Μετά το συμβάν με την δολοφονία του Αφροαμερικανού George Floyd από ρατσιστή αστυνομικό, πολλοί κορυφαίοι αθλητές όπως ο Λεμπρόν ύψωσαν ανάστημα. Κάτι που μόνο δεδομένο δεν πρέπει να θεωρείται. Ειδικά αν θυμηθούμε το πρόσφατο ντοκιμαντέρ “The Last Dance” για την καριέρα του Μάικλ Τζόρνταν. Εάν κάτι αποδείχθηκε σε αυτό το ντοκιμαντέρ είναι πως οι αθλητές συχνά γίνονται λαϊκοί ήρωες δίχως να το αξίζουν.
Ο Μάικλ Τζόρνταν σε πολλές περιπτώσεις ιεράρχησε το κέρδος του πιο ψηλά από κάθε ανθρώπινη αξία. Απέδειξε, ότι όσο βαρύ κεφάλαιο αποτελεί για το άθλημα του μπάσκετ, τόσο «ελλιποβαρής» είναι ως προσωπικότητα. Το 1990 ο Μάικλ Τζόρνταν θα μπορούσε να είχε στηρίξει τον Χάρβεϊ Γκαντ για να γίνει ο πρώτος αφρομερικανός γερουσιαστής στη Βόρεια Καρολίνα (και, κυρίως, για να μην εκλεγεί ο ρατσιστής Τζέσι Χελμς). Δεν το έκανε όμως ποτέ.
«Δε θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου ακτιβιστή, αλλά μπασκετμπολίστα. Κι αν αυτό είναι εγωιστικό, το δέχομαι», ήταν τα λόγια του για να δικαιολογήσει την αδιαφορία του. Μάλιστα, τότε ο Μάικλ είχε πει το περίφημο: “Republicans buy sneakers, too” (μτφρ. «οι Ρεπουμπλικάνοι, αγοράζουν κι αυτοί αθλητικά παπούτσια»), όπως αποκάλυψε ο Σαμ Σμιθ. Μπροστά στο ατομικό κέρδος θυσίασε την ευκαιρία να υπερασπιστεί τους συμπολίτες του από τον ρατσισμό.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα και βλέπουμε αντιδράσεις αθλητών, όπως ο Λεμπρόν Τζέιμς ή Κόλιν Κάπερνικ. Θυμόμαστε ακόμα μεγαλύτερες προσωπικότητες του παρελθόντος, όπως ο Μοχάμεντ Άλι που έδωσε τεράστιους αγώνες με προσωπικό κόστος ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις, αλλά και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Όταν υπάρχουν αυτά τα παραδείγματα, δεν πρέπει να τα θεωρούμε δεδομένα, ενώ ταυτόχρονα οφείλουμε στους εαυτούς μας να μην ξεχνάμε όσους όταν είχαν την ευκαιρία δεν έπραξαν το σωστό στον βωμό του κέρδους.
Σε έναν κόσμο γεμάτο με περιπτώσεις, όπως ο Μάικλ Τζόρνταν οι «Κόλιν Κάπερνικ» είναι οι φωτεινές εξαιρέσεις και οι πραγματικοί λαϊκοί ήρωες. Είναι εκείνοι, που αποδεικνύουν ότι το χρήμα και η προσωπική επιτυχία δεν αποτελούν τις μεγαλύτερες και πιο σημαντικές αξίες.
