Αποκλεισμός του Μεγάρου Μαξίμου από αναπηρικές συλλογικότητες – Οι διεκδικήσεις τους
Σε εξέλιξη βρίσκεται διαμαρτυρία αναπηρικών συλλογικοτήτων έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, έπειτα από κάλεσμα του Πανελληνίου Συλλόγου Παραπληγικών για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.
Ζητούν να μπει τέλος στη διαχρονική αδιαφορία της Πολιτείας.
Εν έτει 2023, και η κοινωνική συμμετοχή και η προσβασιμότητα των ανάπηρων συνανθρώπων μας δεν είναι -ούτε καν θεωρείται- αδιαπραγμάτευτη καθώς τα εμπόδια είναι παντού. Χρειάζεται ακόμη να παλεύουν για κοινωνική δικαιοσύνη, ισονομία και άρση όλων εκείνων των εμποδίων που τους αποκλείουν.
Χρέος όλων μας να στηρίξουμε τον δίκαιο και δύσκολο αγώνα της αναπηρικής κοινότητας για ισότητα και προσβασιμότητα σε κάθε περιοχή και πεδίο της κοινωνικής ζωής.
Τι διεκδικούν
Ανάμεσα στα κυριότερα αιτήματα βρίσκεται η γενναία αύξηση στα πενιχρά επιδόματα που λαμβάνουν οι ανάπηροι (από 300 έως 700, περίπου, ευρώ χωρίς καμία αύξηση τα τελευταία 13 χρόνια), με γνώμονα ότι το κόστος ζωής ενός αναπήρου είναι τριπλάσιο από ενός μη αναπήρου.
Επίσης, η δωρεάν κάλυψη ή κάλυψη σε μεγαλύτερο ποσοστό των τεχνολογικών βοηθημάτων, όπως τα αμαξίδια, καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν μόνο μικρό ποσοστό για την αγορά τους. Ενδεικτικά, ένα σύγχρονο αμαξίδιο που παρέχει ανεξαρτησία μπορεί να κοστίζει γύρω στα 4.000 ευρώ, με το ασφαλιστικό ταμείο να καλύπτει μόλις τα 1.050 ευρώ. Τέλος, ιδιαίτερα σημαντική θεωρείται και η ελεύθερη επιλογή από τον ίδιο τον ανάπηρο «προσωπικού βοηθού» χωρίς διακρίσεις.
Ο Γιώργος Χρηστάκης, γενικός γραμματέας του Πανελληνίου Συλλόγου Παραπληγικών μιλώντας στην Εφημερίδα των Συντακτών, δήλωσε:
«Είμαστε άνθρωποι που φέρουμε σωματικές βλάβες. Την αναπηρία μας την επιβάλλει η κοινωνία και η πολιτεία με τα εμπόδια και τις διακρίσεις που υπάρχουν. Πρέπει επιτέλους να ακουστούμε», αναφέρει στην «Εφ.Συν.» ο Γιώργος Χρηστάκης, γενικός γραμματέας του ΠΣΠ. Από εκεί και πέρα οι ανάπηροι αντιμετωπίζουν ακόμα πολύ σημαντικά ζητήματα στην πρόσβαση στην εργασία, με το ποσοστό της ανεργίας να είναι άνω του 75%, όπως και στην εκπαίδευση, καθώς δεν υπάρχουν επαρκείς μηχανισμοί υποστήριξης για τα παιδιά με κινητικές βλάβες. Τα ζητήματα των αναπήρων είναι θεσμικά κατακερματισμένα καθώς άπτονται όλων των υπουργείων, από τα Παιδείας και Υγείας ώς τα Πολιτισμού και Εργασίας.
Κάποιες εκτιμήσεις μάλιστα ανεβάζουν τον αριθμό των ανθρώπων με διάφορα είδη αναπηρίας στην Ελλάδα κοντά στο 1 εκατομμύριο. «Το ζήτημα αφορά τον περισσότερο κόσμο. Χρειάζεται να δημιουργηθεί μία γενική γραμματεία, ίσως ένα υπουργείο, που να γνωρίζει αυτά τα ζητήματα και να γίνεται ένας σωστός σχεδιασμός», συμπληρώνει ο κ. Χρηστάκης, ενώ χαρακτηρίζει την αναπηρία και ταξικό ζήτημα, καθώς κάποιος με ευνοϊκότερη οικονομική κατάσταση μπορεί να τύχει καλύτερων συνθηκών διαβίωσης.
Τα δικαιώματα των αναπήρων προστατεύονται από συνθήκες του ΟΗΕ και επιταγές της Ε.Ε., ωστόσο η χώρα μας συνεχίζει να βρίσκεται πίσω, παρότι έχουν ενσωματωθεί στη νομοθεσία μας. Οπως μας επισημαίνουν από τον ΠΣΠ, που αριθμεί πάνω από 7.000 μέλη σε όλη τη χώρα, η ελληνική κοινωνία είναι οργανωμένη ώστε να εξυπηρετεί μόνο ικανά σώματα. Οι παραπληγικοί δεν συμπεριλαμβάνονται στους σχεδιασμούς, ενώ οι ελληνικές πόλεις είναι από τις πιο εχθρικές πόλεις στον πλανήτη για άτομα με αμαξίδια και τυφλούς.
Υπάρχει σοβαρό θέμα με τα πεζοδρόμια, την πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, σε τόπους ψυχαγωγίας κ.ά. «Δεν υπάρχει κανένας απολύτως σχεδιασμός. Το μόνο που συμβαίνει είναι να φτιάχνουν κάποια στοιχεία προσβασιμότητας στις νέες κατασκευές κατόπιν οδηγιών από πάνω, από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτά όμως εξαντλούνται στο κέντρο των πόλεων και σε κάποιες μεγάλες αγορές. Η προσβασιμότητα δεν ξεκινάει από τις γειτονιές. Πώς θα φτάσει εκεί ο ανάπηρος;» αναρωτιούνται μέλη του ΠΣΠ που μέσω της «Εφ.Συν.» ζητούν επιτέλους ορατότητα.
«Εάν είχαν λυθεί τα ζητήματα των αναπήρων, θα είχαν λυθεί και τα ζητήματα του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας. Οταν λύνεις ένα πιο δύσκολο πρόβλημα, τότε αυτόματα έχει επιλυθεί και το πιο εύκολο. Κάνοντας τη ζωή των αναπήρων πιο εύκολη, γίνεται η ζωή όλων πιο εύκολη», καταλήγει ο κ. Χρηστάκης.
