φυσικής κατάστασης, καθώς και… ελευθερίας κινήσεων (υποχρεούτο να φορά βραχιόλι εντοπισμού), σύντομα έδειξει στο χορτάρι αυτά που μπορούσε να κάνει και μετατράπηκε σε σημείο αναφοράς και αρχηγό της ομάδας. Οι σεζόν που ακολούθησαν διαδέχονταν σε ρεκόρ τερμάτων η μία την άλλη, με τον Άγγλο επιθετικό να μετρά 75 τέρματα σε τέσσερις σεζόν στην Championship, με αποκορύφωμα την άνοδο στην Premier League την σεζόν 2014/15, κερδίζοντας στα play-offs την Brighton.
Στο παλμαρέ του, έχει να επιδείξει πέντε γεμάτες σεζόν συνεχούς παρουσίας στην ανώτερη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, όλες φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Με τον υποβιβασμό της ομάδας πίσω στην Championship, την περασμένη αγωνιστική περίοδο, φούντωσαν οι φήμες για αποχώρησή του με πιθανούς προορισμούς την Tottenham και την West Bromwich Albion, αλλά η αγάπη του αρχηγού, δεν θα επέτρεπε ποτέ κάτι τέτοιο. Τη φετινή σεζόν, ο Deeney έχει καταγράψει έντεκα συμμετοχές και πέντε γκόλ κι ευελπιστεί να οδηγήσει τους «Hornets» ξανά στα «μεγάλα σαλόνια». Συνολικά, έχει καταφέρει να αγωνιστεί σε 379 ματς και να σκοράρει 129 φορές με την φανέλα της Watford, σε κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια παρουσίας του στο σύλλογο!
Όχι κι άσχημα για τον δηλωμένο οπαδό της Birmingham, το σήμα της οποίας φέρει και σε τατουάζ!
