Άλλοι αναγκάζονται να κολυμπούν για το ψωμί τους, άλλοι κολυμπούν στα κέρδη τους

Οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, στην βαριά βιομηχανία της χώρας, για ακόμη μία φορά βρίσκονται αντιμέτωποι με υπερεντατικούς ρυθμούς δουλειάς, χαμηλούς μισθούς σε σχέση με την παρεχόμενη εργασία, αναξιοπρεπείς κι επικίνδυνες συνθήκες εργασίας.

Έπειτα από τις εικόνες ντροπής με σερβιτόρο να χρειάζεται σχεδόν να κολυμπήσει για να εξυπηρετήσει πελάτες σε beach bar στην Ρόδο, ακόμη μία καταγγελία έρχεται να αποτυπώσει την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο.

Σύμφωνα με καταγγελία του ΚΚΕ, ξενοδοχειακή επιχείρηση στην Κάρπαθο, αρνήθηκε να πληρώσει τέσσερις εργαζόμενους – μετανάστες, ενώ τους απασχολούσε επί 40 ημέρες με ωράρια 10-12 ωρών, χωρίς κανένα ρεπό! Μάλιστα για να τους εκφοβίσει κάλεσε την αστυνομία για να τους απομακρύνει από τον χώρο, αρνούμενη ότι εργάζονταν εκεί.

Όμως, πέρα από την αδράνεια ή την αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών να προστατεύσουν τους εργαζόμενους, που αποδεικνύεται από τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα στην χώρα μας, προβληματικές κατά καιρούς δηλώσεις πολιτικών έχουν δώσει το στίγμα για τις εργασιακές συνθήκες.

Δεν πέρασαν άλλωστε πολλά χρόνια από τότε που ο Κ. Μητσοτάκης μιλούσε για την μαύρη εργασία χαρακτηρίζοντάς την ως… πειρασμό στον οποίο μπαίνουν οι νέοι, ή από τότε που στελέχη του υπουργείου Εργασίας προσπαθούσαν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι έχουν την ίδια διαπραγματευτική ισχύ με τους εργοδότες για τη διευθέτηση χρόνου εργασίας τους!

Όσον αφορά τις δηλώσεις εργαζομένων που μετά την κατακραυγή σε βάρος των εργοδοτών τους δηλώνουν ότι είναι επιλογή τους να δουλεύουν έτσι, πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι η εκβιασθείσα συναίνεση, δεν μπορεί να νοείται πραγματικά ως συναίνεση.

Οι εργαζόμενοι δεν είναι αναλώσιμοι. Η εργασία πρέπει να παρέχεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην θέτει σε κίνδυνο την ζωή του εργαζόμενου, να μην προσβάλλει την προσωπικότητά του και να μην συνιστά κατάχρηση δικαιώματος σε βάρος του.