Το προηγούμενο βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καθόλου καλά με αποτέλεσμα η μέρα μου σήμερα να ξεκινήσει στις 2 το μεσημέρι. Στριφογυρίζοντας λοιπόν όλο το βράδυ το μυαλό, τόσο ηλίθιο που είναι, άρχισε να μετράει τις φορές που έχουν αποφασίσει άλλοι για το σώμα μου. Τις φορές που έχουν αγγίξει και έχουν κακομεταχειριστεί άλλοι το σώμα μου χωρίς να το θέλω. Θέλω να τα γράψω όλα. Θέλω να τα βγάλω όλα από μέσα μου. Για όποια δε θέλει, μπορεί να σταματήσει εδώ να διαβάζει. Για αυτές και αυτούς που θα μείνουν
Όταν ήμουν 10 χρονών, ΜΑΤατζής πατέρας φίλης μου από το σχολείο με έβαζε να κάτσω στα πόδια του, με έπαιρνε αγκαλιά, μου έδινε φιλιά και με χάιδευε στα μάγουλα. Μου έλεγε συνέχεια πόσο καλή και όμορφη είμαι. Κατέληξα να φτάσω δεκατρία για να καταλάβω τί συνέβαινε και να χαρώ που δεν υπάρχει πια στη ζωή μου.
Όταν ήμουν 11, συμμαθητής μου με κορόιδευε σε όποιο πάρτυ πήγαινε και έλεγε ότι με πηδάει ο διευθυντής. Το έμαθα στο λύκειο.
Όταν ήμουν 12, 60αρης πάνω σε παπάκι άρχισε να ξερογλείφεται επιδεικτικά μπροστά μου, να μου στέλνει φιλάκια και να μου φωνάζει κάτι για τα ‘β@ζ@κι@’ μου. Κατάλαβε πριν από μένα ότι έχω στήθος.
Όταν ήμουν 13, στις 2 πρώτες τάξεις του γυμνασίου, έμαθα από περιστατικά που είδα στο σχολείο ότι αν κοπέλα πάρει π@π@ σε αγόρι στις τουαλέτες, το αγόρι θα φάει 3 μέρες αποβολή και η κοπέλα θα διωχτεί από το σχολείο. Ότι οι τουαλέτες είναι πολύ καλό μέρος ως δεκαπεντάχρονη να επικοινωνείς στο κινητό με το 30χρονο παντρεμένο γκόμενο σου που θα αφήσει τη γυναίκα του για σένα εδώ και δύο χρόνια τώρα που αυτό σημαίνει ότι σε πήδαγε από τα δεκατρία. Ότι αν μια κοπέλα βγάλει φήμη ότι έχεις μικρό πουλί της αξίζει να της σπάσεις τη μύτη με μπουνιά και να φάς δύο μέρες αποβολή.
Όταν ήμουν 14 στο σχολείο βγήκε βρώμα ότι είμαι ‘πουτάνα’ επειδή φιλήθηκα με κάποιον, δε μου άρεσε και τον χώρισα. Μετά έμαθα ότι βγήκε για να νιώσω μόνη μου και να νιώσω ότι ο μόνος άνθρωπος που με αγαπάει ήταν ένας τύπος που μου την έπεφτε απ οταν ήμασταν μικρά και εγώ δεν του καθόμουν. Του κάθησα. Γιατί μου είπαν ότι ήταν ο μόνος που δε με έλεγε πουτάνα.
Όταν ήμουν 15 δέχτηκα το ρόλο της ‘πουτάνας’ που μου δόθηκε, γιατί είδα ότι τα αγόρια ήταν πιο κουλ με το να είμαι πιο ελεύθερη σεξουαλικά και να έχω ‘αντρικές’ ορμές. Έκανα πολλούς άντρες ‘φίλους’ τότε.
Όταν ήμουν 15 έπρεπε να αρχίσω να συνηθίζω και το ότι κάθε φορά που θα μπαίνω στο λεωφορείο διατρέχω τον κίνδυνο να μου πιάσουν τον κώλο.
Όταν ήμουν 16 βγήκα με την ξαδέρφη μου που ήταν 14 σε μπυραρία που είχαμε πει ψέματα στους γονείς μας ότι ήταν καφετέρια γιατί νιώθαμε μεγάλες, και 2 40αρηδες άρχισαν να μας κερνάνε σφηνάκια – ΠΟΥ Η ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ ΜΑΣ ΤΑ ΕΔΙΝΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ- ήρθαν και έκατσαν μαζί μας, και όταν τους είπα ψέματα ότι ήμασταν μικρότερες για να τους αποθαρρύνω, αυτοί φάνηκαν να χαίρονται περισσότερο. Ο πατέρας μου μας γύρισε σπίτι και γι’ αυτό δε μας ακολούθησαν.
Όταν ήμουν 16, μέρα μεσημέρι γύριζα από την προπόνηση του μπάσκετ όταν είδα έναν 60αρη να την έχει βγάλει έξω και να την παίζει στέλνοντας μου φιλάκια. Απλώς περπατούσα.
Όταν ήμουν 16, σε ένα στριμωγμένο λεωφορείο ένας 30άρης άρχισε να μου χαϊδεύει το χέρι όπως κρατιόμασταν καμιά δεκαριά άτομα από ένα στύλο. Κάθε φορά που το μετακινούσα, το μετακινούσε και αυτός και άρχιζε να με χαϊδεύει ξανά χαμογελώντας και κλείνοντας μου το μάτι. Το περιστατικό το είδαν δέκα άτομα και δε με βοήθησε κανείς.
Όταν ήμουν 17, είχα συνηθίσει πια το ρόλο της ‘κουλ απελευθερωμένης γκόμενας’ και έπινα ήδη για δύο χρόνια. Σε ένα πάρτι ήθελα να φιλήσω έναν τύπο που μου άρεσε πολύ, αλλά αυτός συνέχιζε να πιέζει το κεφάλι μου προς τον καβάλο του.
Όταν ήμουν 17, σα βλάκας και επειδή με είχε πει ‘ώριμη για την ηλικία μου’, μπήκα σε αμάξι 35αρη που του είχα μιλήσει άλλη μία φορά στη ζωή μου, που πρότεινε να με πετάξει στο σχολείο γιατί ήταν ‘στη γειτονιά’. Φτάσαμε στο σχολείο, πήρε τον αριθμό μου. Δε σήκωσα ποτέ το τηλέφωνο και για 2 εβδομάδες με έπαιρνε ο πατέρας μου από το σχολείο γιατί ο τύπος έκοβε βόλτες με το αμάξι γύρω από το σχολείο και με περίμενε.
Όταν ήμουν 17, αντιλαμβάνομαι ότι με ελκύει και το γυναικείο φύλο αλλά το αντιμετωπίζω ως κάτι που μια γυναίκα κάνει μπροστά σε έναν άλλον άντρα για να γουστάρει γιατί αυτή ήταν η μόνη μου εικόνα μιας heteroflexible γυναίκας.
Όταν ήμουν 18, πέρασα έναν ήρεμο χρόνο με έναν υπέροχο άνθρωπο.
Όταν ήμουν 19, σε ένα σχεδόν άδειο λεωφορείο 12 το βράδυ ένας τύπος έρχεται και κάθεται δίπλα μου, φέρνει το χέρι του στους ωμους μου και αρχίζει να με χαιδεύει, χωρίς να με αφήνει να αλλάξω θέση. Φτάνω στη στάση που θα κατέβαινα και θα περίμενα τον πατέρα μου να έρθει να με πάρει. Δεν έχω κάρτα να του πω οτι έφτασα και απλά περιμένω τηλέφωνο του. Ο τύπος κατεβαίνει και αυτός μαζί μου, κι εγώ απλά προχωράω. Προχωράω μέχρι να βρω ένα περίπτερο και να κάτσω στο φως. Με ακολουθεί. Στέκομαι στο περίπτερο και ζητάω βοήθεια από τον περιπτερά που δε μου τη δίνει γιατί δεν έχω κέρματα για το τηλέφωνο. Ο τύπος ακριβώς απέναντι με περιμένει ένα δεκάλεπτο και φεύγει. Γυρνάω στη στάση για να περιμένω τον πατέρα μου. Ένας τύπος με βλέπει κλαμμενη και τρομαγμένη και προσπαθεί να με ηρεμήσει. Με ρωτάει τι έγινε και νιώθει απέχθεια για τον τρομακτικό τύπο και μου είπε πως θα μου κάνει παρέα μέχρι να έρθει ο πατέρας μου για να μη γίνει τίποτα. Η ‘παρέα’ που μου κράτησε ήταν να μου ζητάει επανειλημμένα το τηλέφωνο μου για να βγούμε.
Όταν ήμουν 20, ο ψυχιατρός μου, ένας 60αρης ΓΕΡΟΣ με τον οποίο έκανα θεραπεία τρία χρόνια, με παρενόχλησε σεξουαλικά. Με έγδυσε, με έπιασε σε σημεία που κανένας ψυχίατρος δεν πρέπει να σε πιάνει και έτριβε πάνω μου το καβάλο του όσο ήμουν τρομοκρατημένη με κλειστά μάτια προσπαθώντας να συνηδειτοποιήσω τι μου συμβαίνει, και πως γίνεται αυτό που μου κάνει να είναι ‘άσκηση χαλάρωσης’. Σταμάτησε όταν κατάφερα να ψελλίσω ότι δε νιώθω άνετα.
Όταν ήμουν 20 και έπαιζα σε μια θεατρική παράσταση με την αγαπημένη μου θεατρική ομάδα, κάθε βράδυ μετά την υπόκλιση, έπρεπε να βλέπω 20 αναπάντητες στο κινητό μου από τον ψυχιατρό μου που με έπαιρνε να με παρακαλέσει να μην τον πάω δικαστήριο.
Όταν ήμουν 20 σταμάτησα να εμπιστεύομαι. Γκόμενους, γιατρούς, φίλους.
Όταν ήμουν 21 μίλησα για τη σεξουαλική μου παρενόχληση σε δύο άντρες σημαντικούς τότε για μένα και μετά την οργή τους που μου εξέφρασαν και οι δύο, μου είπαν για ‘πλάκα’ ότι τον ψιλοκαταλαβαίνουν τον τύπο γιατί είμαι και πολύ γκόμενα.
Όταν ήμουν 22 είχα ένα ‘φίλο’ που μου την έπεφτε και κάναμε συνέχεια σεξουαλικά αστεία και χειρονομίες και κάθε φορά που έφερνε την κοπέλα του όχι μόνο άλλαζε τελείως τη συμπεριφορά του απέναντί μου, αλλά την ‘προστάτευε’ και από μένα. Εγώ είμαι ‘απ’ τις άλλες’ . Δεν είμαι για σοβαρά πράγματα και μπορεί να μολύνω και τις ‘σωστές’.
Όταν ήμουν 21/22/23 έμπλεκα σε σχέσεις που με κακομεταχειρίζονταν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο γιατί ένιωθα τόσο μόνη και τόσο ανεπαρκής, γιατί μετά από τόσα χρόνια είχα συνηθίσει να βλέπω τον εαυτό μου όπως με έβλεπαν οι άλλοι, που όποιος μου έδινε σημασία αυτόματα στο μυαλό μου, άξιζε. ‘Ο μόνος που δε με έλεγε πουτάνα’ είχα μάθει έτσι κι αλλιώς.
Όταν ήμουν 24 σε ένα πάρτι είδα το γκόμενο μιας κοπέλας να την διακόπτει από το να μοιραστεί μια τραυματική εμπειρία που της είχε συμβεί σε ένα λεωφορείο γιατί δε μπορούσε να το ακούσει, και αρνείται να πιστέψει ότι της συνέβη κάτι τέτοιο.
Όταν ήμουν 24, έσπασα.
Όταν ήμουν 24 πήγα για πρώτη φορά σε ψυχίατρο μετά την τελευταία μου ‘συνεδρία’ με τον προηγούμενο.
Όταν ήμουν 24, παίρνω διάγνωση για κατάθλιψη, και αχγώδη διαταραχή. Ξεκινάω θεραπεία με τακτικά ραντεβού και χάπια.
Όταν ήμουν 24, μέσω της θεραπείας, έμαθα για πρώτη φορά ότι δεν είμαι πουτάνα και ότι καμία γυναίκα δεν είναι πουτάνα. Ότι ο όρος πουτάνα δεν υπάρχει, και η αυξημένη σεξουαλική επιθυμία είναι φυσιολογικότατη και όχι ‘αντρικό χαρακτηριστικό’.
Όταν ήμουν 24 μπήκα σε δραματική σχολή και πέρασα ένα χρόνο χωρίς κανέναν άντρα στη ζωή μου.
Όταν ήμουν 24 ένιωσα για πρώτη φορά ότι κάνω κάτι απόλυτα δικό μου. Ολόκληρο για μένα.
Όταν ήμουν 24 διάβασα για πρώτη φορά Αντζελα Ντέιβις και Σιμόν Ντε Μπουβουάρ.
Όταν ήμουν 25 έμαθα πως είναι μύθος ότι είναι αναμενόμενο η γυναίκα να πονέσει την πρώτη φορά που θα κάνει σεξ και ότι δεν είναι νορμάλ απλά η γυναίκα να μη τελειώνει στο σεξ, γιατί ‘εχει πιο δύσκολο οργασμό’.
Όταν ήμουν 25 άρχισα να αντιλαμβάνομαι το ταλέντο μου, άρχισε να μου αρέσει ο εαυτός μου και άρχισα να θέλω να βελτιώνομαι κάθε μέρα πάνω σε αυτό που σπουδάζω και αυτό που θέλω να γίνω.
Όταν ήμουν 25 μου άρεσε για πρώτη φορά το σώμα μου.
Όταν ήμουν 25 συμφιλιώθηκα με το γεγονός ότι είναι πολύ πιθανόν να μείνω μόνη μου και πως αυτό δε με πειράζει, γιατί μου είμαι αρκετή.
Όταν ήμουν 26 γνώρισα έναν πολύ ξεχωριστό άνθρωπο.
Όταν ήμουν 27 συμφιλιώθηκα πραγματικά με την έλξη μου για το ίδιο φύλο.
Όταν ήμουν 27, αποφοίτησα από τη σχολή μου.
Όταν ήμουν 28 σκηνοθέτησα το πρώτο μου έργο.
Όταν ήμουν 28 έμαθα ότι ο πρώτος μου ‘ψυχίατρος’ έπαθε δύο απανωτά εγκεφαλικά 6 μήνες μετά τη σεξουαλική μου παρενόχληση.
Όταν ήμουν 28, άρχισα να μειώνω τα χάπια.
Όταν ήμουν 28 έγραψα το πρώτο μου θεατρικό έργο.
Όταν ήμουν 29 το σκηνοθέτησα.
Είμαι 30. Και όταν βάφομαι και ντύνομαι ωραία και γουστάρω με την πάρτη μου δε μου την πέφτει σχεδόν κανείς. Κυκλοφορώ πιο άνετα στο δρόμο ακόμα και αν είμαι πιο προκλητικά ντυμένη. Όταν δεν βάφομαι, και δεν ντύνομαι ωραία, δείχνω μικρότερη. Και είναι όταν δεν έχω αυτοπεποίθηση, όταν δείχνω μικρή και αδύναμη που έρχονται. Που με ακολουθούν, που μου κορνάρουν στο δρόμο.
Είμαι 30 και με τον άνθρωπο που γνώρισα στα 26 μαθαίνω να ζητάω ο σύντροφός μου να είναι δίπλα μου. Όχι από πάνω μου.
Είμαι 30, και όταν μου λένε για το ότι ο φεμινισμός είναι αχρείαστος θυμάμαι όταν ήμουν 10/11/12/13/14/15/16/17/18/19/20/21/22/23/24/25.
Θυμάμαι κάθε σφύριγμα, κάθε κόρνα, κάθε βίαιη πράξη πάνω στο σώμα μου και το μυαλό μου.
Θυμάμαι πως έγινα γυναίκα πρώτα στα μάτια των άλλων.
Δεν έχετε καμία ΚΑΜΙΑ υποχρέωση να νιώθετε υποχρεωμένες να μην παρεξηγήστε με τα ‘αστειάκια’ κάποιου. Δεν έχετε ΚΑΜΙΑ υποχρέωση να είστε ψύχραιμες όταν κάποιος λέει κάτι άσχημο ‘για πλάκα’. Δεν έχετε ΚΑΜΙΑ υποχρέωση να διευκρινίζετε στις δημοσιεύσεις σας ‘ναι, όχι όλοι οι άντρες’.
Είμαι 30. Και η αυτοπεποίθηση κάνει κύκλους. Δεν είμαι πάντα στα καλύτερά μου ψυχολογικά. Αλλά αυτός δεν είναι ο στόχος. Το happy end είναι ακατόρθωτο. Αυτό που μπορούμε όμως να καταφέρουμε είναι να είμαστε εδώ η μία για την άλλη. Να αγαπάμε η μία την άλλη. Να δεχόμαστε η μία την άλλη. Να αρνηθούμε τους φτιαχτούς μας ρόλους, και να φτιάξουμε δικούς μας. Και να αλλάξουμε τον κόσμο γι’ αυτές που δε μπορούν. Καμία κοπέλα να μην χρειαστεί να ενηλικιωθεί μέσα από τα μάτια που τη γδύνουν. Καμία ανοχή στην κουλτούρα του βιασμού.
Είμαι 30. Και ήθελα να βγάλω όλη τη σκατίλα από μέσα μου. Ευχαριστώ αν διάβασες, όποιος/α/ο και αν είσαι.
Πηγή: Nikki Spanou
