Αν οι αρμόδιοι ταξίδευαν με τρένα δεν θα θρηνούσαμε σήμερα

Σχεδόν κάθε ανθρώπινη τραγωδία που συντελείται, έχει και μία ταξική διάσταση. Το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπου δεκάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, με τον δραματικό απολογισμό διαρκώς να ανεβαίνει, ήρθε ως μια αυτο-εκπληρούμενη προφητεία.

Κι αυτό γιατί δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν οι καταγγελίες των εργαζομένων όλα αυτά τα χρόνια για την συστηματική υποβάθμιση του δικτύου, έπειτα φυσικά και από την ιδιωτικοποίηση.

Σήμερα, τα συστημικά ΜΜΕ που τόσο καιρό λοιδορούσαν τις απεργίες των εργαζομένων κάνοντας λόγο για ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, ξέθαψαν τις καταγγελίες των σωματείων τους, αναζητώντας μάλιστα ευθύνες.

Τόσο καιρό που τα βαγόνια έπιαναν φωτιά, πάθαιναν βλάβες, δρομολόγια καθυστερούσαν και οι επιβάτες κινδύνευαν, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική μέριμνα.

Κι αυτό αποτελεί συνειδητή πολιτική επιλογή αφού όποιος μετακινείται και ταξιδεύει με ΜΜΜ στην χώρα μας, βλέπει και καταλαβαίνει τη συστηματική απαξίωση και την αδιαφορία.

Η Πολιτεία έδειξε την περιφρόνησή της, όπως κάνει πάντα για κάθε τι λαϊκό, κάθε τι που έχει να κάνει με τον απλό κόσμο που καθημερινά πηγαίνει στις δουλειές του, που ταξιδεύει οικονομικά. Γι΄αυτό έκλεισε τα αυτιά της στις επανειλημμένες καταγγελίες και τις κραυγές αγωνίας των εργαζομένων.

Τώρα χύνει κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τους νεκρούς. Η αλήθεια είναι όμως ότι οι αρμόδιοι δεν νοιάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια γιατί απλούστατα ούτε ταξιδεύουν με τα Μέσα που ταξιδεύει ο εργαζόμενος λαός, ούτε ενδιαφέρθηκαν για την ασφάλειά του.

Γιατί για αυτούς οι ζωές μας δεν είναι ίσες.